Verhoging en Val van de Planeten - RadixPro

vallen zou zijn. En zelfs al schijnt het tijdperk van 1578
voor Chr. tamelijk goed te kloppen, dan zou dit toch
volgens onze dierenriem zijn, die afhankelijk is van de
precessie van de equinox en die was toentertijd nog
niet precies bekend. ... De Boendahisjn plaatst dezelfde
constellatie aan het begin van de geschiedenis in zijn
geheel, toen ook de levende wezens ontstonden. In de
Boendahisjn is de horoscoop van Rama niet als
voorbeeld genomen, omdat de Maan correct in de Stier
geplaatst wordt, maar ook de Griekse astrologie werd
niet als voorbeeld gebruikt, veeleer een overlevering
volgens welke deze standen gezien werden als een
constellatie, die in zijn totaliteit veel betekenis had,
inclusief de positie van Mercurius."
De feestkalender der Parsen
Nadat Albert Kniepf deze twee bronnen beschreven
heeft zet hij zijn eigen theorie over de oorsprong van de
verhogingsgraden uiteen. Hij schrijft:
"De maanden werden in de Avesta oorspronkelijk vanaf
het lentepunt geteld en zij hadden dertig dagen. Aan
het eind van het jaar werden vijf schrikkeldagen
toegevoegd. De maand, waarin het teken Ram valt,
staat onder de Jzed of Jazata Farvadin. Deze Jazata
regeert ook over de negentiende dag van elke maand.
Voor de negentiende dag van de eerste maand was de
heerschappij van deze Jazata dus dubbel geldig.
Farvadin is de Jazata, die "over de geest van de wet
waakt en de mensen licht en kracht geeft". De negentiende
dag was een feestdag ter ere van hem. Daarom
komt de vraag op, of de verhoging van de Zon, die in
het voorjaar en met de equinox in het eerste teken toch
wel verklaarbaar is, hierop teruggevoerd kan worden.
Dan heeft de negentiende dag als Farvadins-dag in de
maand Faravadin (= 19° Ram) een bijzondere kracht.
Zo wordt dan inderdaad verklaarbaar, dat de Zon
97