Chirurgische behandeling van ooglidafwijkingen

eeld met vitamine A) na de wandeling, zeker
zolang het hoofd nog niet volgroeid is. Bij ernstiger
afwijkingen is een aantal chirurgische
correctietechnieken beschikbaar, maar ook
dan kan beter worden gewacht tot de schedel
geheel is uitgegroeid en maximaal bespierd
en een goede orbitale vetopbouw aanwezig is
(reuzenrassen 2-2,5 jaar).
De chirurgische correctie van ECT/TROS
moet streven naar een relatief normale lengte
van het onderooglid, een goede ooglidaansluiting
aan de oogbol en een geringe hoeveelheid
littekenvorming.
Afb. 47. Principe van een lidsplijting-dubbellaags
verspringende wond methodiek ter correctie
van ectropion en macroblepharon volgens
Kuhnt, Kuhnt-Szymanowski-Helmbold.
De methodieken variëren van het wijzigen van
de positie van het onderooglid, het verkorten
van de onder- en bovenooglidlengte, al of niet
geholpen door verankering of tractie naar lateraal.
In verband met de stevige verankering
van de oogleden mediaal en de extra structuren
in de mediale canthus (traanafvoer, m.
nictitans) worden vrijwel alle ECT/TROS correcties
meer in de laterale canthus uitgevoerd.
De basis voor de moderne ectropionchirurgie
bij de mens gaat ongeveer 150 jaar terug
toen de Duitse oogarts Kuhnt (1850-1925)
voortbouwde op de lidsplijtingstechniek van
de Griek Antyllus (2-3e eeuw voor de jaartelling).
Bij deze techniek wordt het ooglid, ter hoogte
van het ectropion gespleten en aan de conjunctivale
zijde wordt een wig verwijderd.
Verspringend naar lateraal wordt aan de buitenzijde
een gelijkvormige wig huid weggenomen.
Door de twee lagen naar elkaar toe te
verschuiven wordt een verkorting en versteviging
van het ooglid bereikt en een “waterdichte”
wondafsluiting verkregen De techniek
werd later verder verfijnd door Szymanowski
en Helmbold (Afb. 47 A-C), en nog weer later
door Blaskovics.
In het algemeen geven de auteurs de voorkeur
aan de techniek volgens Kuhnt, gemodificeerd
door Blaskovics voor ectropion van het onderooglid,
of the eenvoudige totale oogspleet verkortingstechniek
bij een macroblepharon.
De belangrijkste technieken bestaan uit:
3.7.1 Methodieken gepaard gaande met het
aanhalend effect door inkorting aan de conjunctiva
zijde of het opstuwend effect door
huidtoevoeging bij ongewijzigde oogspleetlengte.
a. Conjunctivale inkorting:
Hierbij wordt een banaanvormig deel uit de
conjunctiva verwijderd en doorlopend gehecht.
Door de verkorting van de conjunctiva
wordt een betere aansluiting aan de oogbol
bereikt. De methode heeft echter geen invloed
op de oogspleetlengte en is daardoor alleen
te overwegen bij een locaal, laaggradig ectropion
zonder een te ruime oogspleet. Deze
vormen zijn zeldzaam, het resultaat van de
methode is slecht voorspelbaar en er kunnen
D.M. 56e jaargang - No. 1 blz. 43