Aan: dr. Ate C. Nievaard - Maatschappijwetenschappen ...

176 Inge Varekamp
gesprekken ’in de wandelgangen’ werd al een deel duidelijk van de
diverse overwegingen bij de besluitvorming, en soms kwam wél expliciet
de besluitvorming aangaande transplantatie in stafbesprekingen aan de
orde. De observatieperiode bood daardoor de mogelijkheid om in interviews
gericht vragen te stellen en om soms op de besluitvorming bij
specifieke patiënten terug te komen.
Hoe valide en betrouwbaar zijn de data? De belangrijkste, want meest
informatieve data vormden de interviews. Dat betekent dat onderzocht
werd hoe men zegt dat de gang van zaken is, en welke criteria naar men
zegt een rol spelen. In het beste geval vertelt men wat men zich bewust is,
in het slechtste geval vertelt men wat men kwijt wil. Geprobeerd is de
bevindingen te valideren met behulp van de observaties, met behulp van
wat anderen zeggen en met behulp van schriftelijke bronnen. Een probleem
bij de analyse was dat de respondenten soms elkaar of zichzelf
tegenspreken, wat de validiteit van de gegevens lijkt aan te tasten. Een
voorbeeld van interne inconsistentie is de uitspraak van een transplantatiearts
dat de indicatiestelling een zaak is van risico’s en baten van de
individuele patiënt, later gevolgd door de bewering dat de indicatiestelling
enigszins door schaarste wordt beïnvloed. Dit heeft denk ik niet met
validiteit te maken. Ik zou hier willen aansluiten bij Heyink (1993): "From
interactionist perspective a theory or a statement is valid in as far as it
matches or is based on the respondent’s perception of his environment."
Uit de inconsistentie blijkt dat respondenten zich niet bewust zijn van
verhulde selectie tijdens de indicatiestelling.