Om de Race de Voltooien_

Die stad Praag was in oproer. ‘n Groot menigte het Huss veroordeel as die oorsaak van
hulle onheile, en hulle het geëis dat hy aan die wraak van Rome oorgelewer moes word.
Om die storm te stil, het die Hervormer homself vir ‘n tyd in sy geboortedorp
teruggetrek. In ‘n brief aan vriende in Praag het hy geskryf: “As ek my uit julle midde
teruggetrek het, is dit om die gebod en die voorbeeld van Jesus Christus na te volg, sodat
daar geen geleentheid sal gegee word aan kwaadgesindes om die ewige veroordeling op
hulle hals te haal nie, en sodat ek nie die oorsaak sal wees dat die vromes sal ly en
vervolg word nie. Ook het ek my teruggetrek uit vrees dat goddelose priesters die
verkondiging van die woord van God onder julle nog langer sal verbied; maar ek het julle
nie verlaat om die goddelike waarheid, waarvoor ek met die hulp van God gewillig is om
te sterf, op te gee nie.”—Bonnnechose, “The Reformers Before the Reformation,” Deel I,
bl. 87 (ed. 1844). Huss het nie sy werk gestaak nie, maar het deur die omliggende lande
gereis waar hy vir gretige skares gepreek het. Die maatreëls, dus, wat die Pous getref het
om die evangelie te onderdruk, was oorsaak dat dit meer verbrei het. “Want ons kan niks
doen teen die waarheid nie maar wel vir die waarheid.” 2 Kor. 13: 8. {GS 113.2}
“Op hierdie stadium van sy loopbaan skyn dit of daar ‘n groot stryd in die hart van
Huss gewoed het. Hoewel die kerk daarop uit was om hom te oorweldig deur donderslae,
het hy nie die gesag daarvan verwerp nie. Die Roomse Kerk was vir hom nog die bruid
van Christus, en die Pous nog die verteenwoordiger en plaasvervanger van God. Huss se
stryd was nie teen die beginsel van gesag nie, maar teen die misbruik daarvan. Dit het
hom in ‘n vreeslike stryd gewikkel tussen sy verstandelike oortuigings en die inspraak
van sy gewete. As die gesag reg en onfeilbaar was, soos hy geglo het, hoe is dit dan dat
hy gedwonge gevoel het om dit ongehoorsaam te wees? Om dit te gehoorsaam, het hy
gesien, was sonde; maar waarom sou gehoorsaamheid aan ‘n onfeilbare kerk hom dan
voor hierdie vraag bring? Dit was die vraagstuk wat hy nie kon oplos nie; dit was die
twyfeling wat hom uur na uur gemartel het. Die naaste wat hy aan ‘n oplossing kon kom,
was om aan te neem dat daar ‘n herhaling was van toestande soos in die dae van die
Verlosser, toe die priesters van die kerk bose manne was wat hulle wettige gesag gebruik
het vir onwettige doeleindes. Dit het hom daartoe gebring om dit as rigsnoer vir sy eie
lewe aan te neem, en dit ook aan ander voor te hou, dat die voorskrifte van die Woord,
deur die verstand aangeneem, die gewete moet beheers; met ander woorde, dat God deur
die Bybel sprekende, en nie die kerk wat deur die priesterskap spreek, die enigste
onfeilbare gids is.”—Wylie, boek 3, hoojstuk 2. {GS 114.1}
Toe die opwinding in Praag na ‘n tyd bedaar het, het Huss na sy kapel van Betlehem
teruggekeer, om die woord van God met nog groter ywer te verkondig. Sy vyande was
baie en bedrywig, maar die koningin en baie van die edelliede was sy vriende, en groot
getalle van die volk was aan sy kant. Sy reine en verhewe leerstellings en heilige lewe
vergelykende met die verlagende dogmas wat die Roomsgesindes verkondig het, en die