Aan: dr. Ate C. Nievaard - Maatschappijwetenschappen ...

124 Ate Nievaard
Veel verzorgenden geven aan dat de personeelsbezetting beter is dan in
andere verpleeghuizen. Ook de huiselijke sfeer wordt benadrukt. Op de afdelingen
uit zich dat in centrale ruimten met veel planten, kleedjes op tafel en
een afdelingspoes. Het personeel draagt geen speciale kleding of naambordjes
"omdat dit thuis ook niet gedaan wordt". Overdag zijn er net als in een
gewoon huishouden zo weinig mogelijk bewoners op de slaapkamers.
"Hier is het huiselijk. (...) In verpleeghuis X was net een ziekenhuis. Hier is een stuk
sfeer. Dat valt gewoon op (...) Mensen gaan van de eettafel naar een leefgroep, dat
brengt ook huiselijkheid. Dat ze niet zoals in sommige verpleeghuizen de hele dag
aan dezelfde tafel moeten zitten. Thuis heb je ook een andere plaats om te eten en
staat je fauteuil ergens anders." (p.32).
De tendens dat medewerkers onderling meer persoonlijke relaties aangaan
bestond reeds in de beginjaren van de organisatie, toen er vooral bij de
diensthoofden een sterke groepsbinding was. Deze binding is later door het
management als relevante waarde uitgedragen. Wellicht ook als tegenwicht
tegen de opvatting van sommigen dat het verpleeghuis in vergelijking met
vroeger zakelijker is geworden. Desalniettemin heerst er bij de meesten een
gevoel van gezamenlijkheid:
"Er is hier duidelijk een wij-gevoel. Daar praat men heel vaak over in de organisatiewereld,
maar hier is dat ook echt zo.. Men komt zo af en toe over als familieleden
van elkaar." (p.43).
De directeur probeert dit wij-gevoel tijdens gezamenlijke activiteiten te
versterken door de missie van het verpleeghuis steeds weer opnieuw uit te
leggen.
Veranderingen in de cultuur zijn waar te nemen in de wijze waarop met
inspraak wordt omgegaan. Inspraak is belangrijk en wordt gezien als een
manier om ervoor te zorgen dat iedereen zich in veranderingen kan vinden.
Toen het verpleeghuis kleiner en minder gecompliceerd was, leverde dat
weinig problemen op.
"In het oude model van B - toen het nog een klein huisje was - was het natuurlijk zo
dat iedereen meer inspraak had. Vroeger was er meer tijd en rust om iedereen zijn
mening te vragen. Het wordt nu steeds zakelijker. (...) Je bent meer gericht op je
eigen vakgebied. Dus de kleur van de gordijnen daar hebben we jou niet meer bij
nodig." (p.46).