hoofdstukoverzicht - Pearson Education

6
186
het beenderstelsel
lijk uit de gladde gewrichtsknobbel. Bij de gewrichtsknobbel
is de humerus verbonden met de beenderen
van de onderarm, de radius (spaakbeen) en de ulna
(ellepijp).
Een lage rand kruist de gewrichtsknobbel, waardoor
deze in twee duidelijk onderscheiden gebieden wordt
verdeeld. De trochlea is het grote, mediale gedeelte dat
als een spoel of katrol is gevormd (trochlea, katrol). De
trochlea loopt vanaf de basis van de fossa coronoidea
(corona, kroon) op het voorste oppervlak naar de fossa
olecrani op het achterste oppervlak. Deze instulpingen
bieden plaats voor de uitsteeksels van het oppervlak
van de ulna wanneer de elleboog maximaal is gestrekt.
Een ondiepe radiale fossa proximaal ten opzichte van
���������� �����
������
�������
������ �����������������
����������
�����
������
���
�����������
����
������
�����������
������
�����������
���������
����������
��������������
���������� �����
������
��������
����������
�������
�����
��������
�������
�����
����������
�����
�������
������������ �������� ���������������� ��������
����������������
��� ������� ��������� ��� ��������� ���������
Figuur 6-23 De humerus
Belangrijke onderdelen van de humerus van de rechterarm zijn benoemd.
het humeruskopje huisvest een klein uitsteeksel van de
radius.
Radius en ulna
De radius (spaakbeen) en de ulna (ellepijp) zijn de
beenderen van de onderarm (figuur 6-24•). In de
anatomische positie ligt de radius langs de laterale
(duim)zijde van de onderarm, terwijl de ulna de onderarm
in mediale richting verstevigt (figuur 6-24a•).
Het olecranon (olecranon) van de ulna is de punt van
de elleboog. Op het voorste oppervlak daarvan is de
incisura trochlearis (inkerving van de trochlea) bij het
ellebooggewricht met de trochlea van de humerus verbonden.
Het olecranon vormt het bovenste uitsteeksel
van deze inkerving en de processus coronoideus
vormt het onderste uitsteeksel. Wanneer de arm maximaal
gestrekt is, en boven- en onderarm een rechte lijn
vormen, draait het olecranon in de fossa olecrani aan
het achterste oppervlak van de humerus. Bij maximale
buiging van de arm, wanneer boven- en onderarm een
V vormen, bevindt de processus coronoideus zich in
de fossa coronoidea aan het voorste oppervlak van de
humerus. Lateraal ten opzichte van de processus coronoideus
biedt een gladde, radiale inkeping plaats voor
de kop van de radius.
Een vezelige plaat verbindt de laterale rand van de ulna
in de lengterichting met de radius. Vlak bij de pols eindigt
de schacht van de ulna in een schijfvormige kop
waarvan de achterste rand een korte processus styloideus
ulnae draagt. Het distale uiteinde van de ulna
is door een kraakbeenkussen van het polsgewricht
gescheiden en alleen het grote distale gedeelte van de
radius maakt deel uit van het polsgewricht. De processus
styloideus radii speelt een rol bij de stabilisering
van dit gewricht, doordat dit uitsteeksel een laterale
beweging van de beenderen van de pols tegengaat (carpale
beenderen).
Een smalle hals strekt zich uit vanaf de kop van de
radius naar de radiale verdikking die de aanhechtingsplaats
van de m. biceps brachii markeert, een grote
spier op het voorste oppervlak van de arm waarmee
de onderarm wordt gebogen. De schijfvormige kop
van de radius is bij het ellebooggewricht verbonden
met het humeruskopje en bij de incisura radialis (radiale
inkeping) met de ulna. Dankzij deze proximale
scharnierwerking met de ulna kan de radius rond de
ulna draaien, waardoor de handpalm wordt geroteerd