CLUBWAT..?! Skøll Cup - W.S.R. Argo

Je werd lid tot de penningmeester
je bij het afstuderen een Oud Argo
stropdas aanbod. Tien jaar lidmaatschap
was vroeger niet ongebruikelijk,
en een groot aantal Argonauten
roeit nog steeds bij een burger roeiclub.
Zo vaart Ferry al weer 15 jaar
bij Pontos in Lelystad, een vereniging
die door Oud Argonauten werd
opgericht.
Herinneringen en de
band met Argo zijn
onuitwisbaar
Sommigen hebben het roeien eenvoudig
in de genen zitten zoals Foeke
Tjalma wiens vader al roeide bij
Triton, en in Doetinchem een wherry
bezat waarin hij zijn kinderen
leerde roeien. Niet verwonderlijk
dat Foeke een roeister van De Hoop
trouwde en hun kinderen ook weer
gingen roeien; zoon Libbe werd
zelfs materiaal commissaris van
Argo. Foeke zat in de eerste Sprint-
commissie met Rob Tazelaar, en in
het Argo bestuur in een periode toen
men nog dacht dat Argo elk jaar de
Varsity won.
� Hub Dooren als stuur bij
de Heineken Roei 4-Kamp
Zijn eerste succes was de KK overwinning
van ‘54. Hij had iets met
water, studeerde cultuurtechniek
en roeide op irrigatiekanalen in ontwikkelingslanden,
Turkije, en bij
verschillende verenigingen in Nederland.
Wageningers verhuizen veel,
echter, Foeke is nooit meer gestopt
met roeien en doet dat nog steeds
op zaterdag bij Argo met een groep
oude loelen. Wie kent ze niet? Roeiers
met een gemiddelde leeftijd van
75, die het gevoel houden dat ze nog
altijd héél goed kunnen roeien. Ze
zweven over het water.
Niet alle Oud-Argonauten hebben
een waterberoep. Marina studeerde
bosbouw. Birthe werkt bij Rijkswaterstaat,
maar de relatie beperkt
zich tot het uitzicht op het Amsterdam-Rijnkanaal,
waar ieder jaar
wel een belangrijke roeigebeurtenis
plaatsvindt.
� Jan Jaap Romijn roeit nog
fanatiek bij RV de Laak en is coach
bij DSRV Laga
� Guido en zijn ploeg van de elf stedentocht
2009; Vlnr. Roos, Karlijn, Sara, Annika,
Thomas, Jora, Michiel, Guido, NIek, Joël,
Niels, Jan en Robin. De boot Duiker is eigendom
van Vada
We merkten dat Oud Argonauten
hun successen en emoties nog vers
op het netvlies hebben. Het laat je
niet los, en heeft iedereen zo zijn
eigen herinneringen. Voor Tjerk
Sytsema was dat zijn uitzending in
het oranje als stuurboordslag in de
2- met Frans Kuipers naar Denemarken.
Nu roeit hij nog steeds met Frans
op de Rijn en vaart Vada tochten in
het buitenland. Birthe droomt nog
van haar winst op de Head of the
River in de 1e divisie dames 4x in
’77, waar de conditietraining van
Spetter met zijn enthousiasme en
betrokkenheid zeker toe bijgedragen
heeft. Guido van Duin bewaart zijn
goede herinneringen aan de Head of
the Rhine, die hij mee hielp organiseren,
terwijl Jan Jaap Romijn met
weemoed zijn Hollandia beginnelingen
4+ blik in gedachte opnieuw
voorbij laat gaan. Baanrecord! Met
Wouter de Haan trok hij een blik
in de 2+. Ging toen besturen en
coachen; dit laatste doet hij nog
steeds met plezier bij de Laak, en
de eerstejaars mannenploegen van
Laga. Marleen van Rij roeide 7 jaar
bij Argo, trok 13 blikken, en is gaan
kamprechteren. Sinds 6 jaar zit ze
weer in een boot.
Ricus Geuze denkt terug aan
euforische momenten waarbij alles
lijkt te kloppen. Je roeit, hoort
alleen het water en het ritmische
geluid van riemen. Zinderend. Je
bent een team, de boot loopt, en het
gaat met zoveel gemak keihard. ‘s
Avonds laat roeiend op de Rijn naar
de lustrumwedstrijden in Maurik in
’68 had hij zo een moment. Lange
tijd was hij materiaal commissaris,
en had uitbundig plezier in de droge
humor van het klachtenboek. De
cursus op de Bootswerf Empacher
in Eberbach, waar de Meleager van
Calydon vandaan kwam, was onvergetelijk,
en nog meer de gestrande
Opel Kadet in die koude winternacht
in Duitsland. Hij rookte sigaar
bij de benoeming van Dirk Izarin en
vegetariër Maarten van Nederveen
4