Bekijk het inkijkexemplaar - Cross Media Nederland

More documents

Recommendations

Info

Waarom we ziek worden en wat we kunnen doen om dat te vermijden AUTEUR : Prof. Dr. Johan Mackenbach ISBN : 9789035231689 UITGAVE : 1e druk 2010 PRIJS : € 27,50 PAGINA’S : 335 Ziekte in Nederland Meer dan de helft van de ziektes wordt veroorzaakt door bekende oorzaken buiten ons lichaam. En dat betekent dat we door die oorzaken aan te pakken langer gezond kunnen blijven. Door als individu gezonder te leven, maar vooral ook door als samenleving gezondere keuzes te maken. Gezonder werk, een gezonder milieu, een gezonder voedingsaanbod: de mogelijkheden liggen voor het oprapen. Prof. Dr. Johan Mackenbach is hoogleraar Maatschappelijke Gezondheidszorg aan het Erasmus Medisch Centrum te Rotterdam en gaat in op de vraag waaróm we ziek worden, wat we kunnen doen om dat te vermijden, en waarom dat juist in Nederland vaak niet lukt. Een onmisbaar boek voor mensen die zelf gezond willen blijven. Bestellen? Ga naar: www.elseviergezondheidszorg.nl
Gastcolumn | Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet Overal kom ik het tegen. De medische websites gonzen ervan en in de Engelstalige kranten wordt het ook fl ink uitgemeten. ‘Prostate Cancer Screening Doesn’t Cut Death Rates.’ Prachtig: alle woorden met een hoofdletter. Ze kunnen er wat van die anglofi elen. Belangrijke mededelingen hebben recht op kapitalen. Het onderzoek is al online te vinden. Het gaat om een Zweeds onderzoek dat zo’n twintig jaar geleden begon en de uitkomst is erg duidelijk: PSA-screening doet de sterftecijfers van prostaatkanker niet voldoende dalen. Daar tegenover staan de vele valspositieve meldingen die tot overbehandeling leiden. De term valspositief in het dokterslingo betekent dat de uitslag vals is, onjuist. Maar het is natuurlijk ook vals in de zin van gemeen, want het leidt tot een behandeling waarbij mannen in een gevoelig deel van hun lichaam getroff en worden. De prostaat ligt tussen darmen en blaas ingeklemd en geknutsel daaraan kan zeer onaangename gevolgen hebben. Darmklachten, plasproblemen en laten we maar zwijgen over potentieproblemen, want daarover praten wij mannen niet graag. Onze vitaliteit en gevoel voor welzijn zijn nauw verweven met potentie. Een man is niet erger te krenken dan via een grap over wat hij nog kan en een leven lang pochen over seksuele capaciteiten maakt ons mannen maar al te vaak tot karikaturen. Als een dergelijk onderzoek verschijnt pakt een journalist zijn telefoonboekje en belt elke deskundige die hij kent voor een mening. Wat weet je als eenvoudige broodschrijver immers precies van de waarde van onderzoeken? Misschien hebben de onderzoekers wel vergissingen gemaakt waar ze zelf blind voor zijn. Het kan ook wel zijn dat er een belang van de onderzoekers ergens in de uitkomsten verborgen zit. Dat weet je tegenwoordig helaas niet goed. Dus een journalist gaat de vingers niet branden en wil zich niet laten gebruiken als doorgeefl uik van een reclameboodschap. De reacties op een onderzoek zijn daarom altijd belangrijk en die kom ik ook in alle kranten en op websites tegen. Ik geef maar wat voorbeelden: Ho, ho, ho. Wat is dit allemaal? De behandeling van prostaatkanker was twintig jaar geleden wel even anders. We zijn nu een stuk beter geworden en de bezwaren van de behandeling vallen tegenwoordig enorm mee. Je kunt de PSA-screening dus niet zo maar afschrijven. Ik denk dan: Ha, ha, ha. Hoeveel beter is het dan geworden? Bepaal jij dat als deskundige of ik als patiënt die het mag ondergaan? Een ander zegt dat de richtlijnen nu al aangeven dat mannen boven de 75 helemaal niet op PSA gescreend zouden moeten worden en dat je bij jongere mannen niet op één of twee PSA-metingen af moet