View/Open

- 74 -
dat verhoudingsgewijs de fiets, na de motorfiets, het risicovolste vervoersmiddel is. Deze
onveiligheid wordt onder andere veroorzaakt door het ontbreken van een goede
fietsinfrastructuur, onervarenheid van jonge fietsers, tragere reflexen van oudere
fietsgebruikers en de hoge snelheden van het gemotoriseerde verkeer. In steden wordt het
gebruik van de fiets afgeremd door angst voor diefstal en problemen om de fiets te stallen.
In het woon-werk verkeer speelt dan nog eens mee dat niet iedereen het ziet zitten om
bezweet aan te komen, maar dit kan opgelost worden door het voorzien van kleedkamers
en doucheruimtes op het werk, waar de bezwete fietser zich kan opfrissen en omkleden.
Een ander vaak aangehaald argument om het gebruik van de wagen te rechtvaardigen is dat
deze beter geschikt is voor het vervoeren van grotere en zwaardere voorwerpen, en
passagiers. Een verklaring van de hoeveelheid van korte ritten wordt gevonden in de
verplaatsingsketen. De ene verplaatsing wordt dan met de andere gecombineerd,
bijvoorbeeld na het werk haalt men het kind op van school en gaat dan nog boodschappen
doen, wat met de fiets al moeilijker te realiseren is. (Zie ook bijlage 2).
Maar wanneer een deel van de verplaatsingen die nu met de wagen worden gedaan,
overgenomen worden door de fiets, kan dit een besparing in de uitstoot van CO2 opleveren.
Zoals eerder vermeld kunnen ongeveer 50 % van de verplaatsingen met de wagen met de
fiets gemaakt worden, omdat het over een afstand van minder dan 5 km gaat. In 2004
legden alle personenwagens in totaal 80 Gkm af. We weten dat een wagen gemiddeld 160
g CO2/km uitstoot. Om de mogelijk gerealiseerde besparing te berekenen,
vermenigvuldigen we de afstand die vervangen wordt door de fiets met de gemiddelde
uitstoot van 160 g CO2/km.