juli - Westvlaamsebergsportvereniging

www.westvlaamsebergsportvereniging.be
Driemaandelijks tijdschrift • Editie oktober - november - december 2011
De weinig zonnige momenten tijdens de laatste
shortclimb. Fotograaf : Vanhoutte Yves.
VU : Bart Vercruyssen - Schoolstraat 3 - 9881 Bellem - 09 / 3741250
Lay-Out en opmaak : Jens Behaeghe - Kasteelstraat 42 - 8792 Desselgem - 0496 / 904020
Redactie : Hadewych Meyns - Wolvenstraat 10 - 8760 Meulebeke
WBV vzw - Brugstraat 57 - 8560 Wevelgem - RPR: 0444.99.970
Afgiftekantoor 8310 Brugge - Erkenningsnummer: P206505 - Drukker: Kopie Service Tielt
België - Belgique
P.B. 8310 Brugge
3/5075

2
De voorzitter schrijft ...
Tekst Bart

Wegwijzer
De voorzitter schrijft 2
Wegwijzer 3
Woordje van de redactie 4
‘t Wandelpark B18 5
• Wandeling Oedeghien 5
• Jeugd-kampeerweekend te Maillen 6
• Wandeling te Oetingen 7
Oriëntatiedag Vloesberg 8
Rotsbeheer najaar 2011 9
Klimgebeuren 10
Mountainbike 11
WBV goes Elbrus 12
It smells like teamspirit 13 - 14
Elbrus project 15
Kalender 16 - 17
Een rugzak is goud waard 18 - 19
Highland dreams 20 - 23
WBV ledenbestand 25 - 27
Familiedag Ice Mountain te Komen 28 - 29
Fietstip 30 - 31
Een donsje meer of minder 32 - 33
Fun 34
Bestuursamenstelling 35
3

4
Woordje van de redactie
Tekst Hadewych
Een nieuw WBV’erke is geboren.
Proficiat aan Veronique Saelens en Bart Monteyne met de
geboorte van hun zoontje Luca op 14 / 06 / 2011 ( Oostkamp ).

‘t Wandelpark B18
De laatste paar actieve maanden zijn weer
voorbij gevlogen. Vergezeld van een deugddoend
lentezonnetje stapten we met Ivan
en Marijke door het Heuvelland. Veertien
personen vertoefden met ondergetekende
in de mystieke én zonovergoten Highlands
van Schotland. Op onze oriëntatietocht voor
gevorderden wist iedereen de weg te vinden
naar een welkome verfrissing.
In de Zwinstreek kon Koen Maréchal ons
bekoren met zijn deskundige uitleg over het
wel en wee in dit prachtige natuurgebied.
Als laatste activiteit zijn we de spieren gaan
strekken op het wandelweekend in Bohan.
Tussen de aankondigingen door vind je een
selectie foto’s van de voorbije activiteiten.
Ik wens iedereen een deugddoende
vakantie!
Wandeling Oeudeghien
4 september 2011
Waar zeg je? Oe-du-gjèn? Inderdaad, in
dit kleine plaatsje ten zuiden van Ronse
heeft Heidi voor ons een “tripke”
voorbereid. Als je kickt op prachtige
vergezichten, monumentale hoeves,
bossen, paden, kapellen, heuvelachtige en
bosrijke landschappen, dan moet je zeker
meestappen in dit prachtig gebied.
Belangrijk: picknick en voldoende drank niet
vergeten! Er is geen cafetaria voor
’s middags. We spreken af op de parking
aan de kerk van Oeudeghien
(Place d’Oeudeghien) om 9u15.
5

Jeugd-kampeerweekend in Maillen
23 – 24 – 25 september 2011
Zoals beloofd het jeugdweekend op de agenda!
Deze vijfde editie steekt in een feestverpakking.
Graag had ik hier alles uit de doeken gedaan, maar
dat maakt het geschenk minder leuk. Kom het zelf
ontdekken op dit spetterend weekend!
Toch enkele tipjes van de sluier oplichten:
Op vrijdagavond installeren we ons op de
kampeerweide van de Chaveehut. Jawel, we
slapen in tenten. Op zaterdag en zondag hebben
we een wel héél avontuurlijk programma voorzien
met een mix van gezelligheid, teamspirit,
oriëntatie, uitdaging, eten, hogere sferen,
sensatie, opkuis, ontdekking, natuur, duikvlucht, clown uithangen, avontuur, klauterwerk,
afwas, acrobatie, enz… Je leest het al: propere kleren zijn hier niet op hun plaats. Wie op één
van de vorige edities aanwezig was zal deze jubileumeditie niet willen missen.
Is je nieuwsgierigheid aangewakkerd én sta je te popelen om de geschenkverpakking van
deze jubileumeditie te openen?
Inschrijven voor dit evenement kan door 60 € te storten vóór 25 augustus op
rekeningnummer: 476 – 4336521 – 34 van WBV, Brugstraat 57, 8560 Wevelgem, met
vermelding : JEUGDKAMPEERWEEKEND.
6

Wandeling in Oetingen
16 oktober 2011
Na een paar jaar het Zoniënwoud verkend te hebben, nemen Nicole en Jan ons mee door een
stukje Pajottenland. Deze prachtige streek is lang onontgonnen gebied gebleven, maar
wandelaars en fietsers kunnen hier nu ook hun hart ophalen. Een ontdekkingstocht meer dan
waard. ’s Middags kunnen we onze picknick nuttigen in een erg gezellige locatie!
We spreken af op de parking aan de kerk van Oetingen (Kerkplein) om 9u15.
Luc
7

8
Op zaterdag 7 mei was het verzamelen geblazen aan Chalet Radar voor het vervolg op het
weekend Kaart en Kompas van vorig jaar in de Ardennen. Die dag hadden Heidi, Debbie
en Luc een heuse oriëntatiewandeling voor ons in elkaar geknutseld. Normaal gezien werd
iedereen om 9 u (gewapend met een potlood, kaartenhouder en kompas), verwacht op de
parking van de Radar, waar de mogelijkheid bestond om effe een korte opfrissing
oriënteren te krijgen. Voor sommige van de groep bleek dit geen slecht idee te zijn, want
een paar mensen hadden een beetje moeite gehad om de startplaats van de wandeling te
vinden… Goed begonnen is half gewonnen??
Toen iedereen goed geariveerd was, werden er kleine groepjes gevormd en kreeg iedereen
een stafkaart en de afgedrukte instructies overhandigd en konden we op weg.
Heel belangrijke tip in oriënteren => volg niet zomaar de voorgaande groep en wees van bij
de start heel allert ! ;o) Na een goede 500 m hadden we door dat waar we liepen niet juist
kon zijn, want de instructies kwamen niet overeen met wat we ter plaatste zagen, dus toch
maar iets grondiger de kaart bestudeerd en dan het struikgewas ingedoken om op de juiste
holle weg uit te komen! Dus effen een valse
start gehad, maar daarna waren we vertrokken
voor een heel toffe, boeiende wandeling
doorheen mooie bossen en velden, vergezeld
van een stralende zon.
Af en toe zat er een leuke instinker tussen
de instructies (maar wie had er minder
verwacht? ;o) ) en werd het nog eens
duidelijk dat sommige landbouwers zich
echt niet veel aantrekken van wandelpaden
als ze inzaaien, maar na wat gepuzzel en
een mooie tocht, kwamen we uiteindelijk
op het eindpunt terecht en konden we
gezellig aanschuiven bij de rest van het
gezelschap voor een O zo welkome frisse
drink op het zonnig terras.
Bedankt Debbie, Heidi en Luc voor de heel toffe dag, weer maar
eens heel knap in elkaar gestoken! Aan al de andere deelnemers: mercikes voor de leuke
compagnie. Benieuwd wat de volgende Kaart en Kompas gaat inhouden!
Katrien
Oriëntatiedag Vloesberg

