Chirurgische behandeling van ooglidafwijkingen

of zak ruimte waar de ooglidrand en conjunctiva
niet aanliggen aan de cornea en waardoor
de lidreflex, knipperreflex en traanfilm hun
normale corneabeschermende werk niet kunnen
uitoefenen. Een onvoldoende ontwikkeling
van het L. palpebrale laterale, excessieve
huidplooien en zeer zware oorschelpen, maar
ook relatief kleine oogbollen werken ECT/
TROS vaak nog verder in de hand.
Dit heeft op zijn minst een chronische catarrhale
conjunctivitis tot gevolg. Bij de ernstiger
gevallen (bijvoorbeeld Bloedhond, St. Bernard,
Duitse Dog, New Foundlander, Mastiffs, een
aantal van de spaniël rassen [Clumber] en
Franse jachthonden) verliezen de oogleden lateraal
en mediaal ook nog hun steun aan de
oogbol waardoor daar laaggradig entropion
kan optreden, met een chronische purulente
conjunctivitis tot gevolg.
De congenitale en primaire vormen van ECT/
TROS berusten vrijwel zonder uitzondering
op een polygeen erfelijke afwijking. Helaas
wordt de afwijking en de diamantruitvorm
door eigenaren en door “kynologen” als normaal
en gewenst beschouwd (“Het geeft zo’n
devote, treurende (bedoeld wordt: treurige) aanblik”).
Zo staat in de rasstandaarden van sommige
rassen bijvoorbeeld “niet te veel uitgezakt”
(Sussex Spaniel); ”het rood (cryptische omschrijving
van een chronisch ontstoken conjunctiva!)
mag soms zichtbaar zijn” (Basset
Artrésien Normand); “vaak openvallend,
iets van het rood zichtbaar” (Grand bleu de
Gascogne); “het rood (een cryptische omschrijving
van een ontstoken conjunctiva) zichtbaar,
zonder overdrijving” (Bassethound) en in optima
forma: “.. onderste ooglid is zeer afhangend,
waardoor het donkerrode (!) oogvlies
zichtbaar is..” (St. Hubertushond = Bloedhond).
Gepredisponeerde rassen zijn de hiervoor reeds
genoemde, de Amerikaanse Cocker Spaniël en
de Boxer. Merkwaardig genoeg verbieden de
meeste kennel clubs en rasverenigingen het
fokken met lijders aan entropion of ectropion.
De afwijking komt bij andere diersoorten uiterst
zelden voor. Ectropion kan, bij uitzondering,
op een overgecorrigeerd entropion
berusten. Secundaire vormen kunnen verder
worden veroorzaakt door littekenretractie,
D.M. 56e jaargang - No. 1 blz. 42
A
B
Afb. 46. A. Ectropion en macroblepharon –
ruitvormige oogspleet bij een St. Bernardhond
en vervolgens (B) bij lengtemeting met de
schuifmaat (hier 45,3 mm).
trauma, of een neurogene oorzaak hebben.
Symptomen: Symptomen van ECT/TROS
zijn: min of meer afhangende onderooglidrand
(waarbij men kijkt op de uitmondingen
van de Meibomse klieren), soms ruitvormige
(Afb. 46 A-B) oogspleet. De conjunctivae vertonen
roodheid, zwelling en geplooidheid en
er is traanvloed, extra slijmproductie en eventueel
pus. Er bestaat een lichte enophthalmus,
waardoor de oogbol nog verder van de lidrand
af komt te liggen. Vooral in rust zijn de afwijkingen
optimaal zichtbaar. Bij verhoogde activiteit
(bijvoorbeeld op een tentoonstelling, op
de behandeltafel en zeker bij vasthouden bij/
aan het halsvel) kan het vrijwel “verdwenen”
zijn. Er is dan alleen nog lateraal een teveel
aan sclera zichtbaar.
Differentieel diagnostisch dient bijvoorbeeld
gedacht te worden aan processen die een
enophthalmus of phthisis veroorzaken (syndroom
van Horner, uveïtis).
Therapie: Therapeutisch kan bij geringe afwijkingen
vaak worden volstaan met spoelen
en een afschermende oliedruppel (bijvoor-