gaan. De tijd van één keer screenen en bij een wat hogere waarde paniek veroorzaken door het woord kanker te noemen zou wel voorbij mogen zijn. Dus waarom zoveel opwinding? Er zijn ook deskundigen die vinden dat dit onderzoek ons voor een lastig probleem stelt, want nu is er veel meer onzekerheid over wat een arts moet doen. Vervelend voor de arme man. In het leven zijn er nu eenmaal weinig zekerheden en zeker in dat van een arts. Dacht je er een gevonden te hebben via die PSA-test en hop slaan ze je hem uit handen. Artsen hunkeren naar zekerheden. Ze oefenen het meest onzekere beroep uit dat er bestaat. Je weet nooit of je wel alles goed overziet, of je gedurende je studietijd niet toevallig een hoofdstuk van een belangrijk boek hebt overgeslagen dat je juist nu nodig hebt, IN HET LEVEN ZIJN WEINIG ZEKERHEDEN, ZEKER IN DAT VAN EEN ARTS of je wel goed geslapen hebt en niet te veel sores thuis, zodat je in de spreekkamer niet op je best bent, of je je niet toevallig vergist omdat de persoon die zich bij je meldt met lichamelijke ongemakken zo geweldig gezond lijkt, of, of, of… Voor de zekerheid doe je daarom nog maar een test, maar wat als die test niet zoveel zekerheid biedt? ‘Training for uncertainty’ van Renée Fox is de titel van een essay over de medische opleiding uit de jaren vijftig. Het is nog altijd actueel. Artsen moeten leren omgaan met onzekerheden en wat hebben ze niet aan trucjes om zichzelf voor de mal te houden en daarmee hun patiënten. Wat te doen? De meest voor de hand liggende oplossing is om de mensen waar het om gaat bij de keuzes te betrekken. Dat klinkt als afschuiven, maar in het licht van de onzekerheid rond belang en waarde van wat er in die zorg gebeurt is het niet meer dan logisch. Juist dat schijnt nu echter moeilijk voor artsen te zijn. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat een van de redenen voor de keuze om geneeskunde te studeren is dat de artsenrol mensen plaatst in een positie van macht, van autoriteit, van beslissen voor en over anderen, van alles weten. En eenmaal in het circus opgenomen wordt het dan wel heel moeilijk om dat af te leren. Als verontschuldiging wordt vaak beweerd dat patiënten dat ook van je verwachten. In feite is de PSA- test een Trabant uit 1955 waarmee we het GP- circuit van de moderne geneeskunde op willen gaan. Zie daarmee maar eens een wedstrijd te winnen. IVAN WOLFFERS IS ARTS, SCHRIJVER EN ERVARINGSDESKUNDIGE oncologica . nummer 02 . 2011 31
Page 1: jaargang 28 nummer 2 2011 Gastro-en
Page 4 and 5: 4 Van de redactie Van mond tot anus
Page 6 and 7: 6 Verenigingsnieuws Neem deel aan S
Page 8 and 9: 8 Grote diversiteit aan tumoren Kan
Page 10 and 11: 10 slokdarm maag darm anus lever ga
Page 12 and 13: Een praktische handleiding voor de
Page 14 and 15: 14 Complex en zeldzaam: Neuro-endoc
Page 16 and 17: 16 van het lichaamseigen somatostat
Page 18 and 19: 18 Van diagnose tot palliatie bij p
Page 20 and 21: 20 Figuur 3: Het zorgpad pancreasca
Page 22 and 23: 22 Verpleegkundig specialisten i.o.
Page 24 and 25: 24 enthousiaste ervaringen. Una gaf
Page 26 and 27: 26 Innovatieve zorgprogramma’s en
Page 28 and 29: 28 longkanker. Het programma (zie f
Page 32 and 33: Professionals kunnen effectief ingr
Page 34 and 35: 34 Tabel 1. Zoektermen. Methode Met
Page 36 and 37: 36 pemetrexed ook carboplatin toege
Page 38 and 39: 38 Eff ect mondigheid borstkankerpa
Page 40 and 41: 40 Mondigheid Figuur 1 : Model mond
Page 42 and 43: 42 Communiceer, respecteer en reage
Page 44 and 45: 44 Figuur 2 geeft aan welke interac
Page 46 and 47: 46 beslissing kunnen nemen. De verp
Page 48:
Tijdig compassiemoeheid herkennen k
show all

Bekijk het inkijkexemplaar - Cross Media Nederland

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?