Chirurgische behandeling van ooglidafwijkingen

Afb. 51. Methode Kuhnt-Szymanowski, modificatie
volgens Blaskovics, ter correctie van
ectropion en macroblepharon.
wordt stomp vrij geprepareerd, waardoor de
lidrand wordt gespleten tot ca. 5-8 mm diepte.
Ter hoogte van het meest ernstig geëverteerde
ooglidranddeel wordt een wigvormig deel
van de Meibomse klieren en de tarsaalplaatconjunctiva
(5-15 mm; inclusief lidrand) uitgenomen.
De huidflap wordt over een deel met
een overeenkomstige lengte ingekort. Nadat
alle bloedingen zorgvuldig zijn gestopt, worden
de wonden zeer zorgvuldig gehecht. Door
deze methode wordt het onderooglid verkort
en tevens licht naar dorsaal gedrukt en naar
lateraal aangespannen. Het uiteindelijke resultaat
kan pas na zes tot acht weken worden
beoordeeld.
b. Methode Kuhnt-Szymanowski, modificatie
Blaskovics (en later door Fox en Smith)
Deze is in principe gelijk aan de methode volgens
Kuhnt en Kuhnt-Szymanowski, maar de
eerste snede wordt op een afstand van 2-2,5
mm van, en evenwijdig aan, de lidrand gelegd
(zoals de eerste snede bij een entropioncorrectie;
Afb. 51), waarna de wigvormige delen,
verspringend, aan de conjunctivale zijde en
aan de huidzijde worden weggenomen. Een
eventuele neiging tot lateraal entropion kan
direct worden ondervangen door de huidflap
aan het laterale deel ook gering in te korten
aan de ooglidzijde.
c. Verwijdering van de afwijkende knik met
lidverkorting bij de ruitvormige oogspleet
Bij rassen zoals de St. Bernard wordt de ruitvormige
(“diamantvormige”) oogspleet niet
alleen veroorzaakt door de overmatige lengte,
maar bestaat de knik ook daadwerkelijk uit een
deformiteit. In dergelijke gevallen verstrijkt
de knik niet bij het aanspannen van het ooglid
naar lateraal. Bij een ingreep met verkorting
van de oogspleet en tractie naar lateraal door
middel van een tractie hechting blijft de lidrand
dan de ongewenste knik behouden. In
zulke gevallen kan het Kuhnt-Szymanowski-
Blaskovics principe worden gebruikt om de
knik te verwijderen en tevens de lidrand te
verkorten. De methode kan dan beter ook aan
het bovenooglid worden verricht, hetgeen tijdrovender
is. Daarnaast is het een nadeel dat er
geen tractie naar lateraal wordt verkregen.
3.7.3 Methodieken gepaard gaande met
totale oogspleetverkorting bij primair ECT/
TROS, zonder laterale fixatie
Omdat de mediale canthus lokaal vrij sterk is
gefixeerd en er zich meer belangrijke structuren
bevinden (m. nictitans, traanafvoerapparaat
etc.) worden de meeste oogspleetverkortende
ingrepen aan de laterale canthus uitgevoerd.
Dit met uitzondering van de mediale
canthoplastiek bij de kortneuzen (zie 3.9.1.C),
waarbij mediaal entropion en neusplooi trichiasis
in combinatie met een gering te ruime
oogspleet (35-37 mm), die gemakkelijk luxatie
toelaat, de belangrijkste rol spelen.
De laterale canthus is weliswaar het gemakkelijkst
chirurgisch benaderbaar, maar enige
atrofie kan op de duur toch weer leiden tot
verslapping.
Het doel bij beide typen van ingrepen is steeds
dat de oogspleetlengte wordt teruggebracht
naar ca. 33-35 mm en dat een zekere versteviging
van het onderooglid wordt verkregen.
a. Eenvoudige permanente laterale tarsorrhaphie
In het algemeen is de gestrekte oogspleetlengte
bij ECT/TROS langer dan 40 mm. De
gemiddelde oogspleetlengte bij de hond is
33-35 mm. De oogspleet kan over de surplus-
lengte worden ingekort door in de laterale
canthus de onder- en bovenooglidrand met
het mes te splijten, zodat de Meibomse kliertarsaalplaat
wordt vrijgelegd (Afb. 52 A-B)
Vervolgens kunnen deze delen, met de prepareerschaar,
over de gewenste afstand worden
verwijderd. (Afb. 52 C-D) Aan de buitenzijde
blijft dan de vrije, onbehaarde ooglidrand nog
D.M. 56e jaargang - No. 1 blz. 47