De Driehoek viert feest! - Glimlach van Twente

Alle feestneuzen
dezelfde kant op
Waarin een klein stedke groot kan zijn.
Eens te meer doet Oldenzaal de koosnaam stedke
van plezeer dezer dagen alle eer aan. Een carnavalsclub,
vernoemd naar een piepklein vogeltje, bestaat
55 jaar en de hele stad wordt op de kop gezet.
Nou ja, helemaal versierd dan. Sta je toch mooi te
kijken, als lokale woonmaatschappij.
Probeer je met een dure reclamecampagne en even
dure termen als sociale cohesie de brave burgers
van de stad achter de geraniums vandaan te krijgen
om samen de stad ‘steeds mooier te maken’,
oogst je vooral scepsis, hoon en lauwe reacties.
En doe je ongeveer hetzelfde, maar dan onder
het mom van carnaval, en er gaat opeens een golf
van enthousiasme door de bevolking. Dit alles
aangejaagd door een gelegenheidsgremium met
vertegenwoordigers van verschillende zottenclubs,
van wie de feestneuzen zomaar ineens dezelfde
kant op wijzen. Aldus het goede voorbeeld gevend
aan hun volgelingen tot in de kleinste uithoeken
van de stad, dat je alleen mooie dingen kunt
bereiken als je het samen doet.
Zo blijkt maar weer eens dat carnaval het beste
naar boven brengt in Oldenzaal en de Oldenzalers.
Daar kan zelfs de grootste scepticus, of zuurpruim -
zoals doorgaans ondergetekende – niet om heen.
Ja, ik weet ook wel dat carnaval voor sommige
exemplaren van de menselijke soort als alibi wordt
gebruikt om zich van hun meest dierlijke kant te
laten zien, maar daar gaat het nu niet over.
Nee, het gaat mij nu om de positieve krachten die
een jubileumfeestje van een carnavalsvereniging in
Oldenzaal blijkbaar los kan maken. Een ongekende
organisatorische kracht, met name. Maar ook een
onvermoed samenbindend vermogen.
Want ga maar eens na wat er logistiek komt
kijken bij alleen al het huis-aan-huis bezorgen van
3 miljoen ballonnen en 300 kilometer slingers in
handzame pakketjes.
Om nog maar te zwijgen van de krachttoer om met
een beroep op de aloude Twentse ‘noaberschop’
weerklank te vinden tot in de fi jnste haarvaten
van de Oldenzaalse samenleving.
Daar kunnen bestuurderen en vanuit hun professie
boven ons burgers gestelden in Oldenzaal alleen
maar met bewondering of jaloezie naar kijken.
En ze zouden er een voorbeeld aan kunnen nemen.
Want waarom zou alleen maar een paar weken
per jaar het beste in Oldenzaal en de Oldenzalers
naar boven kunnen worden gehaald?
Stel je toch eens voor hoeveel mooier Oldenzaal
zou kunnen worden als ook de rest van het jaar
deze ongekende organisatorische en samenbindende
krachten zouden worden aangeboord.
Ik neem er in elk geval mijn petje diep voor af.
En zet een feestmuts op.
Alaaf!
Erik B. Dal
Saasvelderlaan 34 • Oldenzaal
Tel. 0541 - 533464
www.winkelhorstmakelaardij.nl
STADSPRINS JOHN
(JOHN FALKMANN)
De lijfspreuk van de 55ste stadsprins van de
Boeskoolstad laat er geen enkel misverstand
bestaan over welke dé plek is van John
Falkmann (46): ‘Onder ’n toar’n wordt n’en
echten Boeskool geboar’n’. In de schaduw van ’n
Oalden Griezen, in zijn geboortehuis boven de
winkel van zijn ouders aan de Kerkstraat, kreeg
John Falkmann het carnaval bijna letterlijk
met de paplepel in gegoten. Als jongetje zag
hij de carnavalsoptocht onder het raam voorbij
trekken. En huize Falkmann was in die jaren
tijdens de Drie Dolle Dagen ook een zoete inval
voor Kadolstervolk van divers pluimage.
Het was dan ook niet meer dan logisch dat John Falkmann
op 15, 16-jarige leeftijd toe trad tot de ‘vooropleiding’ van
de ‘hogeschool’ van het Oldenzaalse carnaval: de Blaanke
Boeskeulkes. Als wagenbouwer in eerste instantie. Maar al
snel bleek John niet alleen een carnavalist in hart en nieren
en een noeste werker achter de schermen, maar ook een
bekwaam organisator met gevoel voor protocol. Dat alles
resulteerde welhaast onvermijdelijk tot diverse bestuurlijke
functies en de uitverkiezing, in 1986, tot vorst van de BB.
