Om de Race de Voltooien_

leerstellings veroordeel het. Daarom smeek ek . . . die Almagtige God om my my sondes
te vergewe, veral hierdie een, die afskuwelikste van almal.” Na sy regters wysende, het
hy beslis gesê: “Julle het Wycliffe en Johannes Huss veroordeel, nie omdat hulle die
leerstellings van die kerk geskud het nie, maar eenvoudig omdat hulle die bandeloosheid
en skanddade van die geestelikes veroordeel het — naamlik hulle praal, hulle hoogmoed,
en al die sondes van die prelate en die priesters. Die dinge wat hulle gesê het, en wat
onweerlegbaar is, dit dink en sê ek ook net soos hulle.” {GS 129.2}
Hy is in die rede geval. Die prelate, bewende van vrees, het uitgeroep, “watter verdere
bevvys het ons nodig? Hier sien ons met ons eie oë die hardnekkigste van alle ketters!”
Onbeweeg deur hierdie storm het Hieronimus uitgeroep: “Wat! Dink julle ek is bang om
te sterf? Julle het my vir ‘n hele jaar lank in ‘n vieslike tronk opgesluit, afskuweliker as
die dood self. Julle het my met groter wreedheid behandel as ‘n Turk, Jood, of Heiden en
my vlees het letterlik lewendig van my bene afgerot; en nogtans het ek nie gekla nie,
want ‘n klaaglied pas nie by ‘n man met ‘n sterk gees en hart nie; maar nietemin kan ek
nie nalaat om my verbasing uit te spreek oor sulke groot barbaarsheid teenoor ‘n Christen
nie.”— onnechose, Deel 11, bls. 151-153. {GS 129.3}
Weer het hulle woede losgebars, en Hieronimus is sonder verwyl na die gevangenis
teruggeneem. Maar daar was sommige onder die gehoor op wie sy woorde ‘n diep indruk
gemaak het, en wat sy lewe wou red. Hy is deur waardigheidsbekleërs van die kerk
besoek, wat by hom aangedring het om hom aan die raad te onderwerp. Die heerlikste
vooruitsigte is aan hom voorgehou as beloning indien hy sy teenstand teen Rome sou
opgee. Maar soos sy meester, toe die heerlikheid van die wêreld aan hom voorgehou is,
het hy palgestaan. {GS 130.1}
“Bewys my uit die Heilige Skrifte dat ek dwaal,” het hy gesê, “en dan sal ek
afsweer.” {GS 130.2}
“Die Heilige Skrifte!” het een van sy versoekers uitgeroep, “moet alles dan deur hulle
beoordeel word? Wie kan hulle verstaan totdat die kerk hulle verklaar het?” {GS 130.3}
“Is die oorlewerings van mense geloofwaardiger as die evangelie van ons Heiland?”
het Hieronimus gevra. “Paulus het diegene aan wie hy geskryf het, nie vermaan om na
die oorlewerings van mense te luister nie, maar het gesê, ,Ondersoek die Skrifte.’ ”
“Ketter!” is daar geskree, “ek is jammer dat ek so lank met jou gepleit het, ek sien dat jy
deur die duiwel aangehits is.”—Wylie, Boek III, hoojstuk 10. {GS 130.4}
Eerlank is die oordeel oor hom uitgespreek. Hy is na dieselfde plek geneem waar Huss
gesterf het. Hy het singende voortgegaan, sy aangesig stralende van vreugde en vrede. Sy
oë was op Christus gevestig, en vir hom het die dood geen verskrikking gehad nie. Toe
die laksman op die punt staan om die vuur agter hom aan die brand te steek het die