Chirurgische behandeling van ooglidafwijkingen

klieren, ongeveer daar waar bij de mens de
wimpers zijn ingeplant. Hechtingen die te ver
naar buiten zijn geplaatst kunnen een neiging
tot entropion veroorzaken. Hechtingen die
te ver aan de conjunctivale zijde zijn aangebracht,
veroorzaken een “eiersnijder” effect
op de cornea. In de tegenoverliggende lidrand
wordt op de overeenkomstige plaats ingestoken.
Voordat de hechtingen van de tarsorrhaphie
worden aangetrokken, worden chloramphenicol
of fusidinezuur en atropine oogzalven
tussen de oogleden gebracht.
Als na enkele dagen de retrobulbaire zwelling
na een luxatie is verdwenen wordt eerst de
mediale hechting uitgenomen. Indien er geen
luxatieneiging meer bestaat wordt ook de laterale
hechting verwijderd. Als de tarsorrhaphie
noodzakelijk was ter ontlasting van een grote
blepharoplastiek, worden de hechtingen pas
na 10-14 dagen verwijderd.
3.14.2 Permanente tarsorrhaphie
Resteert er na een luxatio bulbi nog te veel
proptosis/exophthalmus, dan kan een blijvende
tarsorrhaphie (Afb. 85) worden verricht.
Hierbij worden, net buiten de vrije lidranden,
over ca. 15 mm strookjes buiten rand (ca. 1
mm breed) weggenomen. De proximale wond-
randen van het onder en boven ooglid worden
nu - over de lidranden heen - aan elkaar
gehecht (bijvoorbeeld zijde/nylon 5-0). Door
vergroeiing ontstaat een weefselbrug over de
lidranden heen, die de oogbol in positie houdt.
De locale medicatie kan van terzijde worden
toegediend. Als, na een aantal maanden, de
zwelling is verdwenen, of de lagophthalmus
zich heeft hersteld, kan de weefselbrug worden
losgeknipt. De wondjes sluiten vervolgens
spontaan.
D.M. 56e jaargang - No. 1 blz. 71