Verhoging en Val van de Planeten - RadixPro

Controle van de Indische namen van de tekens of rasi
bij Suhbha Rao, De Vore en De Luce leert, dat deze
juist zijn vertaald.
Verderop schrijft Kniepf, dat de Perzische feesten
ongetwijfeld grote invloed op de Babylonische
astrologie kregen, nadat in 539 voor Chr. de Perzen
Babylon onder de voet hadden gelopen, "voorzover men
althans de verhogingen niet van Iraanse of Indische
invloeden moet afleiden".
Is Kniepf ondanks zijn nagenoeg sluitende
bewijsvoering niet overtuigd van de juistheid van zijn
eigen theorie? Grond voor zo'n vermoeden geeft ook
het volgende citaat: "Elk van de twaalf maanden had
zo'n naam-feestdag, nog buiten de 6 jaarfeesten; alleen
zijn de verhogingen ten dele hierop en ten dele op de
grote jaarfeesten overgedragen, wat men in Egypte
resp. Griekenland natuurlijk niet meer begreep." Uit dit
citaat lijkt de opvatting te spreken, dat de verhogingen
al bestonden en overgedragen werden op de
jaarfeesten en de naamfeestdagen. Sándor Belcsák
opperde al eens de mogelijkheid, dat de feestkalender
van de Parsen juist afgeleid zou zijn van de
verhogingen en niet omgekeerd, zoals Kniepf betoogde.
Ten slotte staan veel christelijke feesten ook in verband
met de jaarcyclus.
Seyffarts bewering, dat de planeten na 2146 jaren
weer terugkeren op hun uitgangspositie, wordt door
Albert Kniepf weerlegd. Toch schijnt Kniepf besmet te
zijn door de denkbeelden van Seyffart. Sprekend over
de constellatie van 1579 voor Chr., toen Saturnus
op 21 Weegschaal stond, merkt hij op, dat die graad
toen de verhoging van Saturnus bleef, ofschoon hij
bij het begin van voorafgaande tijdperken in
andere tekens stond. Als 21 Weegschaal al in
1579 voor Chr. de verhogingsgraad van Saturnus
werd en dat daarna bleef, is die graad niet
109