Aan: dr. Ate C. Nievaard - Maatschappijwetenschappen ...
Aan: dr. Ate C. Nievaard - Maatschappijwetenschappen ...
Aan: dr. Ate C. Nievaard - Maatschappijwetenschappen ...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Op zoek naar de juiste balans<br />
141<br />
in het ziekenhuis. Vanaf het moment dat ze met het ziekenhuis in aanraking<br />
kwamen tot na het overlijden van de patiënt. In die periode heb ik<br />
met hen een relatie opgebouwd die het beste kan worden aangeduid als<br />
tweeslachtige relatie. Enerzijds is het een professionele relatie. Het is<br />
immers door middel van deze relatie - de dialoog tussen onderzoeker en<br />
informant - dat data worden verzameld. Het succes van dit type onderzoek<br />
is afhankelijk van de mate waarin de onderzoeker in staat is een vertrouwensrelatie<br />
met de informanten op te bouwen (Canon 1989, 64). Een<br />
dergelijk contact is nodig om met de informanten uitvoerig en diepgaand<br />
over het onderwerp te kunnen praten en hun ervaringen met de onderzoeker<br />
te laten delen. De antropoloog is in die zin haar eigen sensitief onderzoeksinstrument<br />
(Van Zuuren 1995, 316). <strong>Aan</strong> de andere kant kon ik me<br />
er niet aan onttrekken dat de relatie tussen de informanten en mij in de<br />
loop der tijd een steeds persoonlijker karakter kreeg. Ik raakte emotioneel<br />
betrokken bij de patiënten, hun partners en verdere familie. En zij, op hun<br />
beurt, deden steeds vaker een beroep op mij. Ik kon me niet als neutrale<br />
buitenstaander en louter toeschouwer blijven opstellen. Geleidelijk werd ik<br />
in het schouwspel betrokken en werd ik zelf één van de spelers in het spel<br />
dat ik bestudeerde. Ik ontdekte dat het onmogelijk was de (noodzakelijke)<br />
vertrouwensrelatie met informanten aan te gaan zonder zelf emotionele input<br />
te leveren.<br />
Van een afstand beschouwd en achteraf bezien was mijn emotionele<br />
betrokkenheid onvermijdelijk. Maar gedurende de veldwerkperiode leverde<br />
ik een voortdurende strijd: ’Hoe moest ik omgaan met de informanten?’,<br />
’In hoeverre mocht ik, van mezelf, bij hen emotioneel betrokken raken?’<br />
en ’Hoe moest ik omgaan met de transitie van observant naar participant?’,<br />
waren vragen die me constant bezighielden. In dit artikel staan<br />
dilemma’s betreffende emotionele betrokkenheid bij het doen van veldwerk<br />
centraal. Het doel is om aan de hand van eigen onderzoekservaringen<br />
de dilemma’s te schetsen, om vervolgens het probleem van de emotionele<br />
betrokkenheid te bespreken en daarbij in te gaan op wat de betekenis van<br />
betrokkenheid voor de bevindingen en verslaglegging kan zijn.<br />
Introductie<br />
Het had lang geduurd voordat ik toegang kreeg tot een ziekenhuis. Pas na<br />
verloop van tijd kreeg ik in de gaten wat de toegangsverschaffers wilden