Aan: dr. Ate C. Nievaard - Maatschappijwetenschappen ...

38 Eva Abraham
kind vitamine A moest geven was haar reactie: "ik denk nou ja, je gebruikt
al genoeg, nou dat weer, krijg de rambam, een mens kan niet alles.’
Enkele reguliere moeders vertellen ook over kinderen die teveel eten en de
maag- en buikklachten die daarvan soms het gevolg zijn. Bovendien mag
Dennis als hij griep heeft cola drinken en Herbert krijgt bij koorts Fanta
met ijsblokjes. Andere kinderen van de groep lager opgeleide moeders in
West krijgen limonade en/of suikerwater. Dat vormt een tegenstelling met
de kruidenthee van de moeders in Zuid en het regime van de alternatieve
moeder West die zegt: ’Roos mocht van mij nooit toegevoegde zouten en
suiker eten want dat leidt tot gewenning.’ Ik schreef al dat de alternatieve
moeders hun kinderen meer regels opleggen. Dat geldt ook hier: ’geen
suiker geven, dat is een oppepper, als je er teveel van neemt heeft het de
werking van gif...’, en’Geen snoep geven, ik ken iemand die helemaal
gefocust is op snoep, die zit echt tegen het plafond.’
4 Conclusie
Alle geïnterviewde moeders zijn terughoudend ten aanzien van medicijngebruik
door kinderen. Zonder uitzondering wijzen ze op de gevaren van
teveel en onjuist gebruik. De moeders die een regulier regime voeren
geven hun kinderen echter meer medicijnen dan de moeders met een
alternatief regime en wanneer zij kritiek uiten op het medisch regime is
die vooral gericht op bepaalde personen of gebeurtenissen, niet zozeer op
het regime op zich. Zij leggen hun kinderen minder gezondheidsregels en
verboden op. Non-compliance bij medicijngebruik en het negeren van
medische adviezen zijn in deze groep soms gebaseerd op onzekerheid en
twijfel. De moeders met een alternatief regime hebben meer opleiding. Ze
staan afwijzend ten aanzien van het gebruik van reguliere medicijnen bij
alledaagse gezondheidsklachten van kinderen. Ze geven voorkeur aan
alternatieve geneesmiddelen, die ze beschouwen als ’natuurlijk’, zoals
kruiden en eenvoudige huismiddelen. Ze benadrukken de eigen verantwoordelijkheid
voor fysiek welzijn en de daarvoor vereiste harmonieuze
en gezonde leefwijze. Ze zijn geneigd om lichamelijke klachten op te
vatten als tekenen dat de gevolgde leefwijze ’ongezond’ is. Daarin verandering
brengen ligt niet in het vermogen van arts of apotheker maar is de
eigen verantwoordelijkheid van de patiënt. Die moet zelf de klachten
overwinnen. Kinderen moeten daartoe worden opgevoed.