View/Open

6.1.1 Definitie
- 120 -
Bij gecombineerd vervoer wordt gebruik gemaakt van verschillende vervoersmodi om
goederen van deur tot deur te brengen. In het gecombineerd vervoer kan men verschillende
operaties onderscheiden: het voor- en natransport, de operaties in de terminal of
overslagplaats, het hoofdtransport tussen de terminals.
Een andere definitie wordt gegeven door MIRA (2005, p 31). Intermodaal transport is een
transportsysteem dat verschillende vervoersmodi combineert en integreert teneinde
gebruiksgerichte deur-tot-deur diensten aan te bieden. Hierbij kan gebruik gemaakt
worden van een eenheidslading (containers, wissellaadbakken…) zodat de overslag van de
ene transportmodus op de andere efficiënt kan verlopen.
CEMT (Conferentie van Economische Ministers van Transport) geeft een aparte definitie
voor intermodaal en gecombineerd vervoer. Zij verstaan onder intermodaal vervoer het
vervoer van een ge-unitiseerde (= een eenheidslading) vracht via meer dan één
vervoersmodaliteit, waarbij de goederen zelf tijdens de overslag niet worden behandeld. Er
is sprake van gecombineerd vervoer wanneer het grootste deel van het traject afgelegd
wordt per spoor, kust- of binnenvaart en waarbij het aanvullende voor-of natransport over
de weg. Een eenheidslading vracht kan een container, wissellaadbak, oplegger of zelfs een
volledige vrachtwagen zijn (figuur 15)
• Container: grote stapelbare laadkisten, vervaardigd uit aluminium of (roestvrij)
staal, waarin goederen geladen worden. Binnen de International Standard
Organisation wordt er gestreefd naar een zo groot mogelijke uniformiteit om te
vermijden dat diverse containers met verschillende afmetingen in omloop
worden gebracht. De meest gekende standaardcontainer heeft een breedte van 8
voet (2,44 meter) en een lengte van 20 voet (6,1 meter) Deze zogenaamde 20-
voet ISO-container of Twenty foot Equivalent Unit (TEU) wordt als een
algemeen aanvaarde eenheidsmaat gebruikt voor andere varianten. Een andere