Verhoging en Val van de Planeten - RadixPro

hogingen! Nu is de normatieve bepaling "Jupiter rijst
heliakisch in Kreeft" natuurlijk onjuist, want het
heliakisch rijzen van een planeet is van diens
synodische omloop afhankelijk en valt ten gevolge van
de ongelijke snelheid van de Zon-Aarde steeds in
andere tekens en op andere graden. We weten echter
uit talrijke documenten in spijkerschrift dat de
Babyloniërs de planeten lieten vertegenwoordigen door
bepaalde vaste sterren in de buurt van de ecliptica, die
de zelfde kleur of aard hadden, vooral tijdens de
tijdelijke onzichtbaarheid van deze planeten.
Zo heeft P. Kugler ontdekt dat voor Saturnus het
sterrenbeeld Zibanitu = Weegschaal, voor Jupiter de
schitterende Arcturus, voor Mars Bad-Ga, een groep in
het sterrenbeeld van de Raaf en voor Mercurius een ster
in de Centaur als vaste-stervertegenwoordiger golden.
Nu heeft Kugler toevallig ook een tabel van het
heliakisch rijzen van vaste sterren voor Ninive tijdens
het equinoctioum van 28 maart 700 berekend waaruit
ik de volgende vaste sterren overneem:
Verh. Lengte: Vaste ster: L Zon hel.
Merc. 15° Maagd 165° Beta Virginis 155°01 -
Alfa Virginis 178°08 -
Ven. 27° Vissen 357° Fomalhaut 358°11 1°11
Mars 28° Steenb. 298° Beta Aquarii 299°48 1°48
Jup. 15° Kreeft 105° Prokyon 106°18 1°18
Sat. 21° Weegsch.201° 2-Alfa Librae 201°54 0°54
Kolom 5 geeft de lengte van de Zon ten tijde van
het heliakisch rijzen van de vaste-stervertegenwoordiger
weer, kolom 6 het verschil ten
opzichte van de traditionele verhogingsgraden. Bij
Mercurius kon ik geen afzonderlijke ster substitueren,
maar het is mogelijk dat een groep sterren tussen
Alfa en Beta virginis, nl. het Babylonische Juk-
131