Om de Race de Voltooien_

uitgedos in sy pragtige klere en sy drievoudige kroon, sittende op ‘n pragtigversierde
perd, met kardinale en prelate in skitterende tooisel aan die voorpunt. {GS 111.3}
Hier was ‘n preek wat die aandag van alle klasse getrek het. Skares het na die
skilderye kom kyk. Almal het die sedeles gesien, en baie het diep onder die indruk gekom
van die kontras tussen die sagmoedigheid en nederigheid van Christus, die Meester, en
die prag en grootsheid van die Pous, Sy sogenaamde dienskneg. Daar het groot beroering
in Praag ontstaan, en die vreemdelinge het dit na ‘n tyd nodig geag om veiligheidshalwe
te vertrek. Maar die les wat hulle geleer het, is nie vergeet nie. Die skilderye het ‘n diep
indruk op Huss gemaak, en hom gelei tot ‘n dieper studie van die Bybel en die geskrifte
van Wycliffe. Ofskoon hy nie bereid was om toe al, al die hervormings aan te neem wat
Wycliffe voorgestaan het nie, het hy die ware karakter van die pousdom duideliker
gesien, en met groter ywer het hy die hoogmoed, die eersugtigheid, en die verdorwenheid
van die hiërargie veroordeel. {GS 112.1}
Van Boheme het die lig na Duitsland versprei; want onluste aan die Universiteit van
Praag het as gevolg gehad dat honderde Duitse studente hulle onttrek het. Baie van hulle
het van Huss hulle eerste kennis van die Bybel gekry, en, terug in hulle vaderland, het
hulle die evangelie verkondig. {GS 112.2}
Rapporte aangaande die werk in Praag het na Rome gegaan, en Huss is gou voor die
Pous gedaag. Om te gehoorsaam sou vir hom ‘n gewisse dood beteken. Die koning en
koningin van Boheme, die universiteit, lede van die adelstand, regeringsbeamptes —
almal het saam ‘n beroep op die Pous gedoen om Huss toe te laat om in Praag te bly, en
om deur middel van ‘n plaasvervanger in Rome verantwoording te doen. In stede van
hierdie versoek toe te staan het die Pous met die verhoor voortgegaan en Huss
veroordeel, ook het hy die stad Praag in die ban gedoen. {GS 112.3}
In daardie tyd het so ‘n vonnis, waar ook al uitgespreek, algemene ontsteltenis
veroorsaak. Die seremonies waarmee dit gepaard gegaan het, het die volk, wat die Pous
beskou het as die verteenwoordiger van God, in besit van die sleutels van die hemel en
hel, asook van mag, om tydelike sowel as geestelike straf op te lê, die skrik op die lyf
geja. Daar is geglo dat die poorte van die hemel gesluit word teen die plek wat deur die
banvloek getref word; en solank as die Pous die ban nie herroep nie, sou die dode
uitgesluit bly van die oord van saligheid. As ‘n teken van hierdie vreeslike onheil, word
alle godsdiensoefeninge gestaak. Die kerke word gesluit. Huwelike word in die kerkhof
ingeseën, daar word geweier om die dode in gewyde grond te begrawe, en hulle word
sonder ‘n lyksrede, sommer op die veld of in ‘n sloot gegooi. Op hierdie manier het
Rome, deur maatreëls wat op die verbeelding van die volk gewerk het, die gewetens van
die mense beheers. {GS 113.1}