Om de Race de Voltooien_

hulle aan hom die titel gegee het van “Die Evangelie-Doktor.” Maar die grootste werk
van sy lewe wat hy sou onderneem, was die vertaling van die Skrifte in Engels. In ‘n
werk getitel “On the Truth and Meaning of Scripture,” het hy so voorneme tekenne gegee
om die Bybel te vertaal, sodat elke persoon in Engeland die wonderbare werke van God
in sy eie moedertaal kon lees. {GS 98.2}
Plotseling moes hy sy werk staak. Hoewel hy nog nie sestig jaar oud was nie, het
aanhoudende werk, studie, en die aanvalle van sy vyande, sy krag aangetas en hom voor
sy tyd oud gemaak. Hy is deur ‘n gevaarlike siekte aangetas. Hierdie tyding het groot
vreugde laat ontstaan onder die monnike. Nou, het hulle gedink, sal hy bitter berou hê oor
die kwaad wat hy die kerk aangedoen het, en hulle het na sy siekekamer gehaas om sy
belydenis aan te hoor. Verteenwoordigers van die vier geestelike ordes, vergesel van vier
burgelike beamptes, het hulle om die sterwende man geskaar. “Jy is op sterwe,” het hulle
gesê; “wees jammer oor jou foute en herroep in ons teenwoordigheid alles wat jy tot ons
skade gesê het.” Die Hervormer het in stilte geluister; toe het hy sy oppasser gevra om
hom in sy bed op te lig, en met sy oë op hulle gerig terwyl hulle daar gestaan het,
wagtende op sy herroeping, het hy met ‘n ferme, sterk stem wat hulle so dikwels laat beef
het, gesê: “Ek sal nie sterf nie, maar leef; en weer sal ek die bose dade van die monnike
verkondig.” — D’Aubigne, boek 17, hoojstuk 7. Verbaas en verslae het die monnike die
kamer vinnig verlaat. {GS 98.3}
Wycliffe se woorde is vervul. Hy het gelewe om die sterkste van alle wapens teen
Rome in die hande van sy landgenote te plaas, naamlik die Bybel, die hemelse werktuig
tot bevryding, verligting, en evangelisasie van die mense. Om hierdie werk uit te voer,
moes daar baie en groot struikelblokke uit die weg geruim word. Wycliffe het gely aan
liggaamlike gebreke; hy het geweet dat daar vir hom nog net ‘n paar jaar oorgebly het om
in werk; hy het die teenstand gesien wat hy sou teëkom; maar, bemoedig deur die beloftes
van Gods woord, het hy onverskrokke voortgegaan. Met voile verstandelike kragte,
verryk deur ervaring, is hy deur die voorsienigheid van God bewaar en gespaar vir sy
grootste werk. Terwyl die hele Christenheid in oproer verkeer het, het die Hervormer
hom in sy pastorie op Lutterworth, sonder om hom aan die storm te steur wat buite
gewoed het, aan sy gekose taak gewy. {GS 99.1}
Eindelik was die werk voltooi, naamlik die eerste vertaling van die Bybel in Engels.
Die woord van God is aan Engeland geopen. Die Hervormer het nou nie meer die
gevangenis of die brandstapel gevrees nie. Hy het aan die Engelse volk ‘n lig gegee wat
nooit uitgedoof sou word nie. Deur die Bybel aan sy landgenote te gee, het hy meer
gedoen om die bande van onkunde en sonde te verbreek en om sy land te bevry en te
verhef, as daar ooit deur die skitterendste oorwinnings op die slagveld teweeggebring
is. {GS 99.2}