Rotsbeheer najaar 2011
In de maand september 2011 steken we terug van wal met het rotsbeheer. Naar welke
massieven we zullen gaan staat nog niet echt vast, maar we streven er naar om terug een
gans massief onder handen te nemen. Misschien staan er ook enkele nieuwe projectjes op
ons te wachten. We zullen wel zeker weer proberen om er enkele leuke dagen van te maken
(er wordt gewerkt, maar er is ook veel tijd voor leute en plezier !!).
BPA zal eveneens terug van de partij zijn.
Noteer alvast volgende datums in jullie agenda :
• Zaterdag 17 september 2011
• Zaterdag 15 oktober 2011
• Zaterdag 19 november 2011
• Zaterdag 17 december 2011
De formule blijft hetzelfde : we spreken af op zaterdagmorgen rond 9.15 uur aan de
Chaveehut van waaruit we gezamenlijk naar een massief gaan. WBV zorgt voor de lunch en
KBF “trakteert” jullie op een gratis douche en overnachting.
Meer info volgt eveneens op de website en per e-mail.
Heb je vragen : thomas.de.bevere@skynet.be of 0474/68.33.27.
P.S. En waarom niet op zondag gaan klimmen, wandelen, mountainbiken, …. ?
Wist-je-datje
Wist-je-datje
Wist je dat je zelf kan controleren of er een probleem
met de mantel van een klimtouw is ? Heel eenvoudig,
Wist je dat het neem mogelijk ongeveer is om 20 bij cm positieve touw tussen temperaturen beide handen.
te bevriezen Duw ? Dit beide fenomeen handen heet naar Windchill. elkaar toe waardoor het touw
Vermoedelijk omhoog heb je het geduwd fenomeen wordt. al eens Wanneer aan de het lijve touw intact is
ondervonden. zal Je je staat een mooie tussen bocht 2 toppen zien waardoor verschijnen, de is er een
ijskoude wind probleem snijdt. Door dan deze zakt het 2 factoren touw in. - wind Herhaal en de 20 cm stap
gevoelstemperatuur voor gans - is de het lengte mogelijk van om je touw.
zelfs bij
positieve temperaturen te bevriezen.
9

10
Klimgebeuren
Proficiat aan Mark en Bert
Langs deze weg willen we onze 2 kersverse initiatoren proficiat wensen.
Mark en Bert zijn geslaagd in hun opleiding bij de Vlaamse Trainersschool.
Vanaf heden kunnen ze zich met enige trots “BLOSO Initiator Sportklimmen” noemen.
We hopen hen te mogen opnemen in de lijst van klimschoolmedewerkers bij onze club.
En we vragen ons al af wie de volgende zullen zijn?!
Voorklimmersdagen
Op verzoek organiseren we in 2011 opnieuw enkele voorklimmersdagen. Deze gaan door
op een zaterdag vóór een klimschooldag en er worden enkele punten van de klimwereld
nog eens grondig uitgelegd.
Op 10 september 2011 gaan we enkele reddingstechnieken herhalen die iedereen ten goeie
kunnen komen. Suggesties zijn welkom, dus als u een onderwerp wilt aansnijden laat het
ons dan gerust weten.
Het massief waarop dit alles doorgaat, is slechts ongeveer 1 week op voorhand gekend en
is afhankelijk van de beschikbaarheid.
Stuur dus een mailtje naar karl@westvlaamsebergsportvereniging.be met je suggestie en/of
als je op de hoogte wenst gehouden te worden.
Klimproeven 2011
Hierbij een verduidelijking van de wijzigingen aan de klimproeven. De eenzame examendag
in oktober kreeg een broertje in april. We hebben dus 2 examendagen waar jullie KVB 3
kunnen behalen. Op 2 april en op 22 oktober 2011 zal de WBV een examendag organiseren
voor het behalen van KVB 3. De enige voorwaarde is in het bezit zijn van KVB 1. Wat er van
de cursist allemaal verwacht wordt, kan je downloaden op onze website bij downloads.
Iedereen kan deelnemen.
Voor personen die niet slagen in de proef na hun opleiding is de proef één maal gratis.
Daarna en voor anderen hangt aan de deelname van de proef een prijskaartje van € 10,00.
De proef wordt telkens volledig afgelegd. Even alle nog komende proefmomenten van 2011
op een rij:
16 september: Proef klimvaardigheidsbewijs 1 en 2.
22 oktober: Proef klimvaardigheidsbewijs 3.
22 oktober: Proef klimvaardigheidsbewijs 4.

Mountainbike
Afscheid van Bart als MTB Coördinator
Na verschillende jaren als Mountainbike coördinator van WBV heeft Bart Cluyse besloten
om de fakkel door te geven. Bij deze wil ik namens het bestuur en alle leden Bart van
harte danken voor het gepresteerde werk in de afgelopen jaren.
Zij die ooit eens of meerdere malen aan een MTB tocht deelnamen die door Bart was
uitgestippeld, weten dat dit altijd tot in de puntjes verzorgd was. Bart ging niet over één
nacht ijs: er ging steeds een uitgebreide voorbereiding aan vooraf. En dan was er nog
de uitpijling van de tocht zelf en dikwijls ook de GPS track. En vergeten we ook niet de
meerdaagse “Grand Raid WBV” uitgaven waar nog meer voorbereiding bij kwam kijken
gezien er ook voor een degelijke overnachtingplaats moest gezorgd worden. Daarnaast
waren er ook nog de leuke stukjes in de Nieuwsbrief die zelfs voor de niet-deelnemers
aangenaam om lezen waren. Tijdens de laatste Grand Raid in het Pinksterweekend werd
Bart door de deelnemers reeds in de bloemetjes gezet.
Bart, nogmaals dank voor je inzet voor WBV in de afgelopen jaren.
Door omstandigheden zal de overgang naar een nieuw MTB programma niet verlopen
zoals wij gehoopt hadden. Peter, die de fakkel zal overnemen, is door een val een tijdje
uitgeschakeld. Hij wil in het najaar één en ander voorbereiden zodat we volgend jaar dan
terug van start kunnen gaan.
Natuurlijk heeft ieder zijn eigen werkwijze en Peter zal dan ook zijn eigen accenten leggen
in het MTB programma.
De komende maanden zijn de bikers dus een beetje op zichzelf aangewezen om er dan
vanaf 2012 weer in te kunnen vliegen.
11

12
WBV goes Elbrus
In de vorige nieuwsbrief kon je de namen van de deelnemers lezen en ook al wat algemene
informatie over deze expeditie. Na de bomaanslag in de metro van Moskou en terroristische
activiteiten in de Elbrus-regio de voorbije maanden, is de rust nu teruggekeerd in het
gebied. Onze organisatie ter plaatse heeft van de militaire overheid de toelating gekregen
om klimgroepen te begeleiden op de Noord-route van de Elbrus.
Op zondag 17 juli vertrekken er al zes deelnemers naar Moskou waar ze eerst een tweedaags
stadsbezoek plannen. Op dinsdag 19 juli worden ze dan vergezeld van de andere
vier expeditieleden.
Samen vliegen we op woensdag 21 juli van Moskou naar Mineralnye Vody waar we een
transfer maken naar het dorpje Kislovodsk. Van daaruit gaat het richting basiskamp. Van
hieruit worden dan acclimatisatietochten gemaakt, de hoogtekampen ingericht en de laatste
details op punt gesteld. We hebben twee dagen voorzien om een toppoging te wagen:
woensdag 27 en donderdag 28 juli.
Sowieso landen we samen in Belgenland op zondagavond 31 juli.
Zoals steeds, een expeditie is geslaagd als iedereen veilig en wel terug thuis komt!
Een voorbereidingstocht onder begeleiding van Thomas Debevere werd gehouden op
28 mei. Hiernaast het verslag van die boeiende dag.
������������������� ���
�����������
����������
����������
������
Rusland...
...ligt gedeeltelijk in Azië en
Europa, is het grootste land ter
wereld, heeft 14 buurlanden,
heeft Moskou als hoofdstad,
heeft de roebel als betaaleenheid,
heeft de kleuren wit, blauw
en rood in zijn vlag, heeft een
uurverschil van +2 tot +12, viert
de Nationale feestdag op 12 juni,
heeft de grootste kern Russisch-
Ortodox gelovigen is en vertaald
de Elbrus ( hoogste berg van
Europa ) in de plaatselijke taal
als Minti-Taoe.

