Om de Race de Voltooien_
Van alle disciplines die door de Grieken en Romeinen werden geïntroduceerd, werd de race beschouwd als de oudste en meest gewaardeerde. Koningen, prinsen en staatslieden namen deel aan deze races. Jonge mannen van eer namen deel en spaarden noch moeite noch zelfdiscipline om de prijs te winnen... Er golden strenge regels voor de wedstrijden en er waren geen uitzonderingen. Iedereen die zich wilde inschrijven voor een wedstrijd om de overwinningsprijs moest eerst een rigoureuze voorbereidende training ondergaan. Schadelijke genotzucht of elke andere verslaving aan genot die de mentale en fysieke prestaties zou kunnen schaden, was ten strengste verboden. Alleen een atleet met sterke en soepele spieren die ook mentaal weerbaar was, kon enige hoop op succes hebben in deze wedstrijden, waarin kracht en snelheid essentieel waren. Elke beweging moest beheerst zijn, elke stap snel en zeker, en de fysieke kracht moest optimaal zijn. In deze wedstrijden werden grote risico's genomen. Toen de winnaar de finish bereikte, werd hij begroet door het daverende applaus van de grote menigte toeschouwers, waarvan de echo's weerklonken in de omringende heuvels en bergen. Ten overstaan van de toeschouwers overhandigde de scheidsrechter hem de tekenen van de overwinning - een lauwerkrans en een palmtak, die hij in zijn rechterhand moest dragen.
Van alle disciplines die door de Grieken en Romeinen werden geïntroduceerd, werd de race beschouwd als de oudste en meest gewaardeerde. Koningen, prinsen en staatslieden namen deel aan deze races. Jonge mannen van eer namen deel en spaarden noch moeite noch zelfdiscipline om de prijs te winnen...
Er golden strenge regels voor de wedstrijden en er waren geen uitzonderingen. Iedereen die zich wilde inschrijven voor een wedstrijd om de overwinningsprijs moest eerst een rigoureuze voorbereidende training ondergaan. Schadelijke genotzucht of elke andere verslaving aan genot die de mentale en fysieke prestaties zou kunnen schaden, was ten strengste verboden. Alleen een atleet met sterke en soepele spieren die ook mentaal weerbaar was, kon enige hoop op succes hebben in deze wedstrijden, waarin kracht en snelheid essentieel waren. Elke beweging moest beheerst zijn, elke stap snel en zeker, en de fysieke kracht moest optimaal zijn.
In deze wedstrijden werden grote risico's genomen. Toen de winnaar de finish bereikte, werd hij begroet door het daverende applaus van de grote menigte toeschouwers, waarvan de echo's weerklonken in de omringende heuvels en bergen. Ten overstaan van de toeschouwers overhandigde de scheidsrechter hem de tekenen van de overwinning - een lauwerkrans en een palmtak, die hij in zijn rechterhand moest dragen.
- No tags were found...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
vir driehon<strong>de</strong>rd en veertig dae in hierdie vreeslike gevangenis opgesluit,” het hy gesê, “in<br />
vuilheid, vieslikheid, stank, en in die allergrootste behoefte aan alles; en nou bring julle<br />
my voor julle, en aangehits <strong>de</strong>ur my do<strong>de</strong>likste vyan<strong>de</strong>, weier julle om my te hoor. ... As<br />
julle regtig wyse manne is, en ligte in hierdie wêreld, pas op dat julle nie teen<br />
geregtigheid sondig nie. Wat my betref, ek is maar ‘n swak sterweling; my lewe is nie<br />
veel werd nie; en waar ek julle vermaan om my nie oor te lewer aan ‘n onregverdige<br />
vonnis nie, spreek ek min<strong>de</strong>r vir myself as vir julle.”—Bonnechose, Deel II, bls. 146,<br />
147. {GS 127.2}<br />
Sy versoek is ein<strong>de</strong>lik toegestaan. In die teenwoordigheid van sy regters het<br />
Hieronimus neergekniel en gebid dat die god<strong>de</strong>like Gees sy gedagtes en woor<strong>de</strong> mag<br />
beheers, sodat hy niks mag sê wat teenstrydig met die waarheid is of wat sy Meester<br />
onwaardig sou wees nie. Vir hom is die belofte van God aan die eerste dissipels daardie<br />
dag vervul: “Ook voor goewerneurs en konings sal julle gebring word om My ontwil. . . .<br />
Maar wanneer hulle julle oorlewer, moenie julle kwel oor hoe of wat julle sal spreek nie;<br />
want dit sal julle in daardie uur gegee word wat julle moet spreek.” Matt. 10: 18-20. {GS<br />
127.3}<br />
Die woor<strong>de</strong> van Hieronimus het die verbasing en bewon<strong>de</strong>ring van selfs sy vyan<strong>de</strong><br />
verwek. Vir ‘n hele jaar is hy in die kerker opgesluit, son<strong>de</strong>r om iets te kan lees of selfs te<br />
kan sien, in groot liggaamlike lyding en geestelike angs. Maar sy argumente was so<br />
dui<strong>de</strong>lik en kragtig gestel asof hy alle kans op voorbereiding gehad het. Hy het sy<br />
hoor<strong>de</strong>rs gewys op die lang reeks heilige manne wat <strong>de</strong>ur onregverdige regters veroor<strong>de</strong>el<br />
is. In byna elke geslag was daar diegene wat, hoewel hulle getrag het om die mense van<br />
hulle tyd op te hef, gesmaad en uitgewerp is, maar wat in later tye bewys is as diegene<br />
wat eer verdien. Christus Self is veroor<strong>de</strong>el as boosdoener in ‘n onregverdige<br />
geregshof. {GS 127.4}<br />
Ty<strong>de</strong>ns sy herroeping het Hieronimus ingestem tot die regverdigheid van die vonnis<br />
op Huss; nou het hy sy berou getuig, en hy het getuig van die onskuld en heiligheid van<br />
die martelaar. “Ek ken hom van kindsbeen af,” het hy gesê. “Hy was ‘n voortreflike man,<br />
regverdig en heilig; ondanks sy onskuld is hy veroor<strong>de</strong>el. . . . Ek ook, is gereed om te<br />
sterf. Ek sal nie terug<strong>de</strong>ins vir die marteling wat vir my berei is <strong>de</strong>ur my vyan<strong>de</strong> en valse<br />
getuies, wat eendag verantwoording sal moet doen vir hulle valsheid voor God, wat <strong>de</strong>ur<br />
niemand kan bedrieg word nie.”— Bonnechose, Deel II, bl. 151. {GS 129.1}<br />
Met selfverwyt omdat hy die waarheid verloën het, het Hieronimus voortgegaan: “Van<br />
al die son<strong>de</strong>s wat ek se<strong>de</strong>rt my jeug gepleeg het, is daar nie een wat so swaar op my<br />
gemoed druk en my so bitter berou nie, as die son<strong>de</strong> wat ek in hierdie veragtelike plek<br />
gepleeg het, naamlik my instemming met die afskuwelike vonnis op Wycliffe. en op<br />
daardie heilige martelaar Johannes Huss, my meester en my vriend. Ja, ek bely uit my<br />
hart, ek bely met afsku dat ek skan<strong>de</strong>lik gebewe het uit vrees vir die dood, toe ek hulle
Change language