Verhoging en Val van de Planeten - RadixPro

de god Nabu enigszins verplaatst werd, dat verandert
niets aan het volgende feit: voor het gevoel van de
Chaldeeuwse astrologen bevond de Zon zich op het
maximum van zijn kracht op het plaatselijke middaguur
op de dag waarop hij door de negentiende graad van
het teken Ram loopt, en dat is nog steeds zo. Alle
serieuze onderzoekers, ook Fagan, hadden opgemerkt,
dat de verhogingsgraad van de Maan op 3° Stier
veertien graden na die van de Zon lag. Dat komt bijna
overeen met de gemiddelde dagbeweging van de Maan,
die iets meer dan dertien graden bedraagt. Als er dus
een conjunctie is geweest van Zon en Maan (Nieuwe
Maan) op 19° Ram, dan staat de Maan de volgende
ochtend, als de Zon op 20° Ram staat, op ongeveer
3° Stier. Dat was alles wat men hierover had
opgemerkt en dat was nogal weinig. Noch bracht het
enig antwoord voor de gezochte uitleg voor wat betreft
de overige planeten. Nauwkeurige bestudering van de
structuren van de siderische zodiak openden nieuwe
horizonnen voor mij. Die structuren omvatten enerzijds
de voornaamste vaste sterren en anderzijds de precieze
verhogingsgraden.
Een beschouwing toonde aan mijn ogen, die goed op de
hoogte zijn, een buitengewone harmonie. Ik was voor
alles getroffen door het feit dat uitgezonderd Zon en
Maan de verhogingen van alle planeten onderling
verbonden waren door exacte of zeer nauwe aspecten.
In feite ligt de verhogingsgraad van de Zon tegenover
die van Saturnus. De verhogingsgraden van de
tegengestelde en complementaire planeten Mars en
Venus zijn verbonden door een sextiel, net als die van
Mercurius en Jupiter. Meer nog, twee planeten bezetten
precies het midden van een teken: Jupiter en
Mercurius. ...
Anderzijds bezetten de vaste sterren Aldebaran en
Antares heel precies de centra van twee andere tekens,
nl. Stier en Schorpioen.
125