Opeenvroegezaterdagmorgenachtentwintigmeitweeduizendenelf
It smells like team spirit
Dag beste klimtrippers!
Hier een verslagje van een avontuurlijke dag op Waalse bodem. Uit verschillende hoeken van
het land komen we samen in Maillen.
Na de briefing door gids Thomas en een warm onthaal in de Chaveehut, trekken we richting
startpunt in Beez gewapend met rugzak, klimgordel en helm.
Klaar voor een uitdagende, eerder onbekende tocht met klauterpassages over, langs, door
de rotsen, ons een weg banen door de wildernis van de jungle, de NO-borden voorbij, op het
parcours van een adventuretocht, glijden door de bladeren en niet te vergeten de rappel met
stoflawines als gevolg. Bijzonder afwisselend, niet geschikt voor buggy’s, wél voor goede
speurneuzen, maar tegelijk toch heerlijk ontspannend.
Volg de gele pijlen….Makkelijk zou je zo denken, maar niet als de gele verf het laat afweten
of als de wegwijzers om de hoek verstopt zitten. Zo raakt het pad wel eens zoek, ‘oeps, we
zijn hier al gepasseerd’, maar wie zoekt, die vindt en al gauw raken we weer op het rechte
pad.
13

14
Tijdens de middagpauze genieten van het uitzicht op de Maas, de wind in de boomtoppen,
een crèmekarmuziekje op de achtergrond of de geplette broodpudding. We zetten
onze wandeling verder over een muur te midden van het bos. Plots meldt de GPS
ontvanger van Luc ons dat er een cache in de buurt verstopt zit. Even later gaan we
met zijn allen op schattenjacht. Ja hoor! Gevonden! Waar precies verklappen we lekker
niet. In elk geval, Guido, onze eerlijke vinder heeft het doosje terug veilig op zijn plaats
geborgen. Alvast een fijne ervaring!
Blauwe pijlen op de terugtocht met af en toe een paar stopjes. Zo houden we even halt
bij de apenbrug voor een fotoshoot, plaspauze of krijgen we les ‘inkorven van duiven
voor dummy’s’. Auto in zicht, nog even nagenieten op een terrasje, om daarna stilletjes
aan terug huiswaarts te keren.
“We worn cavezwort, an der ginne frang an verdiend, mo worn ollemale (Brecht, Carine,
Guido, Thomas, Peter, Geert, Luc & Emilie) écht content!”
Nu-hoog-tijd-voor-een-stevige-schrobbeurtgroet!
Emilie

Wat? Nog een beklimming?
Inderdaad, naast “onze” eigen expeditie naar de Elbrus, gaan er ook nog drie West-Vlamingen
mee met gerenommeerd klimmer en vriend Frank Mattens. Deze expeditie behelst de
Noord-Oost beklimming en overschrijding van de Elbrus met zijn dubbele top van respectievelijk
5642 meter en 5621 meter. Dit is een Belgische premiere!
Voor verdere informatie kijk je best op hun site : http://elbrusproject.wordpress.com/
We wensen hen ook veel succes toe!
Dertien West-Vlamingen op de top van de Elbrus deze zomer!
Duimen maar !!!
15

16
Activiteitenkalender 2011
Juli
3 KVB3 en KVB4 te Pont-à-Lesse
10 - 16 Stage bergwandelen o.l.v. Bart Vercruyssen
17 - 31 Stage richting de Elbrus o.l.v. Luc Biebouw
Augustus
27 Jeugdklimmen te Durnal
September
Oktober
3 Familiedag te Komen ( Ice Mountain )
4 Jeugdklimmen te Beez
4 Wandeling te Oeudeghien om 09:15 uur
10 Voorklimmersdag ( o.a. reddingstechnieken )
11 KVB3 te Yvoir, KVB4 te Durnal
17 Rotskuisen
17 - 18 Wandelweekend te Sint Martens Voeren
23 - 25 Jeugd-kampeer weekend te Maillen
24 - 25 Jeugd-klimweekend te Yvoir en Freyr
1 - 2 KVB4 te Marche-les-Dames
2 KVB3 en KVB4 te Marche-les-Dames
15 Rotskuisen
16 Wandeling te Oetingen om 09:15 uur
22 Examen KVB3 en KVB4 te Yvoir
22 Dag van de vrijwilliger te Bornem ( CC Ter Dilft )
22 - 23 Examenweekend + afsluiten klimjaar in de Chaveehut
28 - 31 Wandelweekend te Hanne sur Lesse
29 - 1 Shortclimb

November
13 Wandeling
19 Rotskuisen
December
9 Reiscafé in ‘t Sas te Harelbeke om 20 uur
17 Rotskuisdag
18 Wandeling
Up-to-date info omtrent de clubagenda zijn terug te vinden op de website :
www.westvlaamsebergsportvereniging.be
269€
30%
korting
Suunto
Core Black / Yellow
189 €
190€
Millet
Low Impact, 10mm, 70m
145 €
24%
korting
74,95€
Recta
DP6G spiegelkompas
27%
korting
55 €
17

18
Een rugzak is goud waard
Rugzakken zijn te vinden in verschillende groottes, kleuren en prijsklassen.
Uit ondervinding weet ik dat een goedkope rugzak verloren geld is, deze zijn meestal
heel moeilijk af te stellen, gaan een stuk minder lang mee en zijn belastend voor de rug.
Top- of frontloader ?
Is er dan een verschil, een rugzak is toch een rugzak ?
Klopt, maar toch zijn er heel wat verschillen. Zo is een
toploader een rugzak waarbij alle producten via de
bovenkant gepakt dienen te worden. Een frontloader
heeft als groot voodeel dat je vanaf de voorkant al je
spullen kan in- en uitpakken.
Bij het inpakken van een toploader dien je op voorhand
een goeie planning te maken van wanneer je wat
nodig zal hebben zodat je niet telkens de volledige
inhoud van je rugzak dient uit te halen.
Zowel een top- als frontloader zijn in verschillende
varianten terug te vinden en dit tussen de 50 en 95
liter. Een nadeel van een frontloader is meestal de
prijs, deze is ( bijna ) altijd iets hoger dan een
toploader.
Hoe inpakken ?
Een goeie rugzak is één, deze correct inpakken is twee.
Een kwalitatieve rugzak beschikt over 3 compartimenten, het boven-, midden- en ondercompartiment.
Een rugzak moet een hulp zijn, geen last. Daarom is het noodzakelijk dat de
3 compartimenten zo optimaal mogelijk gepakt worden.
Hou alvast deze regels in acht bij het inpakken :
Bovencompartiment
Steek alles wat bereikbaar moet zijn tijdens de tocht ( regenkledij, trui, kaart, kompas,
wc-papier, zakmes, lunchpakket,... ) op gemakkelijk bereikbare plaatsen zoals de zijzakjes
of het bovenste compartiment van je rugzak.

