Om de Race de Voltooien_

nogeens vermaan om homself te red deur sy dwaling af te sweer. “Watter dwalings,” het
Huss gevra, “moet ek opgee? Ek weet nie van een waaraan ek skuldig is nie. Ek roep tot
God as getuie dat alles wat ek geskryf en gepreek het, gedoen is met die doel om siele te
red van sonde en die verderf; en, daarom sal ek blymoedig die waarheid wat ek geskryf
en gepreek het, met my bloed bevestig.”—Wylie, Boek III, hoojstuk 7.Toe die vlamme
rondom hom begin brand, het hy die lied aangehef, “Jesus, Seun van Dawid, wees my
genadig,” en so het hy aangehou tot dat sy stem vir ewig stil was. {GS 123.2}
Selfs sy vyande is getref deur sy heldhaftige gedrag. ‘n Ywerige pousgesinde, in ‘n
beskrywing van die marteldood van Huss, en van Hieronimus wat kort daarna ook gesterf
het, het gesê: “Altwee van hulle het onwrikbaar vasgestaan toe hulle laaste uur genader
het. Hulle het vir die brandstapel voorberei soos vir ‘n bruilofsfees. Hulle het geen
smartkreet geuiter nie. Toe die vlamme opskiet, het hulle liedere begin sing; en die
heftigheid van die vuur kon skaars hulle gesing stopsit.”— Wylie, Boek III, hoojstuk
7. {GS 123.3}
Nadat die liggaam van Huss heeltemal verbrand was, is sy as, met die grond waarop
dit gelê het, saamgeraap en in die Ryn gegooi wat dit na die oseaan gevoer het. Sy
vervolgers het tervergeefs gehoop dat hulle die waarhede wat hy verkondig het, uitgeroei
het. Min het hulle gedroom dat die as wat daardie dag na die see gevoer is, soos saad sal
wees wat in alle lande van die aarde gesaai is; dat dit in lande wat totnogtoe onbekend
was, ‘n groot oes sou lewer in getuies vir die waarheid. Die stem wat gespreek het in die
raadsaal van Constans, het weerklink deur al die toekomstige eeue. Huss was daar nie
meer nie, maar die waarhede waarvoor hy gesterf het, sou nooit uitgedelg word nie. Sy
voorbeeld van geloof en onwrikbaarheid sou menigtes bemoedig om pal te staan vir die
waarheid, ten spyte van marteling en die dood. Sy teregstelling het aan die hele wêreld
die skandelike wreedheid van Rome getoon. Die vyande van die waarheid, alhoewel hulle
dit nie geweet het nie, het die saak aangehelp wat hulle so tevergeefs getrag het om te
vernietig. {GS 125.1}
Daar sou nog ‘n ander brandstapel op Constans opgerig word. Die bloed van nog ‘n
getuie moet vir die waarheid getuig. Toe Hieronimus, Huss by sy vertrek na die
vergadering gegroet het, het hy hom aangemaan tot moedigheid en onwrikbaarheid, en
gesê dat hy self tot sy hulp sou haas as enige gevaar hom sou bedreig. Toe hy hoor van
die Hervormer se gevangenis het hierdie getroue dissipel onmiddellik klaargemaak om sy
belofte na te kom. Sonder ‘n vrygeleide, en met net een metgesel, het hy vertrek na
Constans. Hy sy aankoms daar was hy oortuig dat hy homself net in gevaar gebring het
sonder enige moontlikheid om iets te kan doen vir die vrystelling van Huss. Hy het
gevlug van die stad, maar op sy terugreis is hy in hegtenis geneem, en in boeie deur ‘n
aantal soldate teruggebring. Op sy eerste verskyning voor die raad, is Hieronimus se
poging om te antwoord op die beskuldigings teen hom doodgeskree met “na die