Chirurgische behandeling van ooglidafwijkingen

Afb. 78. Groot adenoom, ca. tien millimeter
mediaal van de laterale canthus. De verwijdering
en het resultaat na een “huisje”-driehoek-blepharoplastiek.
tijdens het hechten.
Huidflappen moeten voldoende “body” hebben,
zodat zij aan de basis niet te smal (trechtervorming)
worden bij het verplaatsen en er
voldoende aanvoerende, voedende vaatjes
in overblijven. De vrije rand van de flap die
moet gaan dienen als nieuwe, dus pseudoooglidrand,
moet bij de rand voldoende dikte
hebben en hij moet iets binnen de belijning
van de lidrand uitbochten. Door de littekenretractie,
zal de pseudolidrand dan, na heling, de
lidrandbelijning gaan volgen.
Daar flappen de neiging vertonen te krimpen
tijdens de retractiefase, moet de flap voldoende
breed zijn aan de basis en “bij wijze van
spreken” richting lidrand worden gestuwd
door middel van tractie gevende hechtingen
(zie Afb.: 19, B). Indien draaiflappen worden
gemaakt dient tevens met de haargroeirichting
rekening te worden gehouden.
3.13.1 Driehoek-driehoek of “huisje”-driehoek
blepharoplastiek
Afhankelijk van de oogspleetlengte en de
souplesse kan soms wel tot ca. 25% van de
oogspleetlengte worden opgeofferd bij een
driehoekige of eigenlijk “huis”-vormige (loodrecht
op de lidrand c.q. parallel aan de klieren
van Meibom) verwijdering van een lidtumor.
Aan beide zijden van de tumor wordt steeds
tenminste één gezonde klier van Meibom
mee verwijderd. De sluiting kan in twee lagen
worden verricht, maar bij een nauwkeurige en
grondige huidsluiting is dit zelden noodzakelijk.
Indien een subconjunctivale hechting
wordt verricht, wordt 6-0 tot 8-0 resorbeerbaar
materiaal gebruikt, waarbij de hechtingseindjes
absoluut niet richting cornea mogen
(gaan) uitsteken.
De vrije lidrand wordt zeer nauwkeurig gesloten
met een achtvormige of eventueel staande
U-vormige hechting (6-0 monofilament nylon
of bij een moeilijk hanteerbare patiënt resorbeerbaar
hechtmateriaal). Het resterende
wondgedeelte wordt, steeds halverend, met
enkelvoudige knoophechtingen gesloten. De
hechtingseindjes worden steeds ca. 10 mm
lang gelaten, zodat zij “slepen” en niet prikken
en ze zich dan gemakkelijker laten verwijderen.
Eindjes aan het bovenooglid worden
samengebonden om cornea-irritatie te voorkomen
(Afb. 17).
Als teveel van de lidrand verloren is gegaan,
geeft een kleine aanvullende driehoekplastiek
(Afb. 77-78) in de laterale canthus een betere
lidfunctie. Hierbij wordt in de laterale canthus
een canthotomie (door en door) verricht, in het
verlengde van de lidrand. Aan de overzijde
worden twee huidsneden gemaakt, zodat een
driehoek ontstaat met de canthotomiewond als
basis. Het huiddeel wordt verwijderd en de la-
D.M. 56e jaargang - No. 1 blz. 67