Middencompartiment
Prop je kleren in ‘foedraaltjes’ (aparte zakjes). Dat
bespaart plaats en je vindt sneller wat je zoekt.
Steek zware stukken liefst op schouderhoogte
en zo dicht mogelijk tegen je lichaam, zo komt
het zwaartepunt van je rugzak zoveel mogelijk
overeen met je eigen zwaartepunt. Als je zware
stukken hoger steekt, verlies je je evenwicht. Als
je ze lager steekt, belast je je heupen teveel en
hindert de rugzak je bij het stappen. Het vullen
van het hoofdcompartiment kan o.a. met een
tent, kleding, brander, brandstof, voorraad eten
enzovoort. Stapel de lichtere spullen er bovenop.
Denk hierbij aan spullen zoals een fotocamera,
een fleece of waterbidon.
Ondercompartiment
Stop je slaapzak in het ondervak. Afhankelijk van de grootte ervan, stop je er meerdere
spullen bij ( best geen breekbaar materiaal ). Bijvoorbeeld toiletartikelen of je vuile was.
Aandoen en passen
Voila, de rugzak is perfect gepakt en gezakt, nu nog aantrekken en aanpassen aan uw eigen
lichaam. Om jezelf een comfortabel gevoel te geven, is het “aanspannen” van de rugzak erg
belangrijk! Het foutief aanspannen of het overspannen van de riemen van de rugzak kan
ernstige rugklachten met zich meebrengen!
1. Om te beginnen zet je de schouderriemen (indien mogelijk) op de juiste hoogte.
2. Zet alle instelbanden in een ruime stand.
3. Plaats de heupgordel, met de rugzak op je rug, zodat hij rechtstreeks rond je
heupbeen slaat en plaats de lendensteun op dit deel van je rug ( daar moet het me
rendeel van het gewicht worden verdeeld ).
4. Span de heupgordel netjes aan zodat deze stevig rond je heupen zit. Het mag alvast
geen klemmend gevoel geven!
5. Trek de schouderriemen zo aan zodat ze redelijk spannen ( niet overspannen ).
6. Daarna span je de riempjes, die je schouders verbinden, met de top van je rugzak
aan totdat ze een mooi rechte lijn vormen. Span ze niet op zodat je rugzak hol komt
te staan, dit is een erg zware belasting voor je rug op lange termijn!
7.
Sluit vervolgens het borstbandje.
Sportieve groeten
Jens
19

20
Highland dreams - Schotland
Plaats van samenkomst was de aankomsthal van de luchthaven van Edinburgh.
Door allerlei omstandigheden was ik de laatste die daar aankwam maar geen nood: ik werd
er opgevangen door de andere deelnemers. We werden er opgehaald door de
medewerker van de Gulabin Lodge (*), onze uitval- en verblijfsbasis voor de komende 10
dagen. Na een ritje van ongeveer 2 uur waren we dan eindelijk in Spittal of Glenshee(*) en
we hadden het laatste halfuur al kunnen zien wat ons te wachten stond. Het leek op het
eerste zicht een prachtige maar onherbergzame streek en de volgende dagen zouden dit
enkel maar bevestigen.
Op zaterdag had Luc voor een ons een inloopwandeling voorzien: een deel van de Cateran
Trail (*). Na een ritje van ongeveer een halfuur werden we gedropt in Kirkmickael (*) waar we
al snel de pijltjes van de Trail terugvonden. Het eerste deel liepen we door een bos, later
over weiden en stukjes weg om dan in de heide terecht te komen. Daar het nog vroeg op
het jaar was, kleurde de heide nog bruin. Het moet hier prachtig zijn als dit in bloei staat!
Onderweg kwamen we nog een beroemde schuilhut tegen waar we konden zien dat Luc
hier vroeger ook al eens geweest was. Na 5 uren onderweg geweest te zijn, kwam Glenshee
vanop de heuveltop in zicht maar Luc had nog een kleine omweg voorzien om toch nog een
Schotse sage te kunnen vertellen.
De zondag zouden we de eerste van vele Munro’s (*) beklimmen. We vertrokken vanuit de
Lodge langs de weg en al snel ging het dalinwaards richting een hotel met bijhorende
golfterreinen. Voorbij het hotel gingen we via een weide naar een pad dat ons naar een
vroegere spoorwegbedding leidde. Op de bedding van die vroegere spoorweg, de Glenlochsie
Railway Line (*) waarvan de restanten nog duidelijk te zien waren, gingen we steeds
verder het dal in. Op het einde van het dal konden we nog de ruïne van het vroege
eindstation bewonderen. Maar nu begon het echte werk, de beklimming van de eerste
Munro: de Glas Tulaicheain (1051
m). Iedereen kwam boven en al snel
werd de afdaling ingezet om dan het
pad te vinden naar de 2de Munro
van de dag: Carn an Righ (1029 m).
Voor de beklimming splitste de
groep in 2, 5 deelnemers gingen niet
mee naar boven maar namen het
pad in de andere richting. Afspraak
was terug samenkomen aan het
meer Loch Nan Eun.

Later daalden we dan allen samen terug af via een ander dal naar Glenshee om na een dag
van 10 uur onderweg geweest te zijn terug aan de Lodge aan te komen.
De volgende dag stond ons na het ontbijt eerst een busrit van anderhalf uur via typisch
Schotse bochtige wegen te wachten. Dat maakte dat enkele deelnemers niet geheel “fris” aan
het vertrekpunt in Acharn (258 m) op het einde van de Glen Clova (*) kwamen. Na een
kwartiertje rust was iedereen bekomen en konden we de tocht aanvatten. Eerst liepen we een
uurtje door een bos om uiteindelijk aan de rand van dat bos het fameuze keteldal van Corrie
Kilbo (*) te bereiken. In de wand van de steile helling gingen we via zogenaamde “trapjes”
naar boven om zo de eerste Munro van de dag te bereiken: Mayar (928 m). Via een lichte
afdaling en terug een forse beklimming bereikten we de top van de 2de Munro van
de dag: Driesh (947 m). Via een ander pad werd de afdaling ingezet terug naar Acharn waar
we terug de rit van 90 minuten naar de Lodge konden aanvatten. Wij hadden die dag enkel de
zon gezien maar aan de Lodge had het toch wel wat geregend.
Alleen jammer dat er daar schoenen waren blijven buiten staan om te drogen… Tot slot stond
die avond “haggis” (*) op het menu: een typisch schots gerecht dat blijkbaar reeds door de
oude Kelten gesmaakt werd. Bij ons vond niet iedereen het even lekker.
Op dinsdag stond ons een tocht te wachten langs de andere zijde van de lodge. We werden
door het busje gedropt aan het Glenshee Ski Centre (*) na een ritje van ongeveer 10 minuten.
We beklommen achtereenvolgens de volgende Munro’s: Carn Aosda (917 m), de Cairnwell
(933 m) waar men op de top ongelooflijk lelijke masten had neergepoot en de Carn a’ Gheoidh
(975 m). Via een ander dal kwamen we dan terug aan het hotel en de golfterreinen. Luc ging in
het hotel vragen of we de locomotief van de Glenlochsie Railway konden bezichtigen maar dit
bleek niet meer mogelijk gezien deze nu blijkbaar in privébezit was. We konden wel een boek
inkijken met oude foto’s over de spoorweg en de bijhorende rijtuigen en kregen daarbij ook
nog uitleg van een vriendelijke dame van het hotel.
21

