HERMENEUS jrg 64-1992 nummer 1 - Tresoar

dat we fakkels gehaald hadden in de dichtstbijzijnde winkel gingen we naar binnen.
De deur was open en de slavin stond op haar post. We stootten de deur van de slaapkamer
open en wij die het eerst binnenkwamen zagen hem nog naast nfn vrouw liggen,
de volgenden zagen hem naakt op het bed staan. Toen, heren, sloeg ik hem, gooide
hem neer, bracht z’n handen naar z’n rug en bond ze vast. Ik vroeg hem waarom hij
mij beledigd had door mijn huis binnen te dringen. Hij gaf zijn vergrijp toe,attwrbad
en smeekte me hem niet te doden maar genoegen te nemen met een geldboete. Daarop
zei ik: “Niet ik ga je doden, maar de wet van de stad die jij hebt overtreden en die je
van minder belang achtte dan je eigen pleziertjes. Jij beging liever een dergelijke misdaad
jegens mijn vrouw en mijn kinderen dan datje de wetten gehoorzaamde en je
fatsoenlijk gedroeg”.
Zo kreeg hij, heren, de straf die de wetten bepalen voor dergelijke boosdoeners,
zonder dat hij van de straat was weggesleurd of z n toevlucht had genomen bij de haard,
zoals mijn aanklagers beweren. Dat kon ook niet, omdat hij in de slaapkamer werd
neergeslagen en direct viel, en ik z’n handen op z’n rug had gebonden. Bovendien waren
er zoveel mensen binnen dat hij niet kon ontsnappen en had hij geen wapen of stuk
hout of iets anders waarmee hij zich had kunnen verdedigen tegen de aanwezigen.
Maar, heren, u weet denk ik ook wel dat schuldigen niet toegeven dat hun vijanden de
waarheid spreken, maar dat ze door zelf te liegen en dergelijke verhalen te verzinnen
proberen de woede van de toehoorders op te wekken tegen hen die het recht aan hun
kant hebben. - - ^
Lees nu eerst de wet voor.
Wet 3 .
Hij bestreed het niet, heren, maar gaêz^ü vergrijp toe en bad en smeekte om niet te
hoeven sterven en hij was bereid een boete te betalen. Maar ik ging niet accoord met
zijn voorstel tot genoegdoening, maar wilde liever de wet van de stad laten gelden en
ik paste die straf toe die u voor dergelijke gevallen hebt vastgesteld omdat u die het
rechtvaardigst achtte.
Getuigen hiervoor, wilt u het podium opkomen.
Getuigen.
En lees ook de wet voor die op de zuil van de Areopagus staat.
Wet.
U hoort, heren, dat ook de rechtbank van de Areopagus, die volgens traditie ook nu
nog vonnis wijst in moordzaken, uitdrukkelijk bepaald heeft, hem niet aan moord
schuldig te verklaren die een minnaar bij zijn vrouw betrapt en zich zo op hem wreekt.
En de wetgever beschouwde die straf zozeer als rechtvaardig in het geval van
gehuwde vrouwen, dat hij ook bij maïtresses, hoewel die van minder belang zijn,
dezelfde straf heeft opgelegd. Als hij een zwaardere straf dan deze ter beschikking
had gehad bij wettige echtgenotes, zou hij die kennelijk hebben vastgesteld. Maar
omdat hij in hun geval nu eenmaal geen ergere straf kon bedenken, heeft hij dezelfde
straf als bij maïtresses gekozen.
Lees ook de volgende wet voor.
Wet.
U hoort, heren, dat de wet een dubbele boete oplegt als iemand een Vrije persoon of
een kind verkracht. Als het om een vrouw gaat, in een geval waarin doden is toegestaan,
valt hij onder dezelfde bepalingen. Dus, heren, heeft de wetgever verkrachters
minder willen straffen dan degenen die overreding gebruiken. Tegen de laatsten sprak hij
15