Om de Race de Voltooien_

hom afgesmeek. Weinig het sy vermoed hoe haar gebed beantwoord sou word. {GS
110.2}
Aan die universiteit het Huss homself gou onderskei deur sy onvermoeide ywer en
vinnige vooruitgang, terwyl sy onbesproke lewe en sagmoedige, innemende gedrag
algemene agting afgedwing het. Hy was ‘n opregte aanhanger van die Roomse Kerk, en
‘n ernstige soeker na die geestelike seëninge wat daardie kerk voorgegee het om te gee.
Tydens een van die jaarfeeste, het hy gaan bieg en het hy sy laaste paar geldstukkies
betaal; hy het by die optog aangesluit sodat hy ook kon deel in die beloofde vergifnis. Na
hy sy kollegekursus voltooi het, het hy priester geword. en daar hy gou vir homself naam
gemaak het, het hy ‘n plek gekry aan die hof van die koning. Ook is hy aangestel as
professor, en later as rektor van die universiteit waar hy sy opvoeding geniet het. Binne
‘n paar jaar was die behoeftige student die trots van sy land, en sy naam was deur die
ganse Europa bekend. {GS 110.3}
Maar dit was in ‘n ander veld waar Huss sy hervormingswerk begin het. Etlike jare na
hy priester geword het, is hy aangestel as prediker by die kapel van Betlehem. Die stigter
van hierdie kapet het, as ‘n baie belangrike saak, voorgestaan dat die Skrifte in die
volkstaal moes gepredik word. Nieteenstaande Rome se verbod hierteen, was hierdie
gewoonte nie heeltemal in Boheme gestaak nie. Daar was groot onkunde aangaande die
Bybel, en die ergste sondes het onder alle stande van die samelewing geheers. Hierdie
dinge het Huss ongenadig bestraf, en homself op die woord van God beroep om die
beginsels van waarheid en reinheid wat hy geleer het, te bekragtig. {GS 111.1}
‘n Burger van Praag, Hieronimus, wat later ‘n medewerker van Huss geword het, het
die geskrifte van Wycliffe met hom saamgebring uit Engeland. Die koningin van
Engeland, wat ‘n bekeerling van Wycliffe was, was ‘n Boheemse prinses; deur haar
invloed is die geskrifte van die Hervormer wyd versprei in haar geboorteland. Huss het
hierdie werke met belangstelling gelees; het hy geglo dat die skrywer daarvan ‘n opregte
Christen was, en hy was geneig om die hervormings wat Wycliffe voorgestaan het,
gunstig te beskou. Alhoewel hy dit nie geweet het nie, was Huss alreeds op die pad wat
ver weg van Rome sou lei. {GS 111.2}
In hierdie tyd het daar twee vreemdelinge uit Engeland in Praag aangekom, manne van
geleerdheid, wat lig ontvang het en gekom het om dit in hierdie verafgeleë land te
versprei. Hulle het begin met ‘n openlike aanval op die oppergesag van die Pous, en hulle
is gou stilgemaak deur die owerheid. Maar onwillig om van hulle doel af te sien, het hulle
hulle toevlug geneem tot ander middels. Daar hulle ook kunstenaars sowel as predikers
was, het hulle hulle kuns beoefen. In ‘n plek waartoe die publiek toegang gehad het, het
hulle twee skilderye geteken. Die een was ‘n voorstelling van Christus se intog in
Jerusalem, “sagmoedig, sittende op ‘n esel,” gevolg deur Sy dissipels in verslete klere en
kaalvoet. Die ander skildery was ‘n voorstelling van ‘n pouslike optog; die Pous was