Bijna had Luc de uitleg voor hem alleen
gekregen want het leek er even op dat hij de
groep “kwijt” was… ‘s Avonds maakten we voor
de eerste maal sinds onze aankomst in Schotland
mee dat het regende. Sommigen hadden
dit niet verwacht en hadden dan ook “natte
voeten”.
Op woensdag waren we al goed gerodeerd.
En dus stonden er maar liefst 6 Munro’s op het
programma. Van ’s morgens vroeg al zon en
onder deze uitstekende weersomstandigheden
werden we terug afgezet aan het Glenshee Ski
Centre. In tegenstelling tot dinsdag trokken we
nu de andere kant op. Achtereenvolgens
werden de Creag Leacach (987 m), de Glas
Moal (1068 m), de Cairn of Claise (1064 m), de
Tom Buidhe 957 m), de Tolmount (958 m) en tot slot de Carn an Tuirc (1019 m) beklommen.
We werden terug opgehaald door het busje en waren rond 18.30 uur terug in de Lodge waar
ons een heuse barbecue wachtte. Voorwaar een mooi einde van een prachtige dag.
Op donderdag stond Jock’s Road (*) op het programma en dus werden we terug met het
busje weggebracht naar het bezoekerscentrum van Glen Clova. Daar startte dit pad
richting Braemar (*). We stapten eerst door een bos en klommen daarna langzaam naar de
col. Onderweg kwamen we nog een shelter tegen waar Luc ook de geschiedenis van kende.
Eénmaal over de top was het een beetje zoeken om het pad te vinden, maar de juiste richting
vinden was niet zo moeilijk aangezien we naar een meer moesten gaan.
Aan het Loch Callater aangekomen namen we de rechterzijde waar een mooi pad ons langs
de boorden van het meer leidde. Voorbij het meer was het nog een lange afdaling op een
brede aarden weg (volgens Lore het typische “ te veel” aan zo een tocht) tot aan de
parkeerplaats van Auchallater waar het busje ons opwachtte. Terug een prachtige tocht met
zeer veel afwisseling onderweg.
De vrijdag stond de laatste Munro op het programma. Daarvoor moesten we een eindje
rijden. Het busje bracht ons in de omgeving van Balmoral (*), het Schotse buitenverblijf van
de Britse Koninklijke familie. We werden afgezet op de parking van Spittal of Glenmuick (*).
Gezien we toch al de 7de stapdag voor ons hadden, verkozen sommigen om niet de Munro
te beklimmen maar de tocht rond het Loch Muick (*) te doen. Daardoor splitste de groep na
het passeren van het bezoekerscentrum in 2 groepjes De grootste groep ging eerst richting
westen om eerst de Meikle Pap (980 m) te beklimmen en vervolgens de top van de Cac Carn
Beag (1155 m) te bereiken. Via een lange afdaling kwamen zij ook aan de oevers van de Loch
Muick om dan zo via de noordzijde van het meer terug aan het bezoekerscentrum te komen.
De andere groep ging eerst naar de oever van het meer om dan in tegenwijzerszin rond het
22

meer te stappen. Het was een ongewoon warme dag waarbij aan de straalblauwe hemel geen
wolkje te bespeuren viel en dus was de afkoeling van het water welgekomen. De 2 groepen
vonden elkaar terug aan het bezoekerscentrum en we werden opgehaald door het busje dat
ons deze keer aan het hotel in Spittal of Glenshee dropte. Door omstandigheden moesten we
daar nog 2 nachten verblijven. Maar dat vonden de meesten niet zo erg: zo konden ze geen
natte voeten meer krijgen…
De laatste stapdag was aangebroken en eindelijk hadden we Schots weer: een betrokken
hemel die er bovendien zeer dreigend uitzag. Gelukkig waren de Paasklokken ons niet
vergeten: in Schotland komen die blijkbaar op zaterdag (met dank aan Bert die ze in de gaten
had gehouden). We werden door het busje afgezet in Kirkton of Glenisla (*) waar we al snel
de bordjes van de Cateran Trail richting Glenshee vonden. We stapten richting Glenshee door
een zeer wisselend landschap: nu eens in een bos, dan door de heide, dan over een
asfaltweg en dan weer door weides. Na een uurtje wandelen gingen de hemelsluizen open om
niet meer te stoppen tot bij de aankomst. Het was geen erge regen, eerder druilerig maar toch
voldoende om goed nat te zijn. Onderweg kwamen we ook nog 2 prachtige kastelen tegen die
echter niet te bezichtigen waren. Na een laatste stuk tussen de “highland” koeien te
hebben gewandeld kwamen we moe en nat maar voldaan aan in het hotel in
Spittal of Glenshee. Terug een prachtige tocht. De Cateran Trail is zeker een aanrader en heeft
als voordeel dat de tocht in een lus loopt (wat dus geen logistieke problemen geeft).
De laatste avond van de stage in Schotland werd voor sommigen een latertje…
Op zondag werden we vroeg terug naar Edinburgh gebracht want Peter had al een vlucht om
11.00 uur. Dat maakte dat er voor de meesten nog tijd was om een kort bezoekje te brengen
aan de stad. Gezien het zeer goede weer en de bereidwillige oppas van Luc (op de bagage)
nam nagenoeg iedereen de bus richting stadscentrum. Iedereen was tijdig terug om in te
checken en dat was dan het definitieve einde van deze prachtige week in Schotland.
Op mij heeft het een geweldige indruk nagelaten en ik ben dan ook van plan om terug te
gaan!
Rest mij nog Luc te danken voor zijn
zeer zorgvuldige voorbereiding en kundige
leiding. En aan de niet
West-Vlamingen, een woordenboekje
verklarend West-Vlaams is in
voorbereiding!
Bart
Alles wat met een (*) gemerkt is, kan je terugvinden op het internet. Googlen maar…
23

24
Bridgedale
Bamboo Crew
SPECIAL PRICE
4 13,50
SPECIAL PRICE
4 36,75
Boreal
Ninja Jr
SPECIAL PRICE
4 63,75
SPECIAL PRICE
4 24,75
Platypus
Big Zip 2 SL
Teva
Terra Fi
Bridgedale
Bamboo Lo
SPECIAL PRICE
4 11,25
MSR Alpine
Cookset
SPECIAL PRICE
4 37,50
Trangia
27- 08 UL/HA
Fjällräven
Lo T-shirt
Bamboo
SPECIAL PRICE
4 74,92
SPECIAL PRICE
4 29,95
SPECIAL PRICE
4 59,95
Boreal
Ninja
Mammut
Courmayeur pants
SPECIAL PRICE
+
4 135,25
Leatherman
Skeletool &
Style CS6
SPECIAL PRICE
4 103,43
V.u. : André Ockerman, Sint-Amandstraat 20, 9000 Gent
Prijzen geldig onder voorbehoud

WBV ledenbestand
In dit artikel wil ik even dieper ingaan op het ledenbestand van WBV en dit op basis van de
ledenlijst van 20 mei 2011. Voor een goed begrip, de teksten voor deze Nieuwsbrief moeten
binnen zijn tegen eind mei. Daarom is hier gewerkt met een ledenlijst van 20 mei zoals deze
dan beschikbaar was bij de federatie.
Geboortejaar Aantal leden
1930-1939 6
1940-1949 47
1950-1959 91
1961-1969 147
1970-1979 137
1980-1989 156
1990-1999 84
2000-2011 28
Op 20 mei telde WBV 702 leden waarvan 469
mannen en 233 vrouwen. Als we dit onderverdelen
naar leeftijd, zien we dat de grootste groep leden
geboren is tussen 1980 en 1989, dus zich nu situeert
in de leeftijdscategorie tussen +- 20 en +- 30 jaar.
Nemen we daar de leeftijdscategorie tussen +- 30 en
+- 40 jaar bij, dan komen we aan 240 leden of meer
dan een derde van het totale ledenbestand. Dit wil
dus zeggen dat we al bij al toch een relatief
“ jonge ” club hebben.
Het oudste lid is op de datum van het verschijnen van
deze Nieuwsbrief 79 jaar oud, het jongste lid is 2 jaar
oud.
Hieronder de cijfers per leeftijdscategorie en een grafiekje dat dit weergeeft. Wel nog op te
merken is dat we van 6 leden geen geboortedatum hebben.
25

Bij de 702 leden zijn er 3 die in het buitenland wonen, 2 in Nederland en 1 in Duitsland.
De verdeling per provincie voor de overige leden kan je zien in volgend overzicht:
26
Provincie Aantal leden
Antwerpen 8
Brussel 3
Henegouwen 9
Luik 1
Luxemburg 1
Oost Vlaanderen 62
Vlaams Brabant 5
Waals Brabant 1
West Vlaanderen 609
Buitenland 3
Totaal 702
De gemeente met het grootste aantal leden is
Kortrijk namelijk 37, gevolgd door Brugge met 36
leden. Op de 3de plaats staat Oostende met 34
leden. Hieronder een grafiekje met de gemeenten
met minstens 20 leden. Als we echter gaan kijken
per postnummer, komt er een andere volgorde
uit de bus. Het grootste aantal leden woont in de
gemeenten met het postnummer 8560 (Gullegem-
Moorsele-Wevelgem) namelijk 49. Op de 2de
plaats komt het postnummer 8200 (St.-Andries
en St.-Michiels) met 41 leden en de 3de plaats
is voor het postnummer 8500 (Kortrijk) met 37
leden. Hieronder een grafiekje met de
gemeenten naar postnummer gesorteerd met
meer dan 10 leden. In totaal hebben we 452
verschillende adressen waarop al onze leden
wonen.

