Verhoging en Val van de Planeten - RadixPro

Gleadow
In het vorige hoofdstuk citeerde ik reeds Rupert
Gleadow, die schrijft dat er een kleitablet uit
Nabukadnezars tijd bestaat, waar op staat dat de Maan
in Perseus en de Pleiaden verhoogd staat, maar dat
men deze stand later interpreteerde als 3° Stier.
Omdat Algol (Beta Persei) op 1° Stier stond, Alcyone
(hoofd van de Pleiaden) op 5° Stier en Mirfak (Alpha
Persei) op 7° Stier zou echter de zelfde plek bedoeld
zijn. Volgens Gleadow hebben we hier een duidelijk
bewijs, dat de Maan al een verhoging had voordat de
dierenriem gereduceerd werd tot een band met twaalf
tekens.
Dorsan
In zijn pleidooi voor het gebruik van de siderische
dierenriem: "Retour au zodiaque des étoiles" wijdt
J. Dorsan een heel hoofdstuk aan de verhogingen. Hij
beweert dat hij de eerste is die het grote mysterie
eindelijk opgelost zou hebben. De verhogingen zijn
volgens hem zo oud als de astrologie zelf, maar in
tegenstelling tot de Hindoe astralogie heeft de westerse
astrologie de verhogingen in de loop der eeuwen
overboord gezet. Feitelijk zouden de verhogingen nauw
verweven zijn met de siderische zodiak, ze zijn er zelfs
de essentie van en verliezen derhalve hun betekenis
wanneer ze ten onrechte overgeplaatst worden in de
tropische zodiak die in de westerse astrologie
gebruikelijk is.
Naar de mening van Dorsan moeten de verhogingen
weergegeven worden volgens hun posities in de
siderische zodiak, ten opzichte van de vaste sterren
dus. Als men ze in de tropische dierenriem plaatst
staan ze elke 72 jaar een graad verder ten gevolge van
de precessie van de equinoctiën.
123