Om de Race de Voltooien_

verstrooi van hom wat jou beleër het, jy het hulle beskaamd gemaak, want God het hulle
verwerp.” Ps. S3: 6. {GS 133.1}
Die pouslike leiers, wat moed opgegee het om deur mag te oorwin, het hulle toevlug
tot diplomasie geneem. Daar is ‘n kompromis aangegaan, wat, hoewel dit aan die
Bohemers vryheid van gewete toegestaan het, hulle aan die mag van Rome oorgelewer
het. Die Bohemers het vier punte opgestel as vredesvoorwaarde met Rome: Die
ongehinderde prediking van die hele Bybel; die reg van al die gelowiges op die brood en
wyn van die Avondmaal, en die gebruik van die moedertaal by die godsdiens, en die
uitsluiting van die geestelikes van alle wêreldlike ampte en gesag; en in gevalle van
misdaad, moes geestelikes sowel as leke onder die jurisdiksie van die siviele hof kom.
Die pouslike gesaghebbendes het eindelik “toegestem om die vier punte van die Hussiete
aan te neem, maar die reg om hulle te verduidelik, dit wil sê hulle ware betekenis te
verklaar, is vir die raad voorbehou—met ander woorde, die Pous en die keiser.”-—
Wylie, boek III, hoojstuk 18. Op hierdie grondslag is daar ‘n ooreenkoms getref, en deur
huigelary en bedrog het Rome verkry wat hy nie deur mag kon verkry nie; want deur sy
eie uitleg van die vier artikels van die Hussiete, asook van die Bybel, kon hy hulle
verdraai vir sy eie doeleindes. {GS 133.2}
‘n Groot menigte in Boheme, beseffende dat hulle vryheid verraai is, wou nie die
verdrag goedkeur nie; daar het tweedrag en skeurings ontstaan, wat tot stryd en
bloedvergieting onder hulle gelei het. In hierdie stryd het die edele Procopius die lewe
ingeskiet, en die vryheid van Boheme is daarmee heen. {GS 134.1}
Sigismund, die verraaier van Huss en Jerome, het nou koning van Boheme geword, en
ongeag sy eed om die regte van die Bohemers te beskerm, het hy die pousdom daar
bevestig. Maar hy het min gewin deur sy ondergeskiktheid aan Rome. Vir twintig jaar
was sy lewe vol arbeid en gevaar. Sy leër en sy skatte is uitgeput deur ‘n lang en
vrugtelose stryd; en nou, na ‘n regering van een jaar, het hy gesterf, met sy koninkryk op
die randjie van burgeroorlog. Aan sy nakomelinge het hy ‘n naam, met skande bevlek,
agtergelaat. {GS 134.2}
Opstand, stryd, en bloedvergieting het voortgeduur. Weer het vreemde leërs Boheme
binnegeval, en binnelandse verdeeldheid het die volk in oproer gebring. Diegene wat
getrou gebly het aan die evangelie, is aan bloedige vervolging oorgegee. {GS 134.3}
Terwyl hulle vroeëre broeders, wat die verdrag met Rome aangegaan het, sy dwaalleer
aangeneem het, het diegene wat aan die outydse geloof vasgehou het, hulleself tot ‘n
afhanklike kerk gestig onder die naam van “Verenigde Broeders.” Hierdie handelwyse
het hulle die kwaadwilligheid van alle klasse op die hals gehaal; maar hulle het pal
gestaan. Gedwing om skuiling te soek in die bosse en spelonke, het hulle steeds vergader
om Gods woord te lees en hulle godsdiens te beoefen. {GS 134.4}