Tot slot bekijken we nog eens hoelang de 702 WBV leden al lid zijn van de federatie, nu dus
KBF maar voordien de BAC en VB(S)F. Een overzicht hieronder leert dat we 1 lid hebben dat
reeds meer dan 40 jaar lid is en 15 leden die meer dan 30 jaar lid zijn. De grootste toename
van nieuwe leden kenden we sinds 2008. Wat ook opvalt is dat de mensen die lid
geworden zijn sind 1995 blijkbaar ook lid blijven. In de jaren voor 1995 zijn er meer leden die
hun lidmaatschap niet hernieuwden.
Dit was dus een klein overzicht van het ledenbestand van WBV. Wie nog meer info of details
wil hierover, kan steeds bij mij terecht.
Bart
Lid sinds Aantal leden
1970 1
1973 1
1974 2
1976 1
1979 3
1980 3
1981 5
1982 3
1983 3
1984 3
1985 5
1986 9
1987 3
1988 3
1989 6
1990 11
1991 12
1992 7
1993 15
1994 12
1995 19
1996 28
Lid sinds Aantal leden
1997 19
1998 22
1999 27
2000 18
2001 34
2002 30
2003 18
2004 27
2005 28
2006 30
2007 43
2008 61
2009 69
2010 74
2011 36
Onbekend 11
27

28
Familiedag Ice Mountain
We organiseren een spectaculaire familiedag in Ice Mountain te Komen waar we activiteiten
organiseren voor alle leeftijden.
Het programma :
• Aankomst: om 14.30 uur + omkleden en bekomen van het ski/snowboardmateriaal
• Start activiteiten op de piste: 15 uur tot 17 uur
• Na 17 uur volgt er nog een aperitief aangeboden door WBV
Wat valt er te beleven :
• Snowboarden (vrij of les).
• Ski (vrij of les).
• Snowtuben (glijden met band).
• Tocht met sneeuwraketten onder begeleiding (bergbottinen zelf meebrengen!).
• Tocht met tourski’s onder begeleiding.
• Workshop gebruik van lawinebeepers, sondes en sneeuwschoppen.
Let op: inschrijving is ‘verplicht’: kwestie dat we zo alles beter kunnen organiseren. Indien
er ter plaatse meer geïnteresseerden zijn dan plaatsen, krijgen de ingeschrevenen absolute
voorrang. Voor de Workshop lawinebeepers zijn er telkens maximum 10 deelnemers per uur.
Kostprijs :
• Ingang: gratis voor WBV leden.
• Niet-WBV leden betalen zelf hun ingang: volwassenen 11€/pp/uur, kind 9€/pp/uur.
Les :
• Gratis, eventueel met WBV-begeleiding: tourski tocht, sneeuwraketten tocht en
workshop lawinebeepers.
• Gratis met monitoren van Ice Mountain: skiles en snowboardles voor WBV-leden.
De niet-WBV leden betalen de les zelf.
Betalen :
• Gebeurt ter plaatse. Er moet op voorhand niets gestort worden.

Materiaal:
• Eigen ski en snowboard materiaal mag je meebrengen (zonder extra vergoeding te
betalen).
• Skimateriaal (ski’s, stokken en skischoenen): 5 € per persoon per uur.
• Snowboardmateriaal (softboots en plank): 6.50 € per persoon per uur.
• Raketten, tourski’s en tourskibotten worden door ons voorzien.
Geef dus zeker je schoenmaat door indien je wil meedoen met de tourski!!
Hoe inschrijven :
• Inschrijven is verplicht en de chronologische volgorde van inschrijven zal gerespecteerd
worden indien er meer vraag is dan dat we plaatsen kunnen aanbieden.
• Inschrijvingen gebeuren tegen ten laatste tegen 15 augustus.
• Inschrijven kan op de website, of door een mailtje te sturen naar
hadewych.meyns@hotmail.be of door haar te contacteren op 0498/578057.
• Volgende informatie moet je doorgeven bij je inschrijving voor èlke deelnemer die je
inschrijft :
• Naam deelnemer (van elke deelnemer!).
• Lidkaartnummer.
• Favoriet uur van deelname aan welke activiteit.
• Volwassene, kind.
• Schoenmaat indien inschrijven toerski.
• Ski/snowboard niveau indien inschrijven voor ski / snowboardles.
Activiteit 15:00 - 15:30 15:30 - 16:00 16:00 - 16:30 16:30 - 17:00
Snowtuben
Rakettocht
Toerskit
Schoenmaat
Activiteit 15:00 - 16:00 16:00 - 17:00
Workshop beepers / sondes / sneeuwschoppen
Skiles beginners ( kind / volwassene )
Skitles gevorderde ( kind / volwassene )
Snowboardles ( kind / volwassene )
Snowboardles ( kind / volwassene )
29

30
Fietstip
De Maare-Mosel Radweg
De Maare-Mosel Radweg is een fietspad in de
Duitse Eifel tussen Daun en Bernkastel-Kues.
De totale afstand is 58 km en nagenoeg overal
geasfalteerd zodat dit met een gewone fiets kan
gereden worden. Bovendien zijn er weinig
plaatsen waar de fietsweg de gewone weg kruist
zodat dit ook met kinderen kan gefietst worden.
Natuurlijk kan dit ook in de omgekeerde richting
gefietst worden maar het interessants is toch om
dit te doen vanuit Daun omdat het dan meestal
bergaf gaat in de richting van de Moezel. Het
fietspad is voor het grootste gedeelte aangelegd
op de vroegere spoorwegbedding tussen Daun en
Wittlich. Daarna wordt tot aan de Moezel gebruik
gemaakt van kleinere wegen om dan het laatste
stuk langs de Moezel te fietsen.
De start is aan het station van Daun. Er volgt eerst een prachtig stuk over een viaduct waar
je een spectaculair zicht hebt op het stadje Daun. Dan volgt een tunnel van net geen 600
meter. Het gaat dan even bergop om daarna af te dalen richting Gillenfeld. Daar is er terug
een kort klimmetje om dan langzaam af te dalen richting Hasborn waar nog een laatste
klimmetje wacht. Het vervolg is een dalende weg tot in Wittlich waar het fietspad door een
deel van de stad gaat.
Nadien wordt gebruikt gemaakt
van kleine wegen en fietspaden
naast de weg om in Lieser aan
de oever van de Moezel uit te
komen. Van daar gaat het langs
de rivier verder tot in het
eindpunt Bernkastel-Kues.

