Aan: dr. Ate C. Nievaard - Maatschappijwetenschappen ...

Over leven met een kunstgebit
Interviews met ’tevreden’ en ’ontevreden’ prothese-patiënten 1
Conny Pronk-de Hoog, Gerold Moltzer, Marylee van der Meulen
Citaat:
(uit: Gerard Reve, Brieven aan mijn lijfarts 1963 - 1980, Uitgeverij L.J. Veen
Amsterdam/Antwerpen, 5e druk, 1991, 1992, 173,174)
’La Grace, 28 februari 1979’
Lieve Jan
(...)
Er is, geloof ik, niets in te brengen tegen een goed kunstgebit. Joop was zes
maanden bij me voor dat ik te weten kwam dat hij geen enkele echte tand meer
had. Al die tijd bezwoer ik hem, niet zoveel te snoepen, goed te poetsen, etc.,
omdat het ’toch zonde was om zulk een prachtig gebit te verwaarlozen.’ Ik heb
nog nooit een slechte adem bij hem geroken, hoogstens af en toe een alcoholkegel.
De kunstgebitten zijn tegenwoordig oneindig veel beter dan zeg een kwart eeuw
geleden: ze handhaven nu de vorm van de mond, en vertonen geraffineerde onregelmatigheden,
net als echte tanden. Een goed kunstgebit kost een paar centen,
misschien wel 4 of 5 duizend gulden, maar het is de moeite waard. Een ongesaneerde
mond is gevaarlijk en, naar het heet, een bron van bijvoorbeeld reuma.
Bovendien is het een afschrikwekkend gezicht ...
1 Inleiding
In Nederland dragen ongeveer 3 (!) miljoen van de 15 miljoen inwoners
een kunstgebit. Een laag inkomen, verzekeringsvorm (ziekenfonds), weinig
opleiding en wonen op het platteland vergroten de kans op het dragen van
een kunstgebit (Tijmstra 1980; Kalk 1979; Bouma 1987; Van den Berg en
Frencken 1993).
Het percentage mensen dat bij enquêtes zegt ontevreden te zijn met hun
kunstgebit varieert tussen de 20 en 35 percent. Dat wil zeggen: in Neder-
1 De auteurs danken prof. dr. M.A.J. Eijkman en M. Walvis, tandartsen, de sociologen dr.
P. Verbeek-Heida en drs. J. Onland en de leden van de redactie voor hun commentaar op een
eerdere versie van dit artikel.
65