Verhoging en Val van de Planeten - RadixPro

606 voor Chr. vielen de Meden Babylon binnen en in
539 voor Chr. kwamen de Perzen, van wie we hier de
kalender als uitgangspunt genomen hebben.
Ongetwijfeld kregen hun feesten ook op de
Babylonische astrologie grote invloed, voorzover men
althans de verhogingen niet van Iraanse of Indische
invloeden moet afleiden. De apocalyps van het lam in
het Nieuwe Testament heeft in zijn oudste kern zonder
twijfel ook te maken met deze grote politieke
omwenteling want in hoofdstuk 18 wordt het Perzische
wereldgericht over Babylon geschetst, wat men kan
herkennen aan de beschrijving van deze grote
metropool en aan de talloze exotische, Indische
handelsartikelen... De verhogingen kan men nu
nauwelijks nog anders opvatten dan we hier
uiteengezet hebben. Een werkelijke voorwaarde voor
hun invloeden zal men daarin moeilijk kunnen vinden.
Dat men Mercurius niet in de Maagd verhoogd moet
denken is al duidelijk uit de beide horoscopen van de
mythen van Gajomart en Rama, waar hij in Vissen
staat. De zin van de verhoging van Mercurius in Vissen
is evenwel goed te begrijpen met het oog op het feest
van de schepping van de mens, dat dan plaatsvindt."
De bijdragen van Seyffart
In 1911 publiceerde Albert Kniepf in Zodiakus nog
een aanvullend artikel waarin hij materiaal behandelt
van Dr. G. Seyffart, een verwoed archeoloog, die zich
door een naief geloof in de letterlijke waarheid van
de Bijbel had vastgebeten in hypotheses, die de
verontwaardiging van zijn vakgenoten opwekten.
Seyffart probeert net als Fagan een historische
datum vast te stellen, waarop de verhogingsconstellatie
werkelijk plaatsgevonden zou hebben.
Ook construeert hij een verklaring voor de
verhoging van Mercurius in Maagd, die door Kniepf
overgenomen wordt. Seyffart dateert de horoscopen
103