View/Open

- 47 -
afgelegd door een bepaald voertuigmiddel vermenigvuldigd met de hoeveelheid vervoerde
vracht in ton.
Aangehaalde factoren voor de verklaring van de dominantie van het wegvervoer zijn de
verhoogde reissnelheden en lage werkelijke transportprijzen gedurende de afgelopen
decennia. Een bijkomend voordeel van het vervoer van het wegtransport is de
mogelijkheid om goederen van deur–tot–deur naar overal in de Europese Unie te
vervoeren.
Het vervoer over de weg blijft toenemen. In 1990 legden de personenwagens 60 Gkm af.
In 2004 was deze hoeveelheid al gestegen tot 80 Gkm en volgens experts (*) zullen
personenwagens in 2030 100 Gkm afleggen. Voor vrachtverkeer is de evolutie nog groter,
gaande van 5,6 Gkm in 1990, tot een voorspelling van 11,5 Gkm in 2030 (TML, 2006). De
stijging van vervoer hangt sterk samen met de economische groei. Volgens Febiac
veroorzaakt een toename van het Bruto Binnenlands Product met 1% een stijging van het
personentransport met 0.8% en van het goederentransport met 1.2%.
(*) De voorspellingen tot 2030 zijn opgesteld met een Europees transportmodel dat rekening
houdt met het BNP (Bruto Nationaal Produkt), demografie en transportinfrastructuur. De
voorspellingen zijn verder verfijnd in onderling overleg met experts van de FODMV,
Febiac en TML.
(bron: http://www.tmleuven.be/Persbericht%20TML%20Emissies%20Belgie%20NL.doc)
4.1 Neveneffecten van transport
Het vervoer levert een aantal ongewenste neveneffecten zoals congestie,
luchtverontreiniging en andere milieuhinder, geluidsoverlast, en ongevallen (De Borger
e.a., 1997). Deze effecten worden meestal aangeduid met de term negatieve externe
effecten. De effecten van luchtvervuiling zijn meestal niet zo duidelijk als deze van
congestie en ongevallen. Uitlaatgassen worden tegenwoordig nochtans verantwoordelijk