Om de Race de Voltooien_

Wycliffe se werk was deur God aangewys. Hy het die woord van Waarheid in sy
mond gelê, en Hy het hom bewaar sodat hy die woord aan die volk kon verkondig. Sy
lewe is beskerm, en sy werktyd verleng, totdat die grondslag gelê is vir die groot werk
van Hervorming. {GS 104.2}
Wycliffe het uit die duisternis van die Donker Eeue gekom. Daar was niemand voor
hom uit wie se werk hy kon put vir sy stelsel van Hervorming nie. Net soos Johannes die
Doper verwek is om ‘n spesiale werk te doen, was hy die voorloper van ‘n nuwe tydperk.
In die stelsel van waarheid wat hy verkondig het, was daar ‘n eenheid en volledigheid wat
nie oortref is deur dié van die Hervormers wat hom opgevolg het nie, en wat sommige
selfs ‘n honderd jaar later nie eens bereik het nie. So breed en diep was die fondament
wat hy gelê het, so heg en waar was die raamwerk daarvan, dat diegene wat na hom
gekom het nie nodig gehad het om die werk oor te doen nie. {GS 104.3}
Die groot beweging wat deur Wycliffe op tou gesit is, wat die gewete en verstand sou
vrymaak, en die volke sou bevry wat so lank gebind was aan die segewa van Rome, het
sy bron in die Bybel gehad. Hier was die bron van daardie stroom van seën, wat, soos die
water van die lewe, sedert die veertiende eeu steeds gevloei het. Wycliffe het die Heilige
Skrifte met ‘n onwrikbare geloof aangeneem as die openbaring van Gods wil, as ‘n
onfeilbare maatstaf van geloof en lewe. Hy is opgevoed om die Kerk van Rome te beskou
as die onfeilbare gesag van God, en om die leerstellings en gebruike van ‘n duisend jaar
aan te neem met onvoorwaardelike eerbied; maar van al hierdie dinge het hy hom
afgewend om te luister na Gods heilige woord. Dit was die gesag wat hy die volk
aangeraai het om te erken. Hy het verklaar dat die
enigste ware gesag die stem van God was wat deur Sy woord spreek, en nie die van die
kerk deur die Pous nie. Verder het hy geleer dat die Bybel nie alleen ‘n volmaakte
openbaring van Gods wil was nie, maar dat die Heilige Gees die enigste uitlegger
daarvan is, en dat elke persoon deur ‘n ondersoek van sy leerstellings sy eie plig vir
homself moes leer. Op hierdie manier het hy die aandag van die mense van die Pous en
die Kerk van Rome afgetrek en op die woord van God gevestig. {GS 104.4}
Wycliffe was een van die grootste Hervormers. In verstand, helderheid van gedagte,
standvastigheid in die handhawing van die waarheid en stoutmoedigheid in die
verdediging daarvan, het hy maar min gelykes gehad in diegene wat na hom gekom het.
Reinheid van lewe, onvermoeide ywer in studie en werk, onomkoopbare opregtheid,
Christelike liefde en getrouheid in diens, dit was die karaktertrekke van hierdie eerste
Hervormer — en dit nieteenstaande die verstandelike duisternis en sedelike verwording
van sy tyd nie. {GS 105.1}
Die karakter van Wycliffe is ‘n getuienis vir die opvoedende, veranderende krag van
die Heilige Skrifte. Dit is die Bybel wat hom gemaak het wat hy was. Die inspanning om