hoofdstukoverzicht - Pearson Education

15. De neus bestaat uit de beenderen die de bovenste
en laterale wanden van de neusholte vormen en de
holten die daarin uitmonden. Het neustussenschot
(septum nasi) verdeelt de neusholten. Samen vormen
de holten van os frontale, os sphenoidale,
os ethmoidale, palatum en maxilla de neusbijholten
(figuur 6-11, 6-12, 6-13).
16. De mandibula is het bot van de onderkaak (figuur
6-10, 6-11, 6-12).
17. Het os hyoideum (tongbeen) hangt onder de schedel
aan ligamenten vanuit de processus styloideus
van de ossa temporali (figuur 6-14).
18. Dankzij verbindingen van vezelige weefsels, de
zogenoemde fontanellen kunnen de schedels van
jonge en oudere kinderen blijven groeien (figuur 6-
15).
De wervelkolom en de borstkas 178
19. Er zijn zeven halswervels, twaalf borstwervels
(die met ribben verbonden zijn) en vijf lendenwervels
(waarvan de laatste met het heiligbeen is
verbonden). Het os sacrum (heiligbeen) en het os
coccygis (staartbeen) bestaan uit vergroeide wervels
(figuur 6-16).
20. De wervelkolom heeft vier krommingen die zijn
aangepast aan de ongelijke verdeling van het lichaamsgewicht
en waardoor de wervelkolom evenwijdig
blijft aan de lichaamsas (figuur 6-16).
21. Een typische wervel heeft een wervellichaam en
een wervelboog; deze is bij het gewrichtsuitsteeksel
met andere wervels verbonden. Aangrenzende
wervels zijn door tussenwervelschijven van elkaar
gescheiden (figuur 6-17).
22. Halswervels zijn te herkennen aan het ovale wervellichaam
en een foramen transversarium aan
beide zijden (figuur 6-17, 6-18).
23. Borstwervels hebben duidelijk herkenbare, hartvormige
wervellichamen (figuur 6-17).
24. De lendenwervels zijn het grootst, het minst beweeglijk
en dragen het meeste gewicht (figuur 6-
17).
25. Het os sacrum beschermt voortplantings-, spijsverterings-
en uitscheidingsorganen. Bij de apex (top)
is het os sacrum met het os coccygis verbonden.
Aan de basis is het os sacrum met de laatste lendenwervels
verbonden (figuur 6-19).
26. Het skelet van de borst, of borstkas, bestaat uit de
Samenvatting
borstwervels, de ribben en het sternum. De ribben
en het sternum vormen de ribbenkast (figuur 6-
20).
27. De eerste zeven ribben zijn ware ribben. De ribben
8 tot en met 12 zijn niet direct met het sternum
verbonden en worden valse ribben genoemd; zij
bestaan uit twee paar zwevende ribben. Het mediale
uiteinde van elk van de ribben is met een borstwervel
verbonden (figuur 6-20).
28. Het sternum bestaat uit een manubrium, een lichaam
en een processus xiphoideus (figuur 6-20).
6.7 Het skelet van de ledematen 182
De schoudergordel 184
1. Beide armen zijn bij de schoudergordel met de
romp verbonden; de schoudergordel bestaat uit de
scapulae (schouderbladen) en claviculae (sleutelbeenderen)
figuur 6-8, 6-9, 6-21, 6-22).
2. De clavicula en de scapula positioneren het schoudergewricht,
vormen een uitgangspunt voor bewegingen
van de arm en dient voor de aanhechting
van spieren (figuur 6-21, 6,22).
3. Zowel de processus coracoideus als het acromion
zijn aan ligamenten en pezen verbonden. De
schoudergraat kruist het dorsale oppervlak van
het lichaam van de scapula (figuur 6-22).
De armen 184
4. De humerus is bij het schoudergewricht met de
scapula verbonden. De tuberculum majus humeri
en tuberculum minus humeri zijn belangrijke
plaatsen voor spieraanhechting. Andere opvallende
kenmerken zijn onder meer de tuberositas deltoidea,
de mediale en laterale epicondyles en de gewrichtsknobbel
(figuur 6-23).
5. Distaal is de humerus met de radius en de ulna verbonden.
De mediale trochlea loopt van de fossa
coronoidea naar de fossa olecrani (figuur 6-23).
6. De radius en de ulna zijn beenderen van de onderarm.
De fossa olecrani biedt ruimte aan het olecranon
tijdens het strekken van de arm. De fossae
coronoidea en olecrani bieden ruimte aan de processus
coronoideus van de ulna (figuur 6-24).
7. De beenderen van de pols vormen twee rijen carpale
beenderen. De distale handwortelbeentjes zijn
verbonden met de metacarpale beentjes van de
handpalm. De middenhandsbeentjes zijn verbon-
207
6