De Herculaan 1 - Hercules

Het begint al bij binnenkomst in
het paviljoen, of zoals Bob het
noemt, de Ikea toonzaal. “Hallo!
Max is daarginds!” klinkt het joviaal.
Prima Bob, vast wat drinken?
“Koffie met melk”. Twee seconden
later, al even joviaal: “Hallo!
Bob is daarginds!”. Prima Max,
vast wat drinken? “Koffie met
melk”.
De gebroeders Haagman wonen
thuis, en dat is - ook na het overlijden
van hun moeder - nog steeds
op de Van Bemmelenlaan. De telefoonaansluiting
staat alleen op
naam van Bob. Bob legt uit dat dit
al zo is sinds hij als zelfstandig vertegenwoordiger
(Haagman Agenturen)
werkzaam was. In 1998 is
hij opgehouden. “Ik heb daar erg
veel geld mee verdiend. En uitgegeven”
lacht hij. De keerzijde van
de medaille is dat hij ook de telefoonrekening
moet betalen.
Max werkte 25 jaar bij platenmaatschappij
Polygram in Baarn,
op de postkamer. “Daar had ik het
erg naar mijn zin. Als ik in 1996
niet verplicht met de VUT had
gemoeten, had ik het nog veel
langer volgehouden”. Max heeft
thuis zapcontrol. Behalve baas
CURSUS HAAGMANNEN VOOR BEGINNERS
LIEVER EEN GOAL VAN HERCULES
DAN EEN TON IN DE LOTERIJ
De Haagmannen, Bob (70) en Max (65). Al meer dan een halve
eeuw een zeer markante verschijning op Hercules. Vooral bij het
zondagvoetbal zijn ze veelgezien. En veelgehoord. En veelgefotografeerd
op kampioenschapsfoto’s. Bekend bij vriend en vijand,
binnen en buiten Hercules. Maar wie zijn het eigenlijk?
Uw immer nieuwsgierige Herculaanreporter ging op zoek naar
de echte Bob en de echte Max (of was het nu toch andersom?).
over de afstandsbediening is hij
ook de video-insteller. “We blijven
nergens meer voor thuis”.
Wat wordt er zoal gekeken in
huize Haagman? “Spoorloos, Onderweg
naar Morgen, Keyser & De
Boer Advocaten. En van die gezellige
Duitse folkloreprogramma’s
op zaterdagavond!” glunderen ze.
“Hoe heet dat ook alweer?
Schlagers ja!” En sport neem ik
aan? “Ja natuurlijk! Op Talpa
helaas. Van mij mag het voetbal
terug naar de NOS hoor”.
Bob is thuis de kok. “Door de
week dan. In het weekend eten
we makkelijk. Vroeger gingen we
elke zondag wel naar Lage
Vuursche, maar dat is nu niet leuk
meer met die Euro!”. Ook door de
week is er structuur in huize
Haagman. “Gehaktdag is bij ons
eigenlijk meer vrijdag. Donderdag
vaak kip” weet Max, “en meestal
ook wel een keer haché met rijst,
sperzieboontjes en stamppot”.
Een interview met de Haagmannen
betekent vooral veel luisteren
naar Bob (die met de krulletjes cq.
het meeste haar). Max zit er naast,
rustige glimlach, heeft zich verzoend
met het ritueel, neemt af
en toe een slokje koffie en onderbreekt
zo nu en dan de monoloog
van broerlief om te melden wie er
bij de A1 in de basis staat vandaag.
Want deze zaterdagmiddag
komen ze voor de thuiswedstrijd
van de A1. Even dreigt de Haagman
tandem gesplitst te worden
als Willem Romp, trainer B1, komt
vragen of ze vanmiddag in Houten
komen kijken. “We hebben nu
beloofd naar de A1 te gaan kijken
vandaag. We kunnen onszelf
moeilijk in tweeën delen. Maar
dan komen we volgende week
naar jullie kijken”. Daar kan
Willem mee leven: “Ik zal het de
jongens vertellen”.
De Haagmannen volgen (in ieder
geval) Zondag 1, 2 en 3 en de
A1. Bij voorkeur uit en thuis. En ’s
zomers cricket. Zo kunnen ze het
hele jaar op Hercules terecht.
“We hebben dezelfde hobbys:
voetbal en cricket, dus dat is
handig”. “Het is trouwens wel
schandalig dat er niemand komt
kijken bij het voetbal, zeker uit.
Bij de A1 staan alleen wij en
Gerard Bastiaanse langs de kant,
en bij zondag 1 en 2 is het ook
beschamend. 18 tot 20 man bij
uitwedstrijden!”
Ook het Nederlands voetbalelftal
mag zich op hun steun verheugen.
“We zijn zeker 10 jaar lang
overal naar toe geweest: uit,
thuis, vriendschappelijk, trainingskampen.
In Moldavië zijn
we geweest, Wit Rusland,
Macedonië, trainingskampen in
Amerika, Zwitserland …”. Vloeit
er dan blauw-wit bloed door jullie
aderen of is het toch Oranje?
“Nou dat Oranjebloed staat wat
op een laag pitje” briest Bob. “Er
worden gewoon mensen voorgetrokken!
Ze hebben er gewoon
brieven uitgehaald” stuitert hij
verder, doelend op de afgelopen
WK in Duitsland. De Haagmannen
werden als vaste supporters maar
ingeloot voor 2 van de 3 poulewedstrijden.
Ook voor het EK in
2008 zien ze de bui al hangen.
“We hebben passepartouts aangevraagd
maar je komt toch niet
aan kaarten met die Madurodamstadions
daar!” >
13