Aan: dr. Ate C. Nievaard - Maatschappijwetenschappen ...

24 Eva Abraham
onderwijs in Den Haag, Kroesbergen (1989) in Breda, en Bloem (1990) in
Drente. Deze studies zijn, met uitzondering van het werk van Van Elteren-
Jansen en Ten Have, epidemiologisch van aard. Dat wil zeggen gericht op
een grote populatie en uitgaande van de vragen als welke medicijnen zijn
er in een bepaalde periode voorafgaande aan het interview gebruikt en (in
sommige onderzoeken) hoeveel daarvan? Deze onderzoekers schenken
geen aandacht aan de sociale context van het medicijngebruik: zij kunnen
het medicijngebruik wel registreren maar niet verklaren. Gebrek aan
interpretatie geldt ook voor het overigens baanbrekende en methodologisch
sophisticated uitgevoerde kwantitatieve onderzoek naar medicijngebruik
van kinderen van Bush en Ianotti (o.a. 1985, 1989, 1990).
Methode. Het hier gepresenteerde onderzoek is kwalitatief. De gebruikte
’ethnografische’ methode is erop gericht opvattingen van respondenten
over het omgaan met medicijnen vast te leggen. Daarbij staat een nauwkeurige
weergave van het perspectief van de geïnterviewden voorop. Hun
visie staat centraal. Deze methode is niet geschikt om te bestuderen
hoeveel medicijnen mensen nu precies gebruiken. Meer dan het werkelijke
gedrag komt immers het wenselijk geachte gedrag naar voren.
Er zijn veertig interviews afgenomen, twintig met kinderen van 10 tot 12
jaar en twintig met een van hun verzorgers. De interviews zijn op de band
opgenomen en uitgewerkt. De onderzochte kinderen waren leerlingen van
verschillende scholen in Amsterdam, een die is geassocieerd met een
hogere sociaal economische status (Zuid), de andere met een lagere
(West).
De selectie van respondenten ging als volgt. De klasselijsten van de
hoogste groepen (leeftijd 10-12 jaar) werden gesplitst in meisjes en
jongens. Van de lijsten met namen streepten we steeds het derde kind aan.
Aan zijn/haar ouders werd een brief gestuurd waarin we toestemming
vroegen voor het interviewen van het kind en een van hen. Alleen als op
de medewerking van kind en een van de ouders (dat bleek steeds de
moeder te zijn) kon worden gerekend werd tot interviewen overgegaan.
Werd er geweigerd dan werden de ouders van het volgende kind op de
klasselijst aangeschreven. Toen er zowel in de categorie Zuid als West tien
volledige sets van twee interviews waren verzameld is, om financiële
redenen, met interviewen gestopt. Er zijn evenveel jongens als meisjes
geïnterviewd.
In Zuid waren nauwelijks weigeringen, in West daarentegen was het