Verhoging en Val van de Planeten - RadixPro

Voor Mercurius heeft de schrijver zelf al een keuze
gemaakt. Hij geeft alleen de heliakische ondergang op
16° Maagd op 14 september, maar laat dertien andere
posities weg. Voor de Maan noemt Gleadow alleen de
stand op Nieuwjaarsdag, en die zit er niet minder dan
vier graden naast. In de tabel komen heliakische
opkomsten en ondergangen zowel in het westen als in
het oosten voor. Gleadow geeft toe, dat dit een zwak
punt in zijn redenering is. Hij maakt in het verloop van
zijn betoog nergens duidelijk, op welke gronden de
verhogingsgraden uiteindelijk gekozen werden uit de
vijfentwintig mogelijkheden, die in totaal gegeven zijn:
twaalf genoemde standen en dertien weggelaten
schijngestalten van Mercurius. Zijn opmerking, dat het
niet kan gaan om een werkelijke horoscoop, is juist en
komt bij veel schrijvers voor.
Gleadow moet nogal wat feiten door veronderstellingen
aan elkaar koppelen. Laten we een en ander eens op
een rij zetten.
Het woord 'verhogingen' betekent in feite
'schuilplaatsen'. Die schuilplaatsen verwijzen naar
heliakische opkomsten en ondergangen van de
planeten. Omdat deze verschijnselen op telkens andere
plaatsen voorkomen, hebben we te maken met een
historische datum. Deze datum kan alleen 786-785
voor Chr. zijn, want toen verschenen alle planeten
heliakisch op of nabij de graden, die later hun
verhogingen zouden worden. Dat is zo onwaarschijnlijk,
dat het nauwelijks toeval kan zijn. In 786 voor Chr.
werd de nieuwe tempel van Nabu in gebruik genomen
en het zou vreemd zijn als men de heliakischeverschijnselen
van dat jaar niet had opgetekend. Toen
de Assyrische priesters een eeuw of wat later de
Egyptische kalenderberekening en de Horoscoop van de
Eeuwigheid leerden kennen, wilden zij ook een dergelijk
begin van een era.
119