Achteraf bezien in alles een soort ‘generale’ voor het hoogste
carnavalsambt in de Boeskoolstad waartoe hij nu, ruim
20 jaar later, geroepen is. Want was John Falkmann in 1986
vorst van de Blaanke Boeskeulkes in een jubileumjaar (het
22-jarig bestaan), nu is hij stadsprins van de Boeskoolstad
in het jaar dat de OCV De Kadolstermennekes het 55-jarig
bestaan vieren. Het maakt zijn uitverkiezing extra bijzonder,
zegt hij een kleine week na zijn opkomst in zaal Rouwhorst
op 3 januari, in zijn uitbundig versierde woning aan de
Alleeweg. Met Kadolsterpresident Peter Siers en zijn ‘sik’
M. BELDERINK
Eekboerstraat 58 Oldenzaal
MEUBELSPUITEN
■ Keukens
■ Meubelen
■ Andere interieurdelen
Van 3 januari
tot 25 februari
op ‘n roze wolk
Bert Kock maakt John Falkmann zich op voor alweer een
avond ‘prinselijke plichtplegingen’. Tot en met Dolle Dinsdag
24 februari zal hij geen avond meer thuis zijn. Weet John
Falkmann als geen ander, want hij heeft het programma zelf
samengesteld. In zijn hoedanigheid als Vorst Valtiens van
De Kadolstermennekes, zeg maar de ‘chef protocol’.
Eigen agenda
Tot zijn opkomst op 3 januari bleef John Falkmann voor de
buitenwereld keurig in zijn rol als vorst. Slechts een enkele
ingewijde binnen de Kadolstergelederen en zijn secretaris
Bert Kock (als nachtvorst tevens adjunct-chef protocol) wisten
dat hij ditmaal zijn eigen agenda aan het invullen was.
Hoewel het een overvolle agenda is, zegt John Falkmann
een kleine week na zijn opkomst blijmoedig: ‘Voor mij had er
nog wel wat bij gemogen. Meestal is het voor een prins een
verrassing wat er allemaal op zijn pad komt. Ik weet precies
wat er allemaal gebeurt, dus ik kan er extra van genieten.’
John Falkmann kent de agenda van de stadsprins van de
Boeskoolstad overigens niet alleen van papier. Al twee keer
mocht hij als ‘sik’ in het kielzog van een prins het zottenfeest
aan den lijve ervaren; in 2002 met Peter Siers en in 2004 met
Michiel Keizers. Hij weet dus al een beetje hoe het voelt om
bij de intocht met een helikopter te landen op het plein voor
het stadhuis. Nu, als stadsprins, zal het nóg onvergetelijker
zijn, weet John Falkmann nu al. ‘Sinds mijn opkomst leef
ik op een roze wolk. De reacties zijn echt fantastisch. Toen
ik van mijn huis even naar mijn moeder liep, die nog altijd
in de Kerkstraat woont, was ik wel een half uur onderweg.
Zoveel mensen spreken je aan om je te feliciteren.’
Eén groot feest
Hoewel John Falkmann de periode tussen 3 januari en 25 februari
als één groot feest zegt te beschouwen, met allemaal
hoogtepunten, beseft hij terdege dat het carnavalsfeest in dit
jubileumjaar extra bijzonder wordt. ‘Niet dubbel bijzonder,
maar vijf maal zo bijzonder, omdat het carnaval in Oldenzaal nu
vijf keer elf jaar bestaat.’ Prins John verheugt zich bijvoorbeeld
op de grote versieractie in het kader van 55 jaar carnaval in
Oldenzaal, het nostalgala, maar ook het ‘jubelweekeinde’ met
onder meer een jubileumreceptie, die naadloos overgaat in een
uitbundig feest. Falkmann: ‘Ik heb eens zo’n jubileumfeest van
het carnaval in Köln meegemaakt. Dat was fantastisch. Als je
zoiets hier ook van de grond zou kunnen krijgen….’ Zelf wil John
Falkmann van elk moment genieten. Krijgt daarvoor ook alle
ruimte, gelegenheid, omdat hij zich dit keer als ‘chef protocol’
geen zorgen hoeft te maken of alles wel volgens het draaiboek
en binnen de grenzen van het betamelijke verloopt. Maar ook
omdat hij van het ‘thuisfront’ – echtgenote Hermy en dochter
Tess – alle ruimte en vrijheid krijgt om volop te genieten. Vrouw
Hermy: ‘Ik vind het echt geweldig dat John nu prins is. Ben ook
heel erg trots op hem. En dat hij deze weken bijna nooit thuis
is, dat gun ik hem ook van harte. Dat was ik trouwens ook al wel
gewend de laatste jaren met carnaval. Dat hoort nu eenmaal
bij zo’n mannenclub en dat moet je ook zo laten. Wij, vrouwen,
vermaken ons ook wel hoor, met ons vrouwenclubje!’
ALBERT KIP
Kleibultweg 107
7575 BW Oldenzaal
T 0541 - 57 20 72
F 0541 - 5 20 70
E Info@kipautoschade.nl
9
De plek van... ( de glimlach (: