Om de Race de Voltooien_

die groot waarhede te verstaan wat die Bybel openbaar, verkwik en versterk al die
verstandelike vermoëns. Dit verdiep die verstand. verskerp die waarnemingsvermoë, en
gee rypheid van oordeel. n Ondersoek van die Bybel sal elke gedagte veredel, asook die
gevoelens en strewes, soos geen ander studies dit kan doen nie. Dit gee vasberadenheid,
geduld, moed, en volharding; dit verfyn die karakter, en heilig die siel. ‘n Ernstige,
eerbiedige ondersoek van die Skrifte, wat die verstand van die student regstreeks in
aanraking bring met die goddelike verstand, sal aan die wêreld manne gee van groter en
sterker intellek, en van edeler beginsels as wat daar geproduseer kan word deur die beste
opvoeding wat menslike filosofie kan aanbied. “Die opening van U woorde gee lig”; sê
die psalmis, “dit maak die eenvoudiges verstandig.” Ps. 119: 130. {GS 105.2}
Die leerstellings van Wycliffe is vir ‘n tyd versprei; sy navolgers, bekend as
Wycliffiete en Lollarde, het nie alleen Engeland deurreis nie, maar ook ander lande waar
hulle ‘n kennis van die evangelie gebring het. Maar noudat hulle leier dood was, het die
predikers met nog groter ywer as ooit tevore gewerk, en groot skares het na hulle preke
kom luister. Sommige van die edelliede, waaronder ook die koningin, was onder die
bekeerlinge. Op baie plekke het daar ‘n opmerklike verandering gekom in die gewoontes
van die mense, en die afgodiese sinnebeeld van Romanisme is uit die kerke verwyder.
Maar baie gou het die meedoënlose storm van vervolging losgebars op diegene wat
gedurf het om die Bybel aan te neem as hulle gids. Die Engelse konings, gretig om hulle
mag te versterk deur die bystand van Rome, het nie geaarsel om die Hervormers op te
offer nie. Vir die eerste maal in die geskiedenis van Engeland is die dissipels van die
evangelie tot die brandstapel veroordeel. Die marteldood was aan die orde van die dag.
Die voorstanders van die waarheid, verban en gemartel, kon slegs roep tot die Here van
die leërskare. Vervolg as vyande van die kerk en verraaiers van die staat, het hulle in
verborge plekke aangehou preek en so goed as hulle kon, skuiling gevind in die
eenvoudige wonings van die armes, en dikwels moes hulle wegkruip in holle en
spelonke. {GS 106.1}
Nieteenstaande die woede van die vervolging, is daar vir eeue op stille, ernstige,
geduldige, en vrome wyse geprotesteer teen die heersende verdorwenheid van die
godsdiens. Die Christene van daardie vroeë tyd het slegs ‘n gedeeltelike kennis van die
waarheid gehad, maar hulle het geleer om Gods woord te gehoorsaam en lief te hê, en
hulle het geduldig daarvoor gely. Soos die dissipels in die tyd van die apostels, het baie
hulle wêreldse besittings opgeoffer vir die saak van Christus. Diegene wat nog in hulle
huise kon woon, het blymoedig herberg verleen aan hulle verbande broeders; en waar
hulle self verjaag is, het hulle sonder klagte die lot van ‘n verworpeling aanvaar. Wel was
daar duisende, afgeskrik deur die woede van hulle vervolgers, wat hulle vryheid gekoop
het ten koste van hulle geloof; en wat uit die gevangenisse vrygelaat is en in
boetelingsklere die versaking van hulle geloof bekend gemaak het. Maar daar was ‘n
groot aantal, waaronder ook edelliede, wat onverskrokke getuig het vir die waarheid in