Onderweg kom je nog eens 2 tunnels van +- 500 m tegen en het viaduct van Plein dat echter
afgesloten is. De markering van de te volgen weg is voortreffelijk: waar nodig staan
bordjes en in Wittlich staat op de grond MMR geschilderd met aanduiding van de rijrichting.
Op verschillende plaatsen onderweg kom je infoborden tegen die aangeven waar je juist bent
en ook enige info over de omgeving.
Je komt slechts eenmaal in een dorp, namelijk Wittlich, maar bevoorraden is steeds mogelijk
als je even van het fietspad afwijkt. Veel plaatselijke handelaars hebben bovendien gezorgd
voor reclame en borden naar hun zaak. Voor wie voldoende tijd heeft en de tocht op een
vrijdag fietst: op die dag is er markt in Wittlich en het traject loopt langs deze markt.
Onderweg kom je ook Restaurant-Biergarten Thomas tegen: blijkbaar iets wat wij nog niet
wisten van onze Thomas…
En dan is er nog het logistieke probleem: hoe keer ik terug naar Daun? Wel daar hebben de
plaatselijke busmaatschappijen iets op gevonden. Om het uur vertrekt er vanuit
Bernkastel-Kues een bus terug naar Daun. En deze bus heeft een aanhangwagen waarop een
30-tal fietsen meekunnen. Op voorhand reserveren is echter wel nodig want op topdagen zit
alles vol (reserveren kan online op www.regioradler.de of bij de toeristische dienst van Daun
of Bernkastel-Kues). Meer info over deze fietstocht op www.maare-moselradweg.de.
Bart
31

32
Gore onder de loep
Windstopper is samen met Gore-Tex het meest gekende product van de firma Gore.
De firma Gore is gelegen in Duitsland en is al sinds het begin van de revolutie in technische
buitensportkleding actief op dit vlak. Om die reden dat de meeste buitensporters aannemen
dat een softshell per sé een Windstopper is en dat een waterdichte jacket een Gore-Tex
moet zijn. Gore speelt hier gretig op in en is de concurentie altijd een stapje voor.
Softshell
Velen onder ons linken de term softshell aan Windstopper. Dit is niet correct, voor de term
softshell bestaat er eigenlijk geen definitie, het is een verzamelnaam voor truien / vesten die
de wind tegen houden. Zo is Windstopper er één van maar ken je ook Windblock ( Millet )
Powershield ( Polartec ), Powershield pro ( Polartec ), Softtech ( Mammut ), ... ?
De Softshell komt in de lagenpiramide tussen de midlayer en voor de shell-layer.
We onderscheiden enkele soorten softshell :
Shell-layer
- Klassieke : Normale vorm, normale positie van de zakken en
basis functionaliteiten.
- Technische : De zakken zitten hoger dan de klassieke wat gebruik
tijdens het klimmen pratische maakt zodat de gordel
niet over de zakken zit. Bij dit type softshell zijn
meestal onder de oksels verluchtingsritsen voorzien.
- Fleece softshell : Ziet eruit als een alomgekende fleece doch zit er
tussen de binnenste en buitenste laag fleece een
membraam die de wind stopt. Voelt iets dikker aan
dan een alledaagse fleece.
Ook hier is de redenering verkeerd dat een Shell-layer altijd uit Gore-Tex materiaal dient
vervaardigd te zijn. Het voordeel van Gore was dat zij een patent op zak hadden om de
manier waarop ze een membraam ( Gore-Tex ) konden doen ademenen maar toch
waterdicht was. Ik schrijf was want ondertussen is dit patent al een aantal jaar vervallen
en kunnen andere tegenspelers ook deze manier gebruiken. Zo is o.a. Event hier op de kar
gesprongen.
Gore heeft momenteel wel nog een geldig patent op de verlijming van het membraam
waardoor ze altijd dat ene stapje voor zijn.

2- of 3-layer ?
Dit heeft niks te maken of er nu 2 of 3 lager Gore-Tex in verwerkt zit of niet. Het heeft te
maken met de manier van aanhechting. Zo heeft een 2-layer Gore-Tex altijd 1 laag Gore-Tex
en een losse beschermingsstof. Bij een 3-layer zit er geen losse stof meer tussen, alle 3 de
lagen zijn aan elkaar verlijmd. Als klimmer is een 3-layer het meest aangewezen en meestal
voorzien van een Gore-Tex Proshell.
350 of 500 euro ?
Beide prijzen zijn al stevig maar waarom zou ik 500 euro betalen als ik hetzelfde type jacket
kan vinden voor 350 euro ? Het verschil zit hem hoofdzakelijk in de manier van verlijming
/ taping van de membramen. Zo zal een jacket van 500 euro gemiddeld 6% minder taping
bevatten dan de goedkopere jacket. Wetende dat taping niet ademd betekend dit een verlies
van gemiddeld 6% aan ademend vermogen van de jacket. Toch niet niks.
Vrijheid merken
Die is beperkt en dat is je misschien al opgevallen. Zo ziet een jacket met een Gore membraam
qua vorm van merk X er bijna hetzelfde uit als die van merk Y of Z. Idem dito wat
broeken betreft.
Dit klopt want Gore houdt de touwtjes stevig in handen. Zo is een producent niet vrij in de
opmaak van hun kleding, Gore heeft daar serieus in de pap te brokken.
Het proces van een nieuw product ziet er als volgt uit :
- Gore produceert het membraam.
- Dit membraam gaat naar het merk die het aangekocht heeft.
- Het merk maakt een prototype en stuurt dit terug richting Gore.
- Gore moet hun goedkeuring geven over de manier van verwerking van hun membraam.
- Als Gore akkoord gaat mag het product in productie genomen worden.
Om de prijs te drukken en aan bovenstaande regelgeving van Gore te ontsnappen brengen
bijna alle merken producten op de markt met een eigen ontworpen membraam ( die
eigenlijk dezelfde eigenschappen geeft als deze van Gore ). Zo kan je o.a. bij Haglöfs het
membraam Proof terugvinden, bij ..... het membraam ..... en bij ....... het membraam ........ .
Soorten
Gore heeft tal van membramen op de markt, een greep hieruit is de Paclite, Proshell,
Gore-Tex Soft Shell en nieuw dit jaar de Active Shell ( speciaal voor actieve sporters ).
33

32
Werking
Windstopper kan je vergelijken met een haag. De wind gaat door een haag niet heen, regen
daarentegen wel. Veel heeft te maken met de manier van het weven van de stof, door die
constructie houdt het de wind tegen. Een nadeel is dat het niet 100% waterdicht is ( alhoewel
het membraam Windstopper dit in de praktijk wel is maar Gore dit niet wil bevestigen ),
een groot voordeel is dat het heel goed ademend is.
Het membraam van Gore-Tex is eigenlijk te vergelijken met een stuk plastiek waarin miljoenen
kleine gaatjes geprikt werden. De gaatjes zijn zodanig klein dat een regendruppel er
niet doorheen kan maar zweet ( die eigenlijk waterdamp is ) wel.
Het voordeel is dat de jacket 100% waterdicht is, het nadeel is dat het membraam minder
goed ademd waardoor dergelijk product voor een actieve sporter minder aangewezen is,
hier is een Windstopper beter op z’n plaats. Een bijkomend nadeel is dat de gaatjes in het
membraam door o.a. zweet ( zoutkristallen ) deels verstopt kunnen geraken waardoor af en
toe reinigen aangewezen is.
Windstopper werkt eigenlijk altijd en in ons Belgenland het meest aangewezen membraam.
Gore-Tex werkt pas wanneer er overdruk is, dit wil zeggen dat het vocht ( zweet ) van binnen
naar buiten geduwd / getrokken moet worden. Gore-Tex werkt dus niet in gebieden
waar het buiten vochtiger is dan binnen in de jacket ( bv. de Tropen ).
En toch ben ik nat
Ik fiets bijvoorbeeld dagelijks naar mijn werk en dit tegen een stevig tempo. Ik heb als shelllayer
een Gore-Tex aan. Telkens als ik op het werk aankom ben ik volledig bezweet en nat.
Is dit normaal of is er een probleem met mijn jacket ?
Dit is volstrekt normaal. Zoals eerder vermeld ademd Gore-Tex maar in beperkte mate. Bij
normaal gebruik ( bv. Alpine, wandelen, langzaam fietsen, ... ) heeft het Gore-Tex membraam
voldoende de tijd om het zweet dat je produceert te laten wegvloeien via het membraam.
Wanneer er op een korte termijn plots een grote hoeveelheid vochtigheid binnenin
aanwezig is ( zweet ) dan kan het membraam niet mee met de afvoer ervan.
Wanneer je echter stopt met sporten en je pakweg 30 minuten de vest aanhoud zal het
zweet en klam gevoel wel verdwenen zijn, het membraam heeft de tijd gehad om het weg te
werken.
Onderhoud
Beide producten zijn relatief eenvoudig in onderhoud. Meestal is wassen in de wasmachine
meer dan voldoende. Wel opletten dat we technische kledij zo weinig mogelijk met wasverzachter
dienen te wassen en in de mate van het mogelijke met kalkvrij water ( regenwater is
ideaal ). Sommige merken ( vb. Grangers, Nixwax, ... ) hebben specifieke reinigingsproducten
op de markt voor het reinigen van technische kleding.

