Trefpunt - Lievensberg ziekenhuis

More documents

Recommendations

Info

Edward Sanders stopt per 1 oktober ‘Het is een mooi tijdstip om te vertrekken’ ‘Ik denk dat ik het werk best goed kan loslaten. Maar ik zou niet goed slapen als er niemand is aan wie ik de belangen van het lab - van de mensen die hier werken - op een goede manier kan overdragen.” Voor klinisch chemicus Edward Sanders stond zijn pre-pensioendatum al geruime tijd vast: 1 januari 2012 . Maar hij blijft nog tot 1 oktober. Sanders wil zijn lab, én zijn mensen voor wie veel gaat veranderen, met een gerust hart en in goede handen achterlaten. 26 Edwart Sanders: “Dit is een aantrekkelijke werkplek en de samenwerking biedt een jonge, ambitieuze man of vrouw volop uitdagingen.” Huisartsen Een fl ink aantal huisartsen vraagt bij het klinisch chemisch lab van Lievensberg onderzoeken aan. De hoofdanalist en Edward Sanders hebben daardoor veel contact met huisartsen. “Een aantal jaren geleden hebben we een ronde gemaakt langs alle huisartsen om aan te geven wie we zijn en wat we doen. We hebben ook te maken met de Stichting Huisartsen Laboratorium (SHL) die ziekenhuizen als concurrent ziet. Maar wij waren er eerder. Overigens vind ik concurrentie geen probleem. Wij proberen daar op een gezonde manier tegengas op te geven. Zo proberen we huisartsen ervan te overtuigen dat het vaak handiger is om patiënten naar het ziekenhuis te sturen. Als de patiënt moet worden opgenomen, dan hebben we meteen de uitslagen tot onze beschikking. Vanwege privacygevoeligheid is het niet altijd eenvoudig om gegevens vanuit het SHL in het ziekenhuisinformatiesysteem te krijgen.” De drie West-Brabantse ziekenhuizen sloten in 2011 een convenant. Daarin is de intentie vastgelegd om de mogelijkheden voor een intensievere samenwerking te verkennen. “Eén van de kansrijke dossiers was de samenvoeging van de ziekenhuislaboratoria. Dat proces is nu in voorbereiding.” In afwachting van de uitkomsten besloot de Raad van Bestuur van Lievensberg te wachten met het aantrekken van een opvolger voor Sanders. Hij werd gevraagd te blijven tot 1 juli. “Tegen
die tijd zou de toekomst van het lab duidelijk zijn.” In goed overleg bracht Sanders zijn werkweek terug tot 50 procent. “Mijn functie werd voor 40 procent aangevuld door klinisch chemicus Fokke Lindeboom van het Franciscus Ziekenhuis, maar hij had inmiddels elders een functie aanvaard. In beide ziekenhuizen viel daardoor een gat, in Lievensberg zelfs een groot gat.” Door het vertrek van Lindeboom was op 1 juli geen opvolger beschikbaar. Sanders is opnieuw gevraagd te blijven, nu tot 1 oktober. “De sollicitatieprocedure voor een opvolger is in juni ingang gezet. We verwachten dat per 1 oktober een nieuwe klinisch chemicus is aangesteld. Ik heb daar alle vertrouwen in. Het is een aantrekkelijke werkplek en de samenwerking biedt een jonge, ambitieuze man of vrouw volop uitdagingen.” De cirkel is rond Edward Sanders zelf startte zijn carrière als jonge, ambitieuze anatoom embryoloog in wat nu het Academisch Medisch Centrum is. “Ik ben daar klinisch chemicus geworden. Later volgde een overstap naar het Ignatius Ziekenhuis (later Amphia) in Breda.” Hij werkte daar tot eind 2005. Op 1 november stapte hij over naar het Lievensberg ziekenhuis. “Het Amphia zat midden in een reorganisatie. In mijn sollicitatiebrief stond dat daardoor de verhouding tussen management en het leuke werk dat ik deed totaal scheef was gegroeid. Op een gegeven moment zat ik de hele dag te vergaderen over zaken die mij helemaal niet interesseerde en die het lab niet aangingen.” Ook nu staan voor zijn lab de nodige veranderingen op stapel. Sanders zegt daar nuchter over: “Het is dus voor mij een mooi tijdstip om te vertrekken.” Tevreden Over zijn jaren in Lievensberg