Om de Race de Voltooien_

die wraak van Rome. Maar Hy, wat in die dae vanouds verklaar het, “Vrees nie, Ek is vir
jou ‘n skild” (Gen. 15: 1), het nogeens Sy hand uitgestrek om Sy dienskneg te beskerm.
Die dood het gekom, dog nie die Hervormer nie, maar die opperpriester, wat gelas het dat
Wycliffe uit die weggeruim moes word, is daardeur getref. Gregorius XI, het gesterf, en
die geestlikes wat vir die verhoor van Wycliffe saamgekom het, is uiteen. {GS 97.1}
Die voorsienigheid van God het die gebeurtenisse nog verder bestier om die
hervorming geleentheid te gee om uit te brei. Die dood van Gregorius is gevolg deur die
verkiesing van twee wedywerende pouse. Twee teenstrydige magte, albei waarvan
voorgegee het dat hulle onfeilbaar was, het toe gehoorsaamheid geëis. (Sien Aanhangsel.)
Elkeen van hulle het die getroues opgeroep om hom te help om oorlog te maak op die
ander, en hy het sy bevele bekragtig met vreeslike vervloekings op sy teenparty en
beloftes van hemelse loon aan sy ondersteuners. Hierdie voorval het die mag van die
pousdom baie verswak. Die teenstrydige partye het hulle hande vol gehad om mekaar aan
te val, en vir ‘n tyd het Wycliffe rus gehad. Vervloekings en teenbeskuldigings is deur die
een pous teen die hoof van die ander geslinger, en die teenstanders het strome bloed
vergiet om hulle eise te verdedig. Misdade en skandale het die kerk soos ‘n vloed
binnegestroom. In die tussentyd was die Hervormer, in die stille afsondering van sy
pastorie te Lutterworth, ywerig aan die werk om die mense se aandag van die strydende
pouse op Jesus, die Vredevors te vestig. {GS 97.2}
Die skeuring, met al die stryd en korrupsie wat dit veroorsaak het, het die weg berei
vir die Reformasie, daar dit die mense in staat gestel het om te sien wat die pousdom
werklik was. In een traktaat wat hy uitgegee het oor “die skeuring tussen pouse,” het
Wycliffe die volk opgeroep om te oorweeg of die twee priesters nie die waarheid praat
wanneer hulle mekaar die antichris noem nie. “God,” het hy gesê, “wil die duiwel nie
langer in één priester laat regeer nie, maar ... het die skeuring tussen die twee laat
ontstaan sodat die mense, in die naam van Christus, hulle gemakliker kan oorwin.”—
Neander, “History oj the Christian Religion and Church,” tydperk 6, ajd. 2, Deel I, para.
8. {GS 97.3}
Soos sy Meester, het Wycliffe die evangelie aan die armes verkondig. Nie tevrede om
die lig te versprei in hulle eie nederige wonings in sy gemeente van Lutterworth nie, het
hy besluit dat dit na elke deel van Engeland geneem moes word. Om hierdie doel te
verwesenlik het hy ‘n aantal predikers georganiseer, eenvoudige, toegewyde, manne wat
die waarheid liefgehad het en niks meer begeer het as om dit te versprei nie. Hierdie
manne het orals gegaan, lerende op die markte, op die strate van die groot stede, en op die
platteland. Hulle het die siekes, die oue van dae, en armes opgesoek en aan hulle die blye
tyding van die genade van God gebring. {GS 98.1}
As hoogleraar in die teologie by Oxford, het Wycliffe die woord van God verkondig in
die sale van die universiteit. So getrou het hy die waarheid aan die studente verkondig dat