View/Open

- 59 -
opteren voor het gratis maken van het openbaar vervoer, maar dit leidt volgens De Ceuster
(2004) tot een zeer beperkte verschuiving van wagen naar openbaar vervoer.
Door het stellen van milieu- en veiligheidsvereisten aan voertuigen en brandstoffen, het
houden van alcohol en snelheidscontroles, het stellen van rijvaardigheidseisen, en het
toekennen van energielabels kan de weggebruiker gestimuleerd worden om zijn externe
kosten te verminderen, en op die manier zorgen ze ook voor internalisering van de externe
kosten.
Hierbij moet wel opgemerkt worden dat het totaal internaliseren van alle kosten niet tot het
verdwijnen van negatieve effecten zal leiden. Het doel van internaliseren is dat alle
gebruikers alle effecten meenemen in hun besluitvorming, waardoor er geen verplaatsingen
meer worden ondernomen waarvan de kosten hoger zijn dan de baten.
4.3 Interne kosten van transport
De marginale private kosten omvatten de “resource” kosten (bijvoorbeeld, de
brandstofkosten, de kosten van het voertuig en de verzekeringspremie), de belastingen, de
eigen tijdskosten en de eigen ongevalkosten.
In de prijs per kilometer zitten volgende componenten vervat:
• Brandstofkosten
• Kosten en subsidies bij de aankoop van het voertuig (aankoopprijs, BTW,
taksen)
• Jaarlijkse kosten zoals verkeersbelasting, onderhoud, verzekering, Eurovignet.
De brandstofkosten worden opgedeeld in netto prijzen en belastingen. Onder belastingen
vallen accijnzen en BTW. In 2002 bedroeg het percentage belastingen in de totale prijs van
diesel 55,5%, van benzine 67,8% en van LPG 67,8%.