is hij over het algemeen tevreden geweest. “We werkten in een goede organisatiestructuur. Het laboratorium is een zelfstandige unit die echt in dienst staat van de aanvrager. Er bestond een goede interactie tussen de aanvrager en de klinisch chemicus; de consultancyfunctie was duidelijk. De lijnen waren kort: op het moment dat wij de uitslagen zagen, of bij de aanvang van een onderzoek, belde je snel even op. Ook met het management waren de lijnen goed.” Maar naarmate ziekenhuizen groter worden, ontstaan meer tussenlagen. “Die kunnen de continuïteit in gevaar brengen”, waarschuwt Sanders. “Een laboratorium is bijvoorbeeld sterk afhankelijk van apparatuur. En er gaat wel eens iets kapot. We kunnen ook niet meer zonder ICT. Als onderhoud, vervanging of vernieuwing via allerlei schijven gaat lopen, dan kun je niet meer fatsoenlijk werken en geen adequate bedrijfsvoering volgen.” Naast zijn werk op het lab was Sanders vice-voorzitter, en na het overlijden van chirurg Ronald Staal in september 2008 voorzitter van de medische staf. Hij droeg in september 2011 - met uitzicht op het pensioen - het stokje over aan gynaecoloog Jaap Ramondt. Maar hij hield toch niet van vergaderen? “Dat is leúk vergaderen. Je hebt het zelf in de hand en het gaat ergens over: over het ziekenhuis en de staf, dus over je collega’s. Dat geeft interactie. Ik heb hier goede collega’s gehad en een fantastische ondersteuning van de twee dames van het secretariaat van de staf.” Tot slot heeft Sanders nog een advies voor Lievensberg: “Behoud datgene waarvoor ik destijds ben gekomen: de menselijke maat, de korte lijnen, de warmte. Als ik zie hoe we hier met elkaar omgaan, dat is een verademing vergeleken met andere bedrijven. Houd dat vast.” Eén lab Eén laboratorium: in de afgelopen periode zijn de betrokken partijen in grote stappen en onder leiding van een extern adviesbureau, door het traject heengelopen. Sanders heeft een heldere visie op de toekomst van het nieuwe lab. Centralisatie is bijvoorbeeld niet logisch. “Je kunt niet met materiaal gaan slepen. Dat is voor bepalingen van de uitslagen niet goed. Soms moeten uitslagen ook snel beschikbaar zijn. Daarnaast hebben we hier een bloedbank, een uitgiftepunt voor bloedproducten.” Efficiency is volgens hem vooral te halen bij de bundeling van moeilijke of dure testen. Die worden nu in alle drie de ziekenhuizen gedaan. Ook op het gebied van de inkoop van materialen om bepalingen te kunnen doen, de inkoop van apparatuur, een gezamenlijke ICT en de werkverdelingen zijn slagen te maken. “We vinden wel dat ieder ziekenhuis een eigen klinisch chemicus dient te hebben als gezicht van het lab. Er zal ook iemand moeten zijn die de bedrijfsvoering per unit aanstuurt.” 27
Page 1 and 2: Tref. Trefpunt magazine zomer 2012
Page 3 and 4: Inhoud Rubrieken VAR-nieuws 18 Vanu
Page 5 and 6: Extra opscheppen in Lievensberg zie
Page 7 and 8: Lievensberg ziekenhuis genomineerd
Page 9 and 10: Jaruh Althuisius, klinisch geriater
Page 11 and 12: ‘Dit kwam opeens voorbij’ Op 1
Page 13 and 14: Lievensberg en Franciscus hebben fu
Page 15 and 16: terug te geven. Zeker bij traumatol
Page 17 and 18: eademingsapparaat. Het voldoet aan
Page 19 and 20: Eén van de taken van de VAR is het
Page 21 and 22: zorg anno 2025. Frank Laarakker is
Page 23 and 24: Wendy Koevoets (r.) en Willemien va
Page 25: Tik op de zoekbalk van Google het t
Page 29 and 30: Zorgverzekeraars hebben een belangr
Page 31 and 32: Edward de Vos: “in Lievensberg kl
Page 33 and 34: Ada Lammers komt één keer per wee
Page 35 and 36: Ergotherapeuten starten stimulering
Page 37 and 38: Het lukt hen vrijwel altijd om dit
Page 39 and 40: Stap twee is de wasruimte, waar voo

Trefpunt - Lievensberg ziekenhuis

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?