Om de Race de Voltooien_

martelaar uitgeroep, “Kom openlik voor my; steek die vuur voor my aan die brand. As ek
bang was, sou ek nie hier wees nie.” {GS 130.5}
Sy laaste woorde, toe die vlamme rondom hom opskiet, was ‘n gebed. “Here,
Almagtige Vader,” het hy geroep, “ontferm U oor my en vergewe my my sondes; want U
weet dat ek U waarheid altyd liefgehad het.”—Bonnechose,Deel II, bl. 168.Sy stem is nie
meer gehoor nie, maar sy lippe het nog beweeg in gebed. Nadat die vuur sy werk gedoen
het, is die as van die martelaar asook die grond waarop dit gelê het, bymekaargemaak, en
soos die van Huss is dit in die Ryn gewerp. {GS 131.1}
So het Gods getroue ligdraers gesterf. Maar die lig van die waarhede wat hulle
verkondig het — die lig van hulle heldhaftige voorbeeld — kon nie uitgedoof word nie.
Net so lief kon mens probeer het om die son te belet as om die koms van die dag te belet
wat toe juis oor die wêreld opgegaan het. {GS 131.2}
Die teregstelling van Huss het ‘n vuur van verontwaardiging en afsku in Boheme
aangesteek. Die ganse volk het gevoel dat hy die slagoffer geword het van die wraaksug
van die priesters en die verraad van die keiser. Hulle het verklaar dat hy ‘n getroue leraar
van die waarheid was, en dat die raad wat sy doodvonnis uitgespreek het, skuldig was aan
moord. Sy leerstellings het nou groter aandag getrek as ooit tevore. Op pouslike bevel is
die geskrifte van Wycliffe verbrand. Maar die wat aan vernietiging ontkom het, is nou uit
hulle wegsteekplekke gehaal, en saam met die Bybel, die beskikbare dele daarvan
ondersoek, en baie mense is daartoe gebring om die hervormde geloof aan te neem. {GS
131.3}
Die moordenaars van Huss het nie stilgesit en toegelaat dat sy saak seëvier nie. Die
Pous en die keiser het saamgewerk om die beweging te vernietig, en die leers van
Sigismund het Boheme binnegeval. {GS 131.4}
Maar daar het ‘n verlosser opgestaan. Ziska, wat kort na die verklaring van die oorlog
heeltemal blind geword het, maar wat een van die bekwaamste generaals van sy tyd was,
was die leier van die Bohemers. Vertrouende op God en die regverdigheid van hulle saak,
het die volk die magtigste leers wat teen hulle gebring is, weerstaan. Keer op keer het die
keiser, met nuwe leërs, Boheme binnegeval, om maar net weer op skandelike wyse
verslaan te word. Die Hussiete het geen vrees vir die dood geken nie, en niks kon voor
hulle staan nie. ‘n Paar jaar na die begin van die oorlog, is die dappere Ziska dood. Dog
sy plek is gevul deur Procopius, wat net so ‘n dappere en bekwame generaal was, en in
sommige opsigte ‘n beter leier. {GS 131.5}
Die vyande van die Bohemers, wetende dat die generaal dood was, het gemeen dat dit
nou hulle kans was om te herwin wat hulle verloor het. Die Pous het nou ‘n kruistog
uitgeroep teen die Hussiete, en weereens is daar ‘n groot leër teen die Bohemers gewerp,
dog net weer om ‘n vreeslike neerlaag te ly. ‘n Ander kruistog is uitgeroep. In al die