DWR behandeling
Sommige jackets ( meestal die met het Windstopper membraam ) hebben een extra DWR
behandeling ondergaan.
DWR staat voor Durable Water Repellent. Deze extra laag die ze bovenop de jacket gelegd
hebben zorgt ervoor dat wanneer het licht gaat regenen of de ochtenddauw dat de jacket
er tegen bestand is om dit af te voeren en niet te laten opnemen door het jacket.
Een DWR behandeling wil niet zeggen dat de jacket waterdicht is, het is enkel een extra
laag die een kleine hoeveelheid water aankan.
Een DWR laag is een tijdelijk laag, het is niet blijvend. Door o.a. te wassen en het gebruik
in het algemeen gaat deze laag stelsigmatig gaan “ afslijten “. Er staat nergens beschreven
wanneer de DWR-laag eraf is, dit moet je aanvoelen.
Wanneer een jacket met Gore-Tex een DWR behandeling ondergaan heeft kan je dit wel
merken. De indruk is dat de vest water gaat opnemen en dat deze zwaarder wordt.
Het is niet zo dat de jacket effectief water gaat doorlaten, de eerste laag ( waar de DWR
eraf is ) laat het water door tot op het Gore-Tex membraam, vanaf daar wordt het afgevloeid.
Het nadeel hier is wel dat de jacket zwaarder gaat worden doordat het effectief
water heeft opgenomen. Wanneer je dit merkt is het aangewezen om de jacket terug van
den DWR-laag te voorzien. In de vakhandel zijn hiervoor specifieke producten voor terug te
vinden die mee in de wasmachine mogen.
Sportieve groeten,
Jens
33

3.
5.
7.
8.
9.
10.
12.
13.
14.
15.
1.
2.
4.
6.
11.
34
Fun
Horizontaal
In Zwitserland betaal je met de Zwitserse ..... .
Wat is gelijk aan 1609,344 meter ?
Hoeveel meter verschil is er tussen 2 hoogtelijnen van een Italiaanse topogratische kaart ?
Hoeveel buitenlandse leden telt onze club ?
UIAA is de afkorting van ..... International des Associations d’Alpisme.
In welk Oostenrijks dal werd de ijsmummie Ötzi gevonden ?
Een heel gekende merknaam van de firma Gore is ?
Welke is de hoogste berg ter wereld ?
Hoeveel type’s van wandelschoenen onderscheiden we ?
In welk land stroomt de rivier de Po ?
Verticaal
Wat is de hoofdstad van Zweden ?
In welk land start de Incatrail ?
Wat is de Duitse benaming voor een Via Ferrata ?
Een heel gerenomeerd Frans outdoor brillenmerk.
Vanaf hoeveel graden helling kan een lawine ontstaan ?

Bestuur WEST-VLAAMSE BERGSPORTVERENIGING VZW
Zetel en secretariaat : Brugstraat 57
8560 – WEVELGEM
Website WBV : http://www.westvlaamsebergsportvereniging.be
Website KBF : http://www.klimenbergsportfederatie.be
Voorzitter : Bart Vercruyssen - 0474/28.69.26
bart.vercruyssen@belgacom.net
Secretaris : Benny Debusseré - 0479/02.03.14
benny.debussere@gmail.com
Penningmeester : Thomas De Bevere - 0474/68.33.27
thomas.de.bevere@skynet.be
Ondervoorzitter : Leo Vanreybrouck - 0475/57.88.26
leo.vanreybrouck@skynet.be
Klimcoördinator : Karl Vansteenkiste - 0495/67.18.32
karl.vansteenkiste@usa.net
Wandelcoördinator : Luc Biebouw - 0477/33.92.23
lucbiebouw@hotmail.com
Mountainbike : Peter Degrijze
peter.degrijze@pandora.be
Redactie Nieuwsbrief : Hadewych Meyns - 0498/57 80 57
hadewych.meyns@hotmail.be
PR & Evenementen : Els Meyhui - 0478/94.88.04
els.meyhui@gmail.com
Webmaster : Ivo Ver Eecke - 0479/45.72.05
ivo.ver.eecke@gmail.com
Lay-out Nieuwsbrief : Jens Behaeghe - 0496/90.40.20
behaeghejens@telenet.be
Bestuurslid : Marie-Josephe Vanbillemont
Financiële verrichtingen : Rekeningnummer 476-4336521-34
WBV, Brugstraat 57 te 8560 Wevelgem
Betaling lidgelden : Rekeningnummer 068-2247992-44
KBF, Boomgaardstraat 27 bus 47 te 2600 Berchem
35

Werking
Windstopper kan je vergelijken met een haag. De wind gaat door een haag niet heen, regen
daarentegen wel. Veel heeft te maken met de manier van het weven van de stof, door die
constructie houdt het de wind tegen. Een nadeel is dat het niet 100% waterdicht is ( alhoewel
het membraam Windstopper dit in de praktijk wel is maar Gore dit niet wil bevestigen ),
een groot voordeel is dat het heel goed ademend is.
Het membraam van Gore-Tex is eigenlijk te vergelijken met een stuk plastiek waarin miljoenen
kleine gaatjes geprikt werden. De gaatjes zijn zodanig klein dat een regendruppel er
niet doorheen kan maar zweet ( die eigenlijk waterdamp is ) wel.
Het voordeel is dat de jacket 100% waterdicht is, het nadeel is dat het membraam minder
goed ademd waardoor dergelijk product voor een actieve sporter minder aangewezen is,
hier is een Windstopper beter op z’n plaats. Een bijkomend nadeel is dat de gaatjes in het
membraam door o.a. zweet ( zoutkristallen ) deels verstopt kunnen geraken waardoor af en
toe reinigen aangewezen is.
Windstopper werkt eigenlijk altijd en in ons Belgenland het meest aangewezen membraam.
Gore-Tex werkt pas wanneer er overdruk is, dit wil zeggen dat het vocht ( zweet ) van binnen
naar buiten geduwd / getrokken moet worden. Gore-Tex werkt dus niet in gebieden
waar het buiten vochtiger is dan binnen in de jacket ( bv. de Tropen ).
En toch ben ik nat
Ik fiets bijvoorbeeld dagelijks naar mijn werk en dit tegen een stevig tempo. Ik heb als shelllayer
een Gore-Tex aan. Telkens als ik op het werk aankom ben ik volledig bezweet en nat.
Is dit normaal of is er een probleem met mijn jacket ?
Dit is volstrekt normaal. Zoals eerder vermeld ademd Gore-Tex maar in beperkte mate. Bij
normaal gebruik ( bv. Alpine, wandelen, langzaam fietsen, ... ) heeft het Gore-Tex membraam
voldoende de tijd om het zweet dat je produceert te laten wegvloeien via het membraam.
Wanneer er op een korte termijn plots een grote hoeveelheid vochtigheid binnenin
aanwezig is ( zweet ) dan kan het membraam niet mee met de afvoer ervan.
Wanneer je echter stopt met sporten en je pakweg 30 minuten de vest aanhoud zal het
zweet en klam gevoel wel verdwenen zijn, het membraam heeft de tijd gehad om het weg te
werken.
Onderhoud
Beide producten zijn relatief eenvoudig in onderhoud. Meestal is wassen in de wasmachine
meer dan voldoende. Wel opletten dat we technische kledij zo weinig mogelijk met wasverzachter
dienen te wassen en in de mate van het mogelijke met kalkvrij water ( regenwater is
ideaal ). Sommige jackets ( meestal deze die verwerkt zijn met het Windstopper membraam
33