hoofdstukoverzicht - Pearson Education

hoofdstukoverzicht - Pearson Education hoofdstukoverzicht - Pearson Education

pearsoneducation.nl
from pearsoneducation.nl More from this publisher
17.01.2013 Views

in een beweging die pronatie (vooroverkantelen) wordt genoemd (figuur 6-24b•). De omgekeerde beweging, waarbij de onderarm in de anatomische positie wordt teruggebracht, wordt supinatie (achteroverkantelen) genoemd. Beenderen van de pols en hand De pols, handpalm en vingers worden door 27 beenderen ondersteund (figuur 6-25•). De 8 handwortelbeentjes van de pols of carpus vormen 2 rijen. Er zijn 4 proximale handwortelbeentjes: (1) het os scaphoideum, (2) het os lunatum, (3) het os triquetrum en (4) het os pisiforme. Er zijn ook vier distale middenhandsbeentjes: (1) het os trapezium, (2) het os trapezoideum, (3) het os capitatum en (4) het os hamatum. Dankzij gewrichten tussen de carpale beenderen is een beperkte mate van glijden en draaien mogelijk. Vijf middenhandsbeentjes (metacarpale beenderen) ��������� • • • �������� ����������� ��� • • • ��������� ����������� ���� ������ �������� ������� ��������� ���������� ����� • • • • • • • • • • ��� ������������ ���������������� ����������� ����� ����������� ����� ���� ��� ��� ���� ��������� ���������� ����� ���������� ��������� ���� • • ������ ��� ��������� ������������ Figuur 6-24 De radius en de ulna (a) Deze foto biedt een vooraanzicht van de beenderen van de rechteronderarm. (b) Let op de veranderingen die optreden tijdens proneren. 6.7 Het skelet van de ledematen zijn met de distale handwortelbeentjes verbonden en vormen de palm van de hand. De middenhandsbeentjes zijn op hun beurt verbonden met de beenderen in de vingers of phalanges (enkelvoud phalanx, kootjes). Elke hand heeft 14 kootjes. 4 vingers hebben elk 3 kootjes (proximaal, midden en distaal), maar de duim of pollex heeft slechts 2 kootjes (proximaal en distaal). inzichtvragen 1. Waarom heeft een gebroken clavicula een negatieve invloed op de beweeglijkheid van de scapula? 2. Van welk bot zijn de afgeronde uitsteeksels aan beide zijden van de elleboog een onderdeel? 3. Welk bot van de onderarm bevindt zich in de anatomische positie lateraal ten opzichte van de romp? Antwoorden zijn te vinden vanaf pagina B1-1. 6.7.3 De bekkengordel De bekkengordel is verbonden met de femora (dijbeenderen) (zie figuur 6-9•). Doordat de benen en de bekkengordel het lichaamsgewicht moeten dragen en verplaatsen, zijn de beenderen van de bekkengordel en benen steviger dan die van de schoudergordel en armen. De bekkengordel is ook veel steviger met het axiale skelet verbonden. De bekkengordel bestaat uit twee ossa coxae (grote heupbeenderen). Elk os coxae ontstaat door de vergroeiing van drie beenderen: een os ilium (darmbeen) een os ischium (zitbeen) en een os pubis (schaambeen) (figuur 6-26a, b•). Aan de achterkant zijn de ossa coxae met het os sacrum verbonden bij het articulatio sacroiliaca (figuur 6-26c•). Aan de voorzijde zijn de twee ossa coxae bij de symphysis pubica, een kussentje van vezelig kraakbeen, met elkaar verbonden. Bij het heupgewricht is de kop van het femur verbonden met het komvormige oppervlak van de heupkom of het acetabulum (gewrichtskom; acetabulum, een azijnkop). Het os coxae Het os ilium (darmbeen) is het bovenste en 187 6

6 188 het beenderstelsel ��������� ���������� ����� �� ������� �� ���������� �� ��������� ��������� • • • • • • V IV III II • Figuur 6-25 Beenderen van pols en hand Hier is een achteraanzicht van de hand afgebeeld. �� ����� ������� ������ �������� �� ����� �� ������� �� ����� �� ����� �� ����� �� ������� �� ����� • • • • • �� ������ ��� • • • I ��������� ������ ������� �� �������� ��� ��������� ���������� ����� ������������� �� ��������� �������������� �� ��������� ���� ������ ������ ������ ������������ �������� ��� �� ����� �������� ��� ��� ��� �� ������� grootste onderdeel van het os coxae (heupbeen) (zie figuur 6-26 a, b•). Boven de heupkom is het ilium breed en gebogen en heeft het een enorm oppervlak voor de aanhechting van spieren, pezen en banden. De bovenste rand van het ilium, de crista iliaca (crista, kam), vormt een aanhechtingsplaats van banden en spieren (zie figuur 6-26c•). Nabij de bovenste en achterste rand van het acetabulum is het os ilium met het os ischium (zitbeen) vergroeid. Het onderste oppervlak van het ischium, de tuber ischiadicum (niet afgebeeld) draagt een deel van het lichaamsgewicht bij het zitten. Doordat een smalle tak van het ischium met een tak van os pubis is vergroeid, is het foramen obturatum volledig door bot omgeven. Deze ruimte wordt afgesloten door een blad van collagene vezels waarvan het binnenste en buitenste oppervlak een basis vormen voor de aanhechting van spieren en ingewanden. Het voorste en mediale oppervlak en van het os pubis heeft een ruw gedeelte dat de vergroeiing van de schaambeenderen (symphysis pubica) vormt, een kraakbeenverbinding met het os pubis aan de andere �������� ��� ��� ��� �� ����� Figuur 6-26 Het bekken De verschillende kleuren geven de onderdelen aan van (a) het bekken in vooraanzicht en (b) het rechter heupbeen van opzij gezien. Op de foto bij (c) is een vooraanzicht van het bekken van een volwassen man te zien. L 5 �� ������ ��� ������������ ���������� ������� ��������� ���������������

6<br />

188<br />

het beenderstelsel<br />

���������<br />

����������<br />

�����<br />

�� �������<br />

�� ����������<br />

�� ���������<br />

���������<br />

•<br />

•<br />

•<br />

•<br />

•<br />

•<br />

V IV III II<br />

•<br />

Figuur 6-25 Beenderen van pols en hand<br />

Hier is een achteraanzicht van de hand afgebeeld.<br />

��<br />

�����<br />

�������<br />

������<br />

��������<br />

��<br />

�����<br />

��<br />

�������<br />

��<br />

�����<br />

��<br />

�����<br />

��<br />

�����<br />

��<br />

�������<br />

��<br />

�����<br />

•<br />

•<br />

•<br />

•<br />

•<br />

�� ������<br />

���<br />

•<br />

•<br />

•<br />

I<br />

���������<br />

������<br />

�������<br />

��<br />

��������<br />

���<br />

���������<br />

����������<br />

�����<br />

�������������<br />

�� ���������<br />

��������������<br />

�� ���������<br />

����<br />

������<br />

������ ������<br />

������������<br />

��������<br />

��� ��<br />

�����<br />

��������<br />

��� ��� ���<br />

�� �������<br />

grootste onderdeel van het os coxae (heupbeen) (zie<br />

figuur 6-26 a, b•). Boven de heupkom is het ilium<br />

breed en gebogen en heeft het een enorm oppervlak<br />

voor de aanhechting van spieren, pezen en banden. De<br />

bovenste rand van het ilium, de crista iliaca (crista,<br />

kam), vormt een aanhechtingsplaats van banden en<br />

spieren (zie figuur 6-26c•). Nabij de bovenste en achterste<br />

rand van het acetabulum is het os ilium met het<br />

os ischium (zitbeen) vergroeid. Het onderste oppervlak<br />

van het ischium, de tuber ischiadicum (niet afgebeeld)<br />

draagt een deel van het lichaamsgewicht bij het zitten.<br />

Doordat een smalle tak van het ischium met een tak<br />

van os pubis is vergroeid, is het foramen obturatum<br />

volledig door bot omgeven. Deze ruimte wordt afgesloten<br />

door een blad van collagene vezels waarvan het<br />

binnenste en buitenste oppervlak een basis vormen<br />

voor de aanhechting van spieren en ingewanden.<br />

Het voorste en mediale oppervlak en van het os pubis<br />

heeft een ruw gedeelte dat de vergroeiing van de<br />

schaambeenderen (symphysis pubica) vormt, een<br />

kraakbeenverbinding met het os pubis aan de andere<br />

�������� ��� ���<br />

��� �� �����<br />

Figuur 6-26 Het bekken<br />

De verschillende kleuren geven de onderdelen aan van (a) het bekken in vooraanzicht en (b) het rechter heupbeen van opzij gezien. Op de foto bij (c) is<br />

een vooraanzicht van het bekken van een volwassen man te zien.<br />

L 5<br />

�� ������<br />

��� ������������<br />

����������<br />

�������<br />

���������<br />

���������������

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!