BOEKBESPREKINGEN - Historisch Centrum Overijssel

in het necrologium van St. Pleehelmus te Oldenzaal wordt genoemd
1), is m.i. een zuster van Agnes.
De regestenverzameling is uiterst waardevol, in het bijzonder
omdat ze iedereen in staat stelt, de opgestelde genealogie aan de
bronnen te toetsen. De beschrijvingen van de zegels, voor zover
aanwezig, dragen daar in hoge mate toe bij. De inhoud van de
weinige oorkonden die ik bestudeerde, is in de daarvan gemaakte
regesten op juiste wijze weergegeven. In dit verband slechts een
enkele opmerking: Het regest van de oorkonde van 10 april 1301,
no. 209, wekt de indruk dat het een schenkingsoorkonde is. Ten
onrechte evenwel. Ik was in de gelegenheid, van de inhoud van de
oorkonde kennis te nemen, doordat Staatsarchivdirektor Prof. Dr.
Prinz van het Staatsarchiv te Münster (Westf.) zo vriendelijk was,
mij op mijn verzoek een fotocopie te doen toekomen. Uit die inhoud
blijkt, dat Diederik, graaf van Limburg, onder verwijzing
naar een eerder door hem gedane schenking van een hof in Bosen~
hagen aan het klooster Scheda, zich jegens dat klooster met betrekking
tot die hof tot vrijwaring verplicht. Die eerder gedane schenking
vinden wij naar mijn mening terug in de oorkonde van
1278/1279 (regest no. 156).
In regest no. 216, d.d. 13 augustus 1303, wordt gezegd, dat' de
oorkonde uitgaat van "Ecbertus dominus de: Almelo, sein erstgeborener
Sohn Theodericus und seine Frau Machtelde de Lymburg".
Nu was deze Diederik niet de oudste zoon van Egbert I,
want deze had bij zijn eerste vrouw, Agnes van Sulen, reeds drie
zoons: Arnold III, Hendrik en Steven 2). Diederik was de oudste
zoon uit het tweede huwelijk. De oorkonde zegt dit ook uitdrukkelijk.
Zij noemt Theodericus: "filius noster primogenitus ex do-
1) Archief voor de geschiedenisvan het aartsbisdomUtrecht, 15e deel,
1887, blzz. 135,200 en 209.
122
VORG, Verslagen en mededelingen 79 (1964)