Chirurgische behandeling van ooglidafwijkingen

Deze hoedanigheden veroorzaken bij de patiënt
mediaal entropion, trichiasis van neusplooi
en carunkel, een te ruime oogspleet en
lagophthalmus. Daarnaast is de knipperreflex
bij de genoemde hondenrassen, maar ook bij
de Persische kat, vaak geringer, resulterend in
een minder goede traanfilm om de cornea te
beschermen en snel optredend epitheelverlies
van de centrale cornea. Sommige van deze
honden en katten slapen met slechts gedeeltelijk
gesloten ogen.
De haren van de neusplooi en de mediale ooghoek
veroorzaken een ernstige irritatie van
het mediale kwadrant van de cornea tot bijna
centraal (Afb. 58). De irritatie veroorzaakt
traanvloed, geringe blepharospasme en oedeem,
vaatingroei en defecten van de cornea.
Uiteindelijk treedt littekenvorming en pigmentatie
op.
De combinatie met exophthalmus en lagophthalmus
leidt tevens tot overmatige uitdroging
en een verhoogde kans op beschadiging
van het centrale deel van de cornea. Hierdoor
treedt bij deze rassen vaak een centraal ulcus
op (min of meer rond, kratervormig), dat zich
zeer snel kan verdiepen tot op de membraan
van Descemet (zo snel dat de eigenaar er aanvankelijk
niets van merkt) en bij de minste opwinding
kan doorbreken. Dit is zeer pijnlijk,
waarbij de patiënt dit duidelijk zal uiten door
piepen en/of janken. De eigenaar interpreteert
dit vaak als ruzie met bijvoorbeeld een kat
(een traumatisch defect is echter zelden rond,
eerder lineair, winkelhaak- of krasvormig) of
andere hond. Dergelijke ogen eindigen in het
beste geval met een ernstig centraal cornealitteken
met daarin vaak een irisprolaps. In
minder gunstige gevallen resulteert het in het
verlies van het oog.
Therapie: Bij ondiepe corneadefecten bestaat
de therapie uit chloramphenicol en atropine
zalven en eventueel vitamine A olie (4dd).
Als na ca. 10 dagen de defecten fluoresceïnenegatief
zijn geworden, kan de hond blijvend
worden nabehandeld met een neutrale oogzalf
of vettige oogdruppel, zoals bijvoorbeeld vitamine
A olie (2-4dd), zodat de cornea wordt
beschermd en de neusplooiharen bij elkaar
geplakt blijven. Veelal is dit echter een onvoldoende
definitieve oplossing en zal er toch
operatief moeten worden ingegrepen.
Het (deels) verwijderen van de neusplooien is
mogelijk, maar is vaak onvoldoende om ook
de andere afwijkingen, zoals de carunkelharen,
het mediale entropion en de iets te lange
oogspleet onder controle te brengen. Bij rassen
als de Pekingees, Shih Tzu en de Lhasa
Apso kan dan beter direct worden overgegaan
tot het wijzigen van de mediale canthus met
het verkorten van de oogspleet, waarmee de
Afb. 60. Mediale canthoplastiek ter correctie van neusplooitrichiasis bij brachycephale rassen.
D.M. 56e jaargang - No. 1 blz. 53