Chirurgische behandeling van ooglidafwijkingen

Afb. 18. Wondhechting. Hechting op ongelijke
diepte met niveauverschil tot gevolg (A) en op
de juiste wijze (B).
maar een paar extra slagen. Dergelijke knopen
zijn echter onbetrouwbaar.
De wondranden moeten altijd, maar bovenal bij
lid- en corneachirurgie zeer precies op elkaar
aansluiten. Er mag onder geen voorwaarde een
niveauverschil ontstaan. De draad wordt in
en niet onder het opperhuid- of cornea-niveau
doorgevoerd en wel precies op gelijke diepte
(Afb. 18). De anders ontstaande niveauverschillen,
bijvoorbeeld bij ooglidrandhechting,
kunnen leiden tot irritatie van de cornea, maar
geven in het algemeen aanleiding tot vochtige
wonden en vertraagde wondsluiting en met,
zeer ongewenste, overmatige littekenvorming.
Bij lidchirurgie ontstaan veelvuldig wondranden
van ongelijke lengte (bijvoorbeeld bij
Celsus-Hotz entropioncorrectie en de geforceerde
granulatie methode volgens Stades ter
correctie van trichiasis-entropion) die toch
mooi moeten worden gesloten (Afb. 63). De
langere wondrand moet dan weg worden gesmokkeld,
zonder dat een “oor” ontstaat aan
één van beider wondeinden. Na het plaatsen
van twee hechtingen bij de beide wondeinden,
wordt eerst een hechting in het midden van de
wondlengtes geplaatst. Daarna wordt de afstand
tussen de hechtingen, bij het leggen van
de volgende hechting steeds gehalveerd.
Om te voorkomen dat de flap wegtrekt uit het
defect moet de tractie worden weggewerkt
door middel van schuin geplaatste hechtingen
aan de basis van de flap die de tractie daar al
beginnen op te heffen. Lijkt daarna nog steeds
spanning te staan bij de pseudolidrand dan kan
worden getracht deze verder op te heffen door
middel van aparte tractiehechtingen (Afb. 19).
Huidflappen worden aan de oculaire zijde
spontaan bedekt door ingroei, van perifeer,
van conjunctivale epitheel cellen. Alhoewel in
de literatuur vaak wordt aangegeven dat vrije
D.M. 56e jaargang - No. 1 blz. 20
flappen, ter vervanging van oogleden, aan de
oculaire zijde moeten worden bekleed door
middel van (soms zeer ingenieuze) conjunctivaplastieken
geeft de hoge snelheid van de
conjunctivagenezing heel gemakkelijk aanleiding
tot tractiebandjes in de conjunctiva of entropioneren
van de pseudolidrand-wondrand
met iatrogene trichiasis tot gevolg.
2.9. Cryotechnieken
Bij cryotherapie wordt gebruik gemaakt van
het destruerende effect van bevriezing van intracellulair
water in en aan de randgebieden
van ongewenst weefsel. Meestal wordt gebruik
gemaakt van twee snel-vries/langzaamontdooi
cycli. Hierbij wordt het weefsel op
minimaal -25 tot -300 C gebracht door middel
van de warmte onttrekking door een snel
expanderende stof zoals bijvoorbeeld kooldioxide,
lachgas of stikstof, waarna men het
langzaam laat ontdooien.
Het kan worden toegepast bij ongewenste
haarfollikels of van granulatie, het vernietigen
van delen van het c. ciliare bij glaucoom en bij
neoplasieën.
Afb. 19. Hechtingen in/bij de lidrand. A. Volgorde
van de hechtingen bij markante punten
en een ontspanningshechting (tegen insnijden
beschermd met siliconen- of infuusslang). B.
Hechten van een flap in een defect. De richting
van de hechtingen bij B1 en 2 is zodanig dat de
flap in de richting van de lidrand wordt getrokken.
Op de flap bij B3 mag geen tractie naar
perifeer komen te staan.