Trefpunt - Lievensberg ziekenhuis

Ergotherapeuten starten stimuleringsprogramma Handenrijk
Therapie voor de ‘luie hand’
Koekjes bakken lijkt een simpele handeling. Maar wat
als je bij het bereiden van de zoete versnapering slechts
één hand of arm mag gebruiken. En het hele proces ook
nog eens met je ‘moeilijke’ arm moet uitvoeren. Met het
stimuleringsprogramma Handenrijk worden kinderen met
een motorische beperking spelenderwijs uitgedaagd om
hun aangedane hand of arm zoveel mogelijk in te schakelen.
“De behandelmethode is bestemd voor kinderen met
neurologisch letsel (aangeboren en niet-aangeboren) en
bestaat uit groeps- en thuisopdrachten”, leggen ergotherapeuten
Wilma Buijs en Lieke Blom uit. “We hebben al
een pilot met het stimuleringsprogramma gedraaid en het
werpt absoluut zijn vruchten af.”
De therapie valt onder het Forced Use-programma en is vergelijkbaar
met de bekendere behandeling van een lui oog. Door
een pleister voor het dominante oog te plakken, worden de hersenen
gedwongen om het slechtere oog te gebruiken. “Bij Handenrijk
wordt de goede hand of arm met een sling ingeperkt.
Door dit dagelijks te trainen ‘leert’ het lichaam automatisch om
de aangedane hand of arm meer in te zetten”, licht Lieke toe.
In september start het nieuwe behandelprogramma waarbij de
jongeren in twee groepen worden verdeeld. “We hebben een
behandeling voor kinderen van vier tot acht jaar en een behandeling
voor jongeren van negen tot twaalf jaar”, vertelt Wilma
verder. “Het proefproject richtte zich op een kleine regio, we
gaan het nu veel breder aanbieden. Kinderen van Zeeland tot
Etten-Leur kunnen in aanmerking komen voor de therapie.”
Elkaar stimuleren
Het feit dat de patiënten in groepsverband met de opdrachten
aan de slag gaan, is van groot belang. “Kinderen die kampen
met eenzelfde - in dit geval neurologisch - letsel leren van elkaar,
dat blijkt uit het onderzoek. Bovendien is het natuurlijk
ook een stuk leuker om met leeftijdgenoten aan de slag te gaan
met de opdrachten. Ze stimuleren elkaar”, aldus Lieke. Bij Handenrijk
staan als thema uiteenlopende beroepen centraal. Ie-
dere keer wordt er aan de slag gegaan met een ander beroep
en nieuwe opdrachten. Wilma: “Zo staan we dus de ene keer
in de keuken als ‘kok’, de andere keer schrijven we en posten
we kaarten als ‘postbode’. De aangedane hand wordt tijdens
spel keer op keer gestimuleerd. Maar ook met dagelijkse activiteiten,
zoals het smeren van een boterham of het zelfstandig
aankleden.”
Huiswerk
De groepstherapie van één uur per week is niet voldoende om
het optimale resultaat te bereiken. Daarom krijgen de deelnemers
ook huiswerk mee en moet er iedere dag thuis een
half uur goed geoefend worden. “Het is een therapie waar de
ouders nauw bij betrokken worden, vanaf het begin. Eigenlijk
nog voordat het behandelprogramma begint. Dan vinden er
namelijk gesprekken plaats met de ouders om goed in beeld
te krijgen waar de focus op moet komen te liggen. We gaan
vervolgens aan de slag om vooral die punten te verbeteren.”
Na het volgen van het behandelprogramma kunnen kinderen
ook nog om de zoveel tijd deelnemen aan een opfrismodule.
“Op die manier blijven we de hersenen prikkelen om ook de
aangedane hand of arm te blijven gebruiken.”
35