CLUBWAT..?! Skøll Cup - W.S.R. Argo

3
Ba n d m e t arg o
Veel zweet, we hebben er samen geroeid, gecoacht, gestuurd, bestuurd,
gefeest, en bijzondere vriendschappen gemaakt.
Tekst: AMC / Foto’s: (oud-) leden
De Argonautika redactie ging op pad
om te onderzoeken wat Argo met ons
deed en hoe deze roeitijd van invloed
is geweest op het verdere leven. We
zongen “Studentenjaren gaan voorbij
….”, maar denken we hier nog
wel eens terug? We storten jaarlijks
een klein bedrag of iets meer in het
Oud Argo fonds, maar welke band
voel je nog met je roeivereniging?
We hebben het onderzocht en vroegen
Oud- en Jong-Argonauten naar
hun dierbaarste en soms ook wel
meest emotionele belevenissen uit
hun roeitijd, naar hun vriendschappen,
en de band die ze nog steeds
met Argo voelen, want herinneringen
blijven.
Onze eerste vraag was eenvoudig:
“Welke gedachten komen het eerst
in je op als je aan Argo denkt?” Een
buitenstaander zou zeggen: ”Een
volk dat op klompen loopt”, maar
Jan Jaap Romijn antwoordde direct
met “Roeien, ja, ik ben een man van
hoofdlijnen”. Daar had hij de kern
te pakken. Het was zijn dagelijkse
bezigheid. Iedere dag iets moois.
De oude vier van Titus Weyschede,
Wouter de Haan, Kees Huizinga en
Martin Folkerts was zijn voorbeeld,
coachen leerde hij van Gerdjan de
Wit en Arne van Eupen, de Argo
Farmer Challenge is zijn favoriete
evenement.
� Carolien de Rover, hier in een
boot van Roeivereniging De Ank, is
nog op zoek naar een poster van de
50e Argo Sprint
Romantische gedachten komen
boven: aan een oud groen houten
gebouwtje achter het slachthuis
op de dijk, lange trap, gebrekkige
douches, de steile helling naar het
water waar je lekker kon hangen in
het gras, en de fantastische nieuwbouw,
die nu alweer aan vernieuwing
toe is. Gedachten aan gezelligheid,
verbondenheid, in training
gaan, en werkacties, maar ook aan
nat, koud en heel moe. Schoenen
op het vlot, en moutlucht. Op de
kade aan de overkant stond gekalkt:
“Hoge lonen blanke batsen,
scheppen Kesie en geen fratsen”.
Inspirerend. Ferry Leenstra denkt
terug aan de Pinksterweekenden
met Oud Argonauten, en de 100
km ringvaart in de Tante Dien; drie
maanden later kon Joukje Siebenga
pas weer lopen. Willem Buunk
herstelde de gewoonte van het Headdiner
en Varsity ontbijt op Ceres.
Voor Jong Argonauten als Guido
van Duinen en Marcella Madern
zijn het de 11 stedentocht, die was
voor Linda Schoorl “super vet!”, de
roeimarathon, trainingsweekenden
in Meppen, en nog steeds ‘t brassen
op de Varsity.
Hard roeien, ergometeren, piano’s
in de haard, en bier of thee op Argo.
Dat is de plek als een tweede thuis,
waar de eerste hechte studievriendschappen
ontstaan. Vrolijkheid met
heeren die een inval doen op het
dames diner die vervolgens in de
bak verdwijnen, en een sprinttaart
die niet gewoon met een vorkje naar
binnen gaat. Daarnaast zoeken ze
ook vrienden op via Hyves.
� Eerstejaars Dames 4x 1978. Met Birthe
Overweg op slag, daar achter Marleen
van Rij, Beatrix van Baren en Ida Goede
(Thêta). Stuurvrouw is Jeanet van Es.
Dan de herinnering aan de Argo
Sprint. Elk jaar was er de Sprint,
maar gek genoeg niet bij Argo zelf.
Voor Carolien de Rover voelde het
bijzonder dat vorig jaar de 50ste
Sprint werd geroeid op 3 juli. Zij
werd die dag ook 50! Helaas is ze
vergeten een poster mee te nemen,
maar wie weet heeft iemand er nog
een?
Wonen deed je vaak met andere
Argonauten, zoals het Argohuis
op Grebbedijk 6a, de Taartendoos
(Gen. Foulkesweg 16) waar Birthe
Overweg woonde met allemaal
vrouwen en één man die gelukkig
ook taarten kon bakken. Roeisters
Els Houwink en Cathrien Riep bakten
de taartdozen van tarwe, en om
23:00 uur ging het licht uit.
Wij vroegen naar de vriendschappen
die werden overgehouden aan Argo.
Het bleken niet alleen bijzondere
vriendschappen van een roeiploeg
of bestuur, maar er zijn ook vele
huwelijksboten uitgevaren, zoals
Hub Dooren en Peter Hingstman,
die 4 wedstrijd-roeiende kinderen
kregen. Birthe coachte haar echtgenoot
Piet v.d. Horst alvorens
in deze boot te stappen. Zelfs de
getuigen waren Argonaut bij het
huwelijk van Marina v.d. Zee en
Arjen Schots, terwijl Tjerk Sytsema
pas na 35 jaar Betty Valk in de
huwelijksboot vroeg.