Verhoging en Val van de Planeten - RadixPro

heeft 1° Leeuw als Ascendant, zo kunnen we lezen bij
Dorsan. Welke bewijskracht aan deze aardige vondst
ontleend mag worden, blijft duister. Ten aanzien van
Ptolemeus werd de vraag al opgeworpen, waar hij de
conjunctie tussen Zon en Maan vandaan haalt. Ook
Dorsan haalt deze conjunctie en de dagbeweging van
de Maan erbij, zonder dat te verantwoorden.
De verhoging van de Zon zou in feite tegenover die van
Saturnus liggen. Net als andere auteurs corrigeert
Dorsan hier op eigen gezag de traditie en dat is
ontoelaatbaar wanneer men de verhogingsgraden wil
verklaren.
Hij vindt aspecten als een buitengewone harmonie
tussen de verhogingsgraden. Maar die zijn ook al door
anderen vóór hem gevonden, te beginnen bij Porphyrios
(233-304).
Dorsan betrekt verder vaste sterren in die
buitengewone harmonie. Bij de aspecten tussen de
verhogingsgraden van de planeten en bepaalde vaste
sterren hanteert Dorsan een orb van ruim 2°30'.
Gebruikt men dezelfde aspecten (60°, 0°, 120° en
180°) en een orb van slechts 2°, dan constateert men
tot zijn verbazing dat Dorsan 33 aspecten tussen verhogingsgraden
en vaste sterren weglaat. Neemt men het
vierkant en het inconjunct van 150° ook nog mee, dan
laat hij er zelfs 42 weg. Een reden voor zijn selectie
geeft hij niet. De "aard" van de vaste sterren komt in
een aantal weggelaten gevallen zelfs overeen met de
planeet in kwestie!
Dat de meeste astrologen de tropische in plaats van de
siderische zodiak gebruiken had hen er niet van hoeven
te weerhouden een harmonieuze relatie tussen
bepaalde vaste sterren en de verhogingen te vinden.
Door de precessie van de equinoctiën verschuiven de
posities van vaste sterren langzaam. Maar die
verschuiving vertoont een vaste regelmaat.
Wanneer iemand dus op zoek